Anna's pov
Ντριν ντριν
"ΣΚΑΣΕΕΕΕΕΕΕ" φώναξα στο ξυπνητήρι
Αλλά μαντέψτε.... ΔΕΝ ΕΣΚΑΣΕ.
Οπότε άπλωσα το χέρι μου και το έκλεισα.
"Ααααααννννννααααααα" άκουσα την μαμά μου να φωνάζει και αλήθεια σας λέω ήθελα να βάλω τα κλάματα.
"ΤΩΡΑ" φώναξα πίσω και σηκώθηκα
Πήγα στο μπάνιο έκανα την καθημερινή μου ρουτίνα και γύρισα στο δωμάτιο μου. Ντύθηκα, έβαλα παπούτσια , πήρα την τσάντα και κατέβηκα κάτω.
"Καλημέρα" είπε ευδιάθετα η μαμά μου
"Καλημέρα αγάπη μου" είπε με την ίδια διάθεση και ο μπαμπάς μου. Ο Ανδρέας δεν ξέρω που είναι.
"Που είναι ο Ανδρέας?" είπα με εντελώς αντίθετη διάθεση από την δική τους
"Ναι 'μαι" είπε και αυτός νυσταγμένα και έσκασε σαν καρπούζι στην καρέκλα δίπλα
"Κοίτα εκεί ευδιάθετα παιδιά που έχω" είπε η μάνα μου και μας έδειξε με λύπηση
"Φεύγω, θα αργήσω , γεια" είπα και σηκώθηκα , βγήκα έξω και άρχισα να περπατάω προς το σχολείο.
Μετά από 10 λεπτά ήμουν εκεί
"Καλημέεεραα" είπαν όλοι μαζί μόλις έφτασα εκεί που καθόντουσαν.
Ε οχι και όλοι
Σωστά ο Χάρης φόραγε ακουστικά και ούτε με κοίταξε
"Ότι πείτε" είπα και ξάπλωσα πάνω στην Ζωή
"Τι έγινε?" με ρώτησε συμπονετικά ο Μάρκος
"Τίποτα" είπα και χώθηκα καλύτερα στην αγκαλιά της Ζωής
"Καλημέρα σας" ήρθε ο Παύλος
"Καλημέρα" είπαν όλοι μαζί και εγώ σηκώθηκα και έπεσα στην αγκαλιά του, το χρειαζόμουν
"Τι έγινε μωρό μου?" με ρώτησε γλυκά
"Δεν ξέρω απλά δεν είμαι πολύ καλά" είπα την αλήθεια, δεν ξέρω τι έχω απλά αισθάνομαι χάλια. Έτσι είμαι από την ώρα που έφυγε ο Χάρης από το σπίτι μου χτες
"Ξερνάω νεραϊδόσκονη" είπε ο Χάρης και έκανε μια γκριμάτσα αηδίας. Κανείς δεν του έδωσε σημασία και όλοι συνεχίσαμε τις δουλειές μας
....
Είναι η τελευταία ώρα και έχουμε αγγλικά.
"Αννα?" μου είπε πιο πολύ σαν ερώτηση η Ζωή
