Anna's pov
Ξύπνησα γιατί αισθανόμουν κάτι βαρύ στην κοιλιά μου. Άνοιξα σιγά σιγά τα μάτια μου και αυτό που είδα με σόκαρε.
Ήταν ο Χάρης ο οποίος κοιμόταν πάνω στην κοιλιά μου και με είχε πάρει αγκαλιά λες και είμαι αρκουδάκι. Τα μαλλιά του ήταν ανακατεμένα και το στόμα του μισάνοιχτο ενώ ανέπνεε βαριά.
Τα μαλλιά του με δελέαζαν πολύ να τα χαϊδέψω. Άπλωσα σιγά σιγά το χέρι μου και άρχισα να τον χαϊδεύω. Έδειχνε να ηρεμεί.
Εκεί που ήταν ήρεμος άρχισε να κουνιέται και εγώ από την τρομάρα μου τράβηξα γρήγορα το χέρι μου.
"Μμμμ" μούγκρισε ενοχλημένος και πήρε το χέρι μου τοποθετώντας το πάλι πάνω στα μαλλιά του. Εγώ πήρα το μήνυμα και συνέχισα να το χαϊδεύω.
"Τι ώρα είναι?" με ρώτησε στο άσχετο με αυτή την νυσταγμένη φωνή.
"Δεν ξέρω" είπα την αλήθεια , δεν έχω ιδές τι ώρα είναι το μόνο που ξέρω είναι ότι έχει ξημερώσει.
"Το κινητό μου είναι στο κομοδίνο δίπλα σου" μου είπε και εγώ άπλωσα το χέρι μου το έπιασα και άνοιξα την οθόνη.
"11:00" είπα σοκαρισμένη
"Μάλλον κάποιοι δεν θα πάνε σχολείο σήμερα" είπε και βολεύτηκε καλύτερα πάνω μου.
" Ωχ" είπα στο άσχετο
"Τι?" μου είπε ταραγμένα
"Δεν έχω ειδοποιήσει κανέναν για το ότι θα μείνω εδώ" είπα αγχωμένα
"Πήγαινε πάρε κανένα τηλέφωνο" είπε και σηκώθηκε από πάνω μου.
"Σωστός" είπα και σηκώθηκα από το κρεβάτι , έπιασα το κινητό μου και πήρα τηλέφωνο τον Ανδρέα .
"Που είσαι γαμώ το σπίτι σου?" φώναξε από την άλλη γραμμή και με το δίκιο του
"Γεια σου Ανδρίκο μου " είπα γλυκά
"Άστα αυτά και πες μου που είσαι" φώναξε
"Να μωρέ απλά ο Χάρης είναι άρρωστος και χτες ήρθα εδώ να τον βοηθήσω γιατί οι γονείς του λείπουν και με πείρε ο ύπνος" είπα την αλήθεια όσο πιο γλυκά μπορούσα
"Είσαι πολύ τυχερή που η μαμά και ο μπαμπάς έφυγαν χτες για Θεσσαλονίκη" μου είπα καθώς είχε ηρεμήσει αρκετά.
"Γιατί έφυγαν?" είπα ανήσυχα
"Η γιαγιά δεν είναι και πολύ καλά" είπε στεναχωρημένα και ήταν εμφανέστατο ότι μου έκρυβε πράγματα.
