Chasing the Sun

12

Months passed but I still remember everything that happened. Masyadong masakit ang buwan na yon para sakin, samin. Pero unti unting bumabangon sin Via at Vian, habang ako lugmok parin. Di ko pa kaya.

Napatingin ako kina Ford at Konan na busy sa pagaasaran, nakakamiss. Palihim akong ngumiti. Ilang buwan narin simula ng mahiwalay kami ni Oreo. Wala akong balita sakanya dahil ayoko na din namang makita siya. 

Tinapik ako ni Vian kaya napatingin ako sakanya.

"Are you okay?" nagaalangang tanong niya

Nginisian ko siya saka ako tumango.

"Maybe." nakangising sagot ko

"You're weird."

"Indeed."  si Via

Umupo siya sa harap ko saka ako pinagtaasan ng kilay. 

"Mulyehan. (Rude)" bulong ko

 Tumawa si Vian dahil narinig niya. Taka namang nakatitig samin si Via na mas lalong ikinatawa nitong isa. Lumapit si konan at Ford saamin para makichismis.

"Rude." natatawang sabi ni Vian

"What?" inis na tanong ni Via

"Babo. (stupid)" umiiling na sabi ko

"Stupid love." singit ni Ford

Napailing ako lalo. Mga baliw talaga.

"Ya!" sigaw ko kay Ford

"Mwo? (what)" takang tanong niya

"Dagchyeo.. (shut up)"

Ngumiti lang siya sakin. Para siyang si joker. Napapangitan ako sakanya kapag nguminiti siya.

"Stop smiling, Ford. Nagiging kamukha mo si joker." sabi ko sabay irap

And then that! Nagflashback sakin ang eksana noon sa bahay bago kami umalis. Sinabi ko yun kay Mom kasi ngiti siya ng ngiti na parang mapupunit na ang mukha niya.  Napangiti ako sa naalala ko pero sadyang traydor ang mga mata ko dahil sa nagbabadyang mga luha. Napayuko nalang ako habang sila tuloy parin sa asaran.

"I don't like this anymore, I'm t-tired Mom."  bulong ko

Napapagod na ako. Napapagod na akong magpanggap na ayos lang ako kahit hindi naman talaga. Napapagod na akong icomfort ang sarili ko. Nakakapagod. Akala ko ayos na kasi may tao akong maaasahan kapag ganito pero isa din siya sa nangiwan sakin. Yung kaisa isang taong minahal at inintindi ko, iniwan ako. He left me hanging. 

Tuloy ang buhos ng mga luha ko. HIndi ko namalayan ang pagtahimik ng paligid dahil sa lalim ng mga iniisip ko. They're quiet.  Pinunasan ko ang pisngi ko bagoo ko iniangat ang ulo ko. Lahat sila nakatingin sakin. Kaya ba sila natahimik? Narinig nila pagiyak ko?

"Are you okay?" Konan asked

"I'm.. not.." I whispered

"Hey sis, It'll be fine." Si Via

"Everything's  gonna be alright."

Umiling ako.

"Look at m-me.. I'm a mess." 

"You're not." Si Ford

Sinandal ko ang ulo ko sa sofa saka huminga ng malalim. Nararamdaman ko ang mga luha sa mata ko kaya mariin akong napapikit. Lumapit si Ford sakin ganon din si Via. hInalikan ni Ford ang noo ko.

"Shush. You'll gonna be okay." bulong niya sakin

Niyakap naman ako ni Vian at Via, ganun din si Konan. Aaminin kong gumaan ang pakiramdam ko dahil sa yakap nila sakin. Kahit papano alam kong may mga tao akong maaasahan sa ganitong sitwasyon.