Somewhere in the Avenue (Velez Cousins Series #1)

Chapter 43

Chapter 43

Remembered

The door behind me was shut in a loud manner, almost making me jump. Sa kabila ng 'yon ay nangingibabaw pa rin sa'kin ang magkahalong emosyon na nararamdaman. Kaba dahil sa nangyari kanina at galit at inis sa sarili dahil sa hindi pag-iwas. Halos mapasandal na ako sa pintuan ng office nang maisara ko ito. Hinahabol ko na ang aking hininga.

"Shit!" malutong kong mura sa aking sarili.

I messed my now unruly hair out of mixed emotions. Hanggang ngayon ay malakas pa rin ang tambol ng puso ko at sobrang bilis pa nito. I couldn't stop thinking on what happened. Sobrang mali ng nangyari at hindi dapat ito nangyari pa! Galit ako sa sarili sa ginawang pagpapaubaya sa kaniyang ginawa. Umiwas dapat ako! Pero hindi ko ginawa!

Damn it!

"M-Miss Einradelle?" a voice in front of me stopped me from my chain of thoughts.

Mabilis akong nag-angat ng tingin only to see Mae's concerned face in front of me. Mabilis akong nag-ayos sa pagtayo at inayos din ang suot na palda. Nahiya ako bigla dahil nakita pa niya ako sa ganitong estado. Baka ano ang isipin niya! Nanggaling pa naman ako sa opisina. Shit!

"O-Okay lang po ba kayo?" nagdadalawang-isip niyang tanong sa'kin.

Tumikhim ako at ci-nompose ang sarili. Pansamantalang nawala ang halo-halong emosyon ko kanina at napalitan ito ng pilit na pagseseryo.

"Do you need anything po ba? P-Pwede po akong-"

"I'm fine, thank you. J-Just forget about what you saw. Is that clear?" I tried to sound like it wasn't a big deal.

Ewan ko ba. I don't want to lose my poise when I'm around her. I want to maintain my cool and act the same Einradelle Versozo that she knew. What she saw is clearly out of my character. Para akong tanga na sinasabunutan ang sarili habang nakasandal sa pintuan. I hate it that she saw me on that state! At kakagaling ko pa sa opisina ni Deonell! Gosh!

"O-Okay po..." she stuttered and nodded.

I wasn't convinced by that. I just gave her a sharp stare at hinintay siyang umalis na sa harapan ko. She probably get the memo immediately kaya yumuko siya ng bahagya bago tumalikod at bumalik na sa kaniyang pwesto, doon sa front desk. Kitang-kita ko pa rin naman na pasulyap-sulyap siya sa'kin. She keeps giving me this curious and unexplainable stare pero hindi ko nalang siya pinansin.

Tumalikod nalang ako at hinarap ulit ang pintuan.

Kanina pa ako nandito sa labas at hindi malaman kung ano ang gagawin. Ayaw ko namang manatili dito at titigan lang ng Mae na 'yon. Kaya naman huminga ako ng malalim. I've been out for minutes now. I'm sure the tension died down already. Pinilit kong pinapa-kalma ang sarili habang pinaypayan ang mukha.

Okay, Einradelle. H'wag kang magpapaapekto.

Damn. Kinagat ko nalang ang labi bago inabot ang door knob. Bago ko pa ito inabot ay mabilis itong gumalaw at bumungad sa'kin ang presensya ni Deonell na akmang lalabas ata. Hindi ko maitago ang gulat ko. I even flinched! He's wearing this worried expression at umawang din kaagad ang bibig nang makita ako.

"Oy! Deonell!" I heard Mae from behind, probably saw her man coming outside.

Hindi niya 'yon pinansin. Nanatili pa rin kaming na-estatwa at wala atang gagalaw sa amin. I immediately hissed and pushed him on his chest, making him move a bit, para makapasok ako. I heard him groan when I walked pass by him. Napakalakas ng tambol ng puso ko nang narinig ko ang pagsara ng pinto at ang mga yabag niya papalapit sa akin. Uminit ang pisngi ko nang makita ang wall kung saan...damn it, Einradelle!