A Sudden Glimpse

Chapter 17

[Ryuu's pov]

"Fix your damn attitude or i will"

It's been 2 days pero feeling ko nag eecho parin yun sa utak ko. I don't know why tho. Fine! it's hot okay? the phrase...i mean, hindi yung nag sabi. Pagkatapos nang gabing yun wala na.

Di na ako makatulog nang maayos tska ang lakas nang pagkabagsak ko noon. Naalimpungatan ako nang mga panahon na yun kaya wag nyoko i bash.

Dalawang araw nang nakalipas at dalawang araw ko na din hindi nakikita si Matthew. Doon daw muna siya sa bahay niya nag-stay dahil madami daw siyang gawain, sabi ni Manang.

Wala naman akong pake. Like what i've said before, kahit mawala siya sa mundong to! wala akong pake. I don't care kung sinong kasama niya or what.

As usual nandito nanaman ako sa kwarto, patulog na. It's already 11:38 pm at gising pa ako. Nakahiga ako at nakatingin sa pintuan, 3 weeks na rin akong nandito pero wala pang progress sa operation ko. Makapunta lang talaga akong corp.

Uutuin ko lang naman si Matthew, anong sa tingin nyo? isusuko ko ang Luei café? In Matthews dream.
Onti onti na akong dinadapuan nang antok nang biglang bumukas yung pinto.

Hindi na muna ako nagreact at nagsalita dahil baka sinilip lang ako ni  Manang Emz lang yan o kaya si Ate Angge. Chinicheck lang siguro nila ako, pero nagulat ako nang biglang may pumasok na sa kwarto. Matangkad at may hawak na paper bag.

Matthew.

Anong ginagawa niya dito? pinapanood ko lang yung galaw niya. Nilapag niya yung paper bag doon sa vanity at naglakad sa direksyon ko. Pinikit ko muna yung mata ko para mukang tulog talaga ako. Akala lang niya...

"Anong ginagawa mo dito?" sabi ko sabay bukas nang mata ko. Nakatayo lang siya sa harap ko. Umupo ako sa kama para makita siya nang maayos.

"Anong ginagawa mo dito?" i asked once again. He didn't reply pero tumalikod siya at kinuha yung paper bag na nasa vanity at inabot saakin. "Ano to?"

"Just open it, Daming satsat" tinignan ko lang siya at binuksan yung paper bag. is this a phone?! The latest model? Katulad naman din siya nang akin pero it's a pro max. Napatingin tuloy ako sakanya.

"Sa'kin to?" nagtataka kong tanong. He just nod at me. Gosh! pede na akong mag phone? Si Matthew ba talaga tong umuwi o ibang tao?

"Talaga? So...pede na? i mean pwede na akong tumawag or something?" i asked.

"Kaya nga kita binilan, Ano ba sa tingin mo?" he replied. Tangina niya. Binuksan ko yun at parang naka set up na yung phone.

"Thank you" i said. Tinignan ko at may mga number na doon sa contacts. "My number is already there, pati kila Manang" pahabol niya. Oo nga. May sapi ba tong lalaking to?

"I appreciate it, thank you" sabi ko ulit habang hawak yung phone. He just nod again at tumalikod na. Palabas na siya nang pinto nang bigla ulit siyang nagsalita.

"9 am tomorrow, We're going to Davis Corp."

~

I quickly open my eyes dahil sa alarm nang phone ko. well...maaga pa naman, may 3 hours pa ako para mag prepare i mean—it's my debut in Davis corp building so..But anyways hindi lang yun ang gagawin ko.

Kinuha ko agad yung phone at pinatay yung alarm. Umupo na ako sa higaan para maayos ang pwesto ko, Excited lang ako na ikwento to kila Wyette, tska may bago akong phone. Sulitin kona noh! i quickly dialed the number.