A Sudden Glimpse

Chapter 26

I quickly arrived at the hospital na pinagdalhan kay Mom. Hinanap ko agad sila, Medyo nahirapan ako sa paghahanap dahil malaki tong hospital nato pero nakita ko naman yun at agad nila akong niyakap.

"Buti nakarating ka agad" bulong saakin Wyette. Tumango lang ako.

"Pagod daw kaya siya nahimatay, Okay naman daw siya. Wala pa siyang malay kaya ililipat muna siya sa kwarto para ma obserbahan siya habang dipa siya gising" paliwanag ni Dad. Umupo muna kami para kumalma ako nang onti.

Thank God na okay naman siya. Medyo nakahinga ako nang maluwag. Tahimik lang kaming nakaupo habang hinihintay na ilipat nang kwarto si Mom nang biglang nag ring yung phone ko.

Si Matthew, natawag. Pinatay ko lang yung dahil dahil ayaw ko munang intindihin siya at this moment. Napalingon ako kay Wyette dahil nakita niya din yun.

"Buti nakapunta ka nak, akala ko dika makakarating kasi nasa bakasyon ka" Dad said. Sumadal ako at ngumiti nalang. "Ano kaba Dad, Ako pa?" sabi ko.

I feel down dahil sa nga nagyayari saakin but i need to be strong. I need to. Niyakap niya lang ako. I wanted to cry but i can't, hindi pwede lalo nat nadito si Dad.

"I miss you nak" bulong niya. I'm so thankful that i have parents like them. Understanding, Caring but a bit strict. I understand naman dahil only child lang ako. "I miss you more" sagot ko.

~

3 hours passed, Nandito parin ako sa hospital. May malay na si Mom at pwede na siyang umuwi bukas pero hindi muna siya pwedeng mag-gagagalaw at magpagod dahil kailangan niya munang pahinga.

Wyette volunteer na sila muna ni Zoey ang mag babantay sa shop habang hindi pa pwede si Mom. I know, I'm so lucky to have friends like them that i can rely on. Nagkatinginan kami ni Wyette nang biglang nag ring ulit yung phone ko.

"Kanina pang may tawag nang tawag dyan ah, bakit hindi mo sagutin Ryuu" puna ni Mom.

Napatingin tuloy ako sa phone ko. Sa tatlong oras ko dito, kada minuto ata natawag si Matthew saakin. "Hindi okay lang po, hayaan nyo lang" sagot ko tapos kuha yun sa lamesa at pinatay na.

"Wyette, thank you talaga ha" biglang sabi ni Mom. Natawa lang ako dahil si Wyette bising busy kumain doon sa gilid.

"Ano kaba tita wala yun!" sagot naman niya sabay subo ulit doon sa pagkain niya. Kahit kailan talaga to. Mag na nine na pala nang gabi. Kailangan ko nang bumalik kila Matthew. Baka mamaya ipahanap pa ako sa pulis noon.

"Uhm, Mom? Aalis na po ako. Babalik nalang po ako bukas nang umaga" sabi ko. Sinabi ko narin sakanila na hindi talaga ako naka bakasyon, na may trabaho ako sa taguig dahil meron naman talaga.

"Sige na" sabay lapit sakanya. I hugged her pati narin si Dad. "Sure kang okay kana Mom ha?" biro ko. I wanted her to feel better kahit papaano.

I give her a kiss in the forehead at nagpaalam na. Sumunod naman si Wyette para ihatid ako sa parking lot. "Bakit hindi mo naman sinasagot si Mr. Davis mo" pang aasar na ni Wyette habang naglalakad kami.

"Mamaya nalang, masyado akong na istress kanina kaya ayaw ko muna nang kausap" sagot ko naman. Inakbayan niya ako at biglang nagsalita.

"Do you remember the guy that i told you na nakita ko noong college days from somewhere?"

"Oo bakit?"

"Nakita ko siya sa Resort" pagmamalaki niya. Sana all!

"Oh ano namang ginawa mo?" tanong ko habang naglalakad parin kami.