Somewhere in the Avenue (Velez Cousins Series #1)

Chapter 44

Warning: This chapter contain scenes that isn't suitable for very young audiences. This chapter also contain scenes that may be bothersome or awkward for some people. If you're 13 below, please do not read the end part of this chapter.

You have been warned.

Chapter 44

Unexpected

Nagising ako nang may tumamang liwanag mula sa malaking bintana sa mukha ko. I groaned because of it, lalo na anng pagbukas ko ng mga mata ay nasilawan kaagad ako sa liwanag ng araw. Nairita tuloy ako. My head is throbbing at sobrang sakit. Damn it, alcohol! I felt the soft cushion on my back as I bounced a bit after moving. I think I am on my room right now because of the lavender scent I just inhaled. Dahan-dahan akong tumayo kasi sobrang sakit ng ulo ko dahil sa hangover. It made me promise myself to never drink again. Damn!

"You're up,"

"Shit!?!" napahawak kaagad ako sa aking dibdib nang may nagsalita sa gilid ko!

Nanlaki ang mga mata ko nang makita si Deonell na seryosong nakatingin sa'kin habang nakaupo sa isang upuan sa gilid lang ng kama. His scowl is very evident and he looks...pissed. I immediately felt conscious about myself kaya mabilis akong tumalikod at hindi hinarap ang mukha sa kaniya. Damn it!

"B-Bakit ka nandito?" nanginig ang boses ko dahil sa pagkataranta.

Wala akong narinig na sagot mula sa kaniya. I heard a soft thud on my side table behind me before I heard some faint footsteps na papalayo. Nakatalikod pa rin ako, nahihiya sa kung anuman ang masaksihan niya sa itsura ko ngayon. Until I heard the door opened and closed afterwards. Dahan-dahan akong lumingon at nalaman na lumabas na siya sa kwarto ko. Ewan ko ba pero nakahinga ako ng maluwag. E kasi, bakit ba siya nandito?! Mas lalo lang sumasakit ang ulo ko dahil sa kaniya.

I eyed the bedside table and saw a bowl of hot soup and a glass of water with a medicine beside it. I immediately bit my lower lip when I realized what he brought me. A cure for my hangover. Ngingiti na sana ako nang maalala ko ang nangyari kagabi. My mood went to a major 180-degree shift. I screamed out of horror and immediately covered my face with a pillow. Pumapadyak na ako ngayon sa sahig dahil sa kahihiyan at inis sa sarili.

"Stupid bruha!" I murmured to myself angrily, "I hate you so much! You always put yourself into an embarrassing and awkward situation!"

I couldn't believe that I acted that way. Damn it! Paano na ako haharap sa kaniya ngayon?! After everything I said to him? Paano na ako haharap? I am doom! So doomed! Nanlulumo kong inabot ang soup bago humigop dito. Nahimasmasan naman ako ng kaunti pero hindi ko pa rin maalis sa isip ko kung ano ang pinagsasabi ko sa kaniya kagabi. Damn! Baka ano ang isipin niya!

Nagtalukbong ulit ako ng kamot pagkatapos ubusin ang dala niyang soup at uminom sa dala niyang gamot. I am so bothered and ashamed of how I acted last night. I lashed out my frustrations to him! Huli kong naalala ay nagalit ako sa kaniya dahil hindi niya natandaan ang birthday ko and...everything went black! Wala na akong matandaan pagkatapos no'n! Shit! Did he carry me from his car to here? Now, I am even more ashamed!

Wala akong ganang lumabas ng kwarto at pumasok sa opisina ngayong araw. I was just covering myself with a pillow, thinking of all of my disgraceful acts toward him yesterday night. Damn. Lasing na lasing ako na kung ano nalang ang lumalabas sa bibig ko! Sa inis ko sa sarili ay mas lalo lang akong lumubog sa ilalim ng kumot. I can feel my frustrations while biting my pillow over and over again. Hindi ko alam kung anong oras na pero nandito pa rin ako sa ilalim ng kumot at nakatalukbong.