True Blood

6 "TheWeight"

"Shawn Mendes-The Weight"

#

"Hadi Angel daha ne kadar oyalanmayı düşünüyorsun ?" Büyük bir kahkaha patlatıp arabanın kapısının açılmasını izledim.Arabadan indim ve kalçamı arabanın kapısına yasladım.

"Hayatımda tanıdığım en sinir bozucu insansın.Annen seninle nasıl başa çıkabiliyor merak ediyorum doğrusu."

"Bach seni sinir etmeyi seviyorum.Söylenince şekeri alınmış çocuk gibi bakıyorsun." Tekrar büyük bir kahkaha patlattım ve Bach'in yanağını sıktım.Adımlarımı eve yönlendirdim ve son kez arkama baktım.Çoktan arabayı garaja sürüyordu.Evin kapısına gelince çantamdan dönem ödevini aldım ve zile bastım.Yaklaşık on saniye sonra kapı açıldı ve marrie gergin bakışlarını üstümde gezdirdi.Hayal kırıklığı ile nefes verdi.Biraz daha odaklanıp Aurasını inceledim,yeşilden sarıya kaçan bir renkteydi.Korkuyordu ve endişeliydi.Daha fazla odaklanmayı bırakıp yüksek sesle konuşmaya başladım.

"Bak anne kızın sınıfı ikincilik ile bitiriyor,sana söylemiştim son gün sınavlara çalışıncada oluyormuş." Heyecanla konuşmamı bitirdiğimde oturma odasına yeni varmıştım.Babam duvara çevirdiği yüzünü bana döndü ve odanın içinde yürümeye başladı.Kafamı yana çevirdiğimde odada birçok Aura olduğunu farkettim.Zayn ve çocuklar,Babamın ortağı Yaser,kurumda çalışan müdürler,ve yüzlerini incelemeye fırsat bulamadığım doğa üstü insanlar.Kafamı tekrar Babama çevirdim.Elimdekileri solumdaki koltuğa attım ve konuşmaya başladım.

"Hadi ama Baba sevinip bana sarılman veya başımı okşaman gerekirdi." Derin bir nefes aldı ve sağ taraftaki koltuğa oturdu.Bedenimi o tarafa çevirdiğimde odada geri kalan herkesin bana baktığını farkettim.Başımı kaldırıp Zayn ile göz göze geldim ve kafamı "Neler oluyor?" Anlamında hareket ettirdim.Kafasını babama çevirdi ve gözlerini yere dikti.Yavaş,yavaş sinirlenmeye başladığımı hissetiğimde sol avcumu kalçama bastırdım.

"Annem nerede ? Neler oluyor ?" Sorduğum soruya karşılık yine kimse bana cevap vermeyince sinirim doruk noktaya ulaştı.

"Biri bana cevap versin yoksa can yakmaktan çekinmiycem." Diye bağırdığımda Odadaki hızlı nefes alış verişleri çoğaldı.Babam hızlıca ayağa kalktı ve omuzlarımı tuttu.Tek elini indirip sol elimi kavradı ve üstünü öptü.Uyarıcı bir sesle;

" Annen yok Angel." Yüzümü buruşturdum ve babamın gözlerine baktım.

"Buda ne demek Baba daha sabah beni okula bıraktı." Babam derin bir nefes aldı ve tekrar konuşmaya başladı.

"Annen kayıp Angel.Kaçırıldığını düşünüyoruz." Beynime sıçrayan kan ile sinirle soludum.

"Siz ne yaptığınızı şaşırmışsınız.Eminin alışveriş merkezine falan gitmiştir."

Hızla babamin elinden kurtuldum ve çantama yöneldim.Telefonumu alıp annemin numarasını tuşladım.Çalmaya başlayınca odayı bir telefon sesi doldurdu.Arkamı döndüm,babam cebinden Annemin telefonunu çıkarttı ve masaya koydu.

"Aramayı denemedikmi sanıyorsun ? Bebeğim lütfen sakin ol."

