Anna's pov
Ξύπνησα από έναν ενοχλητικό ήχο που δεν μπορούσα να καταλάβω τι είναι. Άνοιξα σιγά σιγά τα μάτια μου και κατάλαβα ότι διπλανοί κάνουν εργασίες. Έλεος πρωί πρωί. Εντωμεταξύ έχω έναν πονοκέφαλο άλλο να στο λέω και άλλον να σε πονάει.
Από χτες δεν θυμάμαι και πολλά. Η τελευταία ανάμνηση που έχω είναι εγώ να φιλάω τον Παύλο. Από κει και πέρα καινό. Και η μεγαλύτερη απορία μου είναι πως ήρθα σπίτι μου.
Πήρα το κινητό μου στα χέρια μου γιατί έκανε ήχο μηνύματος
Από Άγνωστο
Καλημέρα μωρό μου
Εμμμ... Τι στον πούτσο? Ποιος είναι αυτός και γιατί με λέει μωρό του?
Προς Αγνωστο
Ποιος είναι?
Από Άγνωστο
Καλέ ο Παύλος είμαι έχεις πολλούς που σε λένε μωρό μου?
Ααααα θα το αποθηκεύσω
Προς Παύλο
Τι κάνεις?
Από Παύλο
Τώρα που είσαι δικιά μου τέλεια είμαι
Δικιά του? Τι λέει ρε? Κανείς δεν είναι κανενός και πόσο μάλλον εγώ αυτουνού.
Και τότε θυμήθηκα
Flashback
Τόση ώρα φιλιέμαι με τον Παύλο και μόλις σταματήσαμε για να πάρουμε ανάσες
"Ουαου" είπε ενθουσιασμένος και γω έβαλα τα γέλια
"Σάρεσε βλέπω" είπα φανερά μεθυσμένη και φανερά ζαλισμένη
"Πολύ" είπε με τον ίδιο τόνο με πριν " Θέλω να σε ρωτήσω κάτι" μου είπε
"Ακούω" τον παρότρυνα
"Έχεις αγόρι?" μου είπε στον άσχετο
"Όχι"
"Θέλεις να αποκτήσεις?" τον κοίταζα σαν χαζή και νομίζω έπιασε το μήνυμα "Θα στο πω αλλιώς.. Θέλεις να γίνεις το κορίτσι μου?" είπε τελικά
"Ναι ναι ναι" είπα ενθουσιασμένα και τον φίλησα
"Άνννααααααα" με φώναξε ο αδελφός μου και εγώ γύρισα να δω τι θέλει
"Πάμε?" με ρώτησε , εγώ έγνεψα θετικά , έδωσα ένα πεταχτό στον Παύλο , πήρα τα πράγματά μου και βγήκα έξω μαζί με τον Ανδρέα
