B E L F Ü | FİNAL YAPTI.

19. Bölüm | Anneler Günü

Güneşli bir sabaha uyanan Kaner anaokuluna giden kızını uyandırmak için odasına girdiğinde hala uyuduğunu görmüştü.Ayla beş yaşında,hazırcevap ama bir o kadar da duygusal bir kız çocuğuydu. Kaner her kızına baktığında Belfü'yü görmekten kaçamıyordu.Babalık ona öyle iyi gelmişti ki adeta yeniden doğmuştu. Uyuyan kızına baktı battaniyesi yerdeydi ve yastığına sıkı sıkıya sarılmış vaziyetteydi. Her gece üzerini örttüğü halde o battaniye yerde oluyordu. Kızının yatağına yaklaştı dizlerinin üzerine çöktü, Ayla'nın saçlarını sevdi,öptü,kokladı.

'' Ay parçam artık uyanmalısın.'' Ayla homurdandı dudaklarını büzerek babasına şirinlik yapmaya başladı.

'' Baba?'' Kaner bu kelimeyi o kadar seviyordu ki içi kıpır kıpır oluyordu.

'' Efendim ay parçam?''

'' Seninle işe gelsem?'' Kaner kaşlarını çattı.

'' Neden okula gitmek istemiyorsun Ayla'm?''Ayla kafasını yastıktan kaldırdı ve ofladı. Kaner hiçbir şey anlamıyordu kızı aşırı üzgündü.

'' Bilmem okul çok sıkıcı.'' Diye cevap verdi küçük kız.

'' Ama bir şeyler öğrenmen gerek Ayla hem arkadaşların var orada şirkette sıkılırsın.''

Ayla saçlarını savurarak babasının yanından geçti ve banyoya girdi. Kaner başını iki yana sallayarak aşağı indi. Kızına omlet yapmıştı ve yanında da portakal suyu sıkmıştı. Kendisi de bir şeyler atıştırmıştı.

'' Ayla'm hadi omletin soğuyacak güzelim.''

'' Kıyafetlerimi giyip geliyorum baba.'' Diyerek seslendi aşağıya. Kaner kızını kırmak istemiyordu ama okulundan geri kalmaması gerekti bir yandan da şirkette çok sıkılıyordu ne yapacağını şaşırmıştı.

Küçük kız üzerinde lila bir elbiseyle inmişti. Ama külotlu çorabını giymeyi becerememişti. Kaner kızına gülerek bakıyordu.

'' Bu küçük kız acaba yardım etmemi ister mi? ''

Ayla babasına çorabı verdi ve mutfak sandalyesine oturdu. Kaner çorabı giydirdikten sonra kızının saçlarını örmüştü.

'' Omletini ye güzelim kahvaltı önemli.''

Ayla babasına elleriyle gel gel işareti yapmış Kaner ise kızına yaklaşmıştı. Ayla iki eliyle babasının yanaklarını tuttu ,yanaklarından öptü. Kaner de kızının yanaklarına öpücük kondurdu.

'' Canım kartalım!'' dedi Ayla. Kaner buna şaşırmamıştı çünkü annesiyle olan şeyleri anlatmıştı kızına Ayla'yı bir pedagoga götürmüştü ve annesinin hastalandığını, onu doğurduktan kısa süre sonra da vefat ettiğini söylemişlerdi. Ayla annesini tanıyordu,seviyordu ,bazen de resimlerini öperken görüyordu Kaner kızını .

'' Canım sincabım!'' dedi kızına içi acıyarak.

'' Sincabın yavrusuyum ben unuttun yine baba ya!'' Kaner kızının ne kadar duygusal olduğunu unutmuştu bir anda. Yüz ifadesinden bile anlardı kızı babasını.

'' Kahvaltını et ben de bir bardak kahve içeyim sonra da çıkalım tamam mı?'' dedi Kaner gülümseyerek.

Ayla başını sallayarak omletini yemeye koyuldu. Ayla, Belfü'nün aksine fazla iştahlıydı ve Kaner bu durumu çok seviyordu. Kızını izledi kahvesini içerken Ayla omletini iştahla yiyordu,portakal suyunu da içiyordu .

'' Bu akşam ne yapalım ay parçam? '' Ayla'nın bakışları babasına döndü aniden.

'' Annemin yanına gidelim mi? Hem papatya da alırız.'' Kaner buz kesmişti.Bir süre sessiz kaldı ikisi de. Sonra Kaner kızına bir cevap vermeye karar verdi.