Waste It On Me ( BTS - RM FF) [ON-HOLD]

Chapter 10

Kriz's Pov

"N-Namjoon? "

Napatigil sya sa pagbabalat ng mansanas at gulat na napatingin sakin.

"Kriz! Gising ka na! Wait here tatawag lang ako ng doktor.. " sabi nya at agad na kumaripas ng takbo.

Kahit nanlalabo ang paningin ko inilibot ko ang mga mata ko para makita kung nasaan ako.

Unti unting umayos ang paningin ko, saka ko lang narealize na nasa ospital ako.

Pinilit kong makaupo mag isa, waleya naman kasi si Namjoon iniwan ako dito amp, Nauuhaw ako.

Biglang bumukas ang pinto at iniluwa sina Ellie.

"Kriiiiz! " Tawag nya saka sya sumugod ng yakap. Nasa likod nya sina V, maya maya pa ay pumasok na ang doktor kasunod si Namjoon.

Inexamine ako ng doktor para malaman kung may iba pang masakit or may nararamdaman ako na hindi maganda sa katawan ko.

"How is she doc?" Sabay na tanong ni Ellie at Namjoon.

The doctor smiled bago sumagot.

"Luckily maaga naisagawa ang pag CPR sa kanya, a minute longer ay baka magka komplikasyon na sya sa baga, she just needs to rest for a week then after that she can go.
We'll keep on observing her condition while she's here, in case there are some serious injuries na hindi pa natin nakikita ngayon, but rest asured, she's alright. " sabi ng doktor bago lumabas ng room.

Nagpasalamat naman kami.

"Nauuhaw ka ba? " Tanong ni Ellie na nasa lapit ko.

Tumango naman ako, masyadong tuyo ang lalamunan ko para magsalita.

Binigyan naman nya ako ng tubig na agad ko naman ininom.

Lumayo muna ang boys para siguro bigyan kami ng time para magusap ni Ellie. Nakatambay sila sa may sofa at parang mga hayop na nakakawala sa hawla dahil sa gulo nila don, kahit si Namjoon na mukhang matino eh nagiging siraulo din pag kasama sila.

Napailing nalang ako saka mahinang natawa.

"Buti naman okay ka lang, kung hindi ka nahanap agad ni Namjoon baka kung ano na nangyari sayo. Wala pa syang pahinga simula nung malaman namin na nawawala ka. Kahit paulit ulit naming sinasabi " Sabi ni Ellie sabay upo sa upuan na nasa tabi ng hinihigaan ko.

Napatingin ako kay Namjoon. Ewan ko ba, feeling ko maiiyak ako. I was just a stranger to him yet he's treating me like this. Feeling ko hindi ko deserve ang kabaitan nya sakin.

Mukhang naramdaman naman nya na nakatingin ako sa kanya kaya lumingon sya sakin saka lumapit.

"Thankyou " sabi ko sabay ngiti.

Nagulat sya pero ngumiti din naman at umupo sa higaan ko paharap sakin, saka nya hinawakan ang mukha ko at pinunasan ang luha na kanina pa pala tumutulo.