Anna's pov
Παρασκευή βράδυ
Εξακολουθώ να μην ξέρω τι μέρα ώρα και γενικά τι είναι έξω.
Ξαφνικά η πόρτα ανοίγει και μπαίνει μέσα ο Παύλος με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά.
"Τι έγινε βρε?" με ρώτησε παιχνιδιάρικα, βασικά αρρωστημένα.
"Γεια" είπα γιατί δεν έχω περιθώρια να μην του απαντάω ή γενικά να μην τον κοιτάω
"Στα πε τα νέα η Μαριάννα?" μου είπε με αυτό το αρρωστημένο χαμόγελο
"όχι" είπα άτονα
" Σήμερα ο Χαρούλης σου θα φέρει τα λεφτά" είπε
" Μάλιστα" είπα και κατέβασα το κεφάλι
" Και θα έρθει μόνος του οπότε δεν θα έχουμε προβλήματα" είπε με σιγουριά.
Αποκλείεται σίγουρα κάτι θα κάνει είμαι 100% σίγουρη. Κάτι θα κάνει αλλά δεν θέλω.
Και τώρα εσείς θα σκέφτεστε " Μα καλά μαλάκο είναι δεν θέλει να φύγει από εκεί?" απλά δεν θέλω να πάθει κάτι. Φοβάμαι θέλω να είναι καλά. Προτιμώ να πονάω εγώ παρά εκείνος
Αυτές τις μέρες που είμαι εδώ έχω παρατηρήσει κάτι. Νομίζω είμαι ερωτευμένη μαζί του. Μου λείπει πιο πολύ από όλους. Αλήθεια!
"Σιγά μην κάνει κάτι ο Χάρης εδώ φοβάται την σκιά του" είπα , είμαι σίγουρη ότι θα κάνει κάτι και θέλω να τον πιάσει απροετοίμαστο. Πρέπει να τον πιάσει απροετοίμαστο. Πρέπει να μην πονέσω.
"Ορίστε?" με ρώτησε μπερδεμένος
"Ναι καλέ δεν τον έχεις δει να παίζει μποξ? Είναι άχρηστος" είπα και πόναγα μόνο που τα έλεγα αλλά έπρεπε.
"Θα τα ακυρώσω όλα" είπε αποφασιστικά
"Ποια όλα?" ρώτησα
"Θα είμαι μόνος μου με την Μαριάννα δεν χρειάζομαι κανένα" είπε αποφασισμένος και χάρηκα τόσο πολύ που τον έπεισα.
Τελικά είναι πιο μαλάκας από ότι φαίνεται.
"Ας παίξουμε τώρα" είπε και άρχισε την καθημερινή μας ρουτίνα αλλά σήμερα ήταν χειρότερα πόναγα πιο πολύ.
Το σώμα μου δεν αντέχει άλλο θα με εγκαταλείψει. Το νιώθω!
Xari's pov
Είναι Παρασκευή βράδυ και ήμαστε σπίτι μου και ετοιμαζόμαστε να φύγουμε.
"Λοιπόν έναν έλεγχο" είπε ο Νίκος