"Bana sakin ol deme gelmiş bana Annemin kaçırıldığını söylüyorsun.Nerden biliyorsun bunu ? Eminin daha aramamışsınızdır bile bu im- "

"Lanet olsun lütfen sakin ol.Heryerde aradık.Kuruma geri döndüğümüzde iki güvenliğimde ölü bulduk ve bir kutuda video vardı,videoda annen ağlıyor ve onu aramamamızı söylüyordu Angel,yalvarıyordu."

Babam bağırarak konuştuğunda ben dahil odadaki herkes nefes almayı bırakmıştı.İki adım geri gittim ve babama sırtımı döndüm.Gözlerimi kapattım ve ellerimi başıma koydum.Derin nefesler alarak sakinleşmeye çalıştım ama olmadı.Adi heriflerin Annemi kaçırma düşüncesi beni mahvediyordu.

"Hayır,olamaz değilmi ? " hızla arkamı döndüm ve babamın yakalarına yapıştım.

"Onu kaçıramazlar,lanet olsun korumalar ne işe yarıyor." Ağlıyarak babamı sarsmaya çalışıyordum.Babam ellerimi tuttu ve beni göğsüne bastırdı.Ağlayışım hıçkırıklara dönüştüğünde kendimi geriye doğru attım ve odama koşmaya başladım.Kapıya ulaştığımda kapıyı hızla açtım ve kapı sarsıldı.Yatağın altına eğilerek Beyaz saydam küreyi buldum ve yatağın üstüne attım.

Ellerim ile göz yaşlarımı sildim ve iki elimide kürenin üstüne koydum.Konsantre olarak gözlerimi kapattım.Ve annemi duymaya çalıştım.Annem ile hep bu şekilde bağlantı kurtardık.Bunu bana o öğretmişti.Yardıma ihtiyacım olduğunda kullanabileceğim bir teknik olduğunu söylemişti.Her zaman ona ulaşabilirdim,oda bana.Elime çarpan elektrik dışında hiçbirşey hissetmedim.Gözlerimi sinirle açtım ve küreyi kapıya doğru fırlattım.Eğilen bir kafa gördüğümde Zayn doğa üstü olmanın faydaları ile kafasına küre yemekten son anda kurtuldu.Sinirle yatağa ve çalışma masasına yumruk attım.

"Angel bana bak." Sinirle haykırdım ve konuşmaya başladım.

"Olamaz Zayn.Ben annemiz yapamam.Onu bulmalıyım.Kimbilir ne yaptılar anneme,kuruma gidip iz bulmaya ça-"

"Angel !" Zayn haykırırcasına bağırdığında ağzımı kapattım ve hiçkırıklarımın boğazımda dizilmesine izin verdim.Gözlerimi kırptım ve göz yaşlarımın ıslanan yüzüme doğru yol almasına izin verdim.

Zayn bana doğru yaklaştı ve yüzümü avuçlarının içine aldı.Gözlerimi kapattım ve burnumu çektim.

"Buna alışmalısın Angel ..." Gözlerimi açtım ve Zayn'ın Gözlerine baktım.Dudaklarımı hafif araladım.Sonra vazgeçip tekrar kapattım.

"Kaybetmeye alışmalısın Angel,Kaybettiğin tek kişi Annen olmayacak."

#

Göz yaşlarımı sildim ve yataktaki ezilmiş büzülmüş küreyi komidinin üstüne koydum.Boy aynasının karşısına geçtim ve yüzüme baktım.Zayn ile terastaki konuşmamızın ardından 1 gün geçmişti.Sözünü söyledikten sonra bana söz hakkı bırakmadan beni orda bırakıp gitmişti.Eve yürüyerek gelmiştim.Babam,Annem olmadığından beri doğru düzgün eve gelmiyordu.Kurumda kalıp işini yapıyor ve arama çalışmalarını sürdürüyordu.Genellikle yanlız kalıyordum veya Chlöe benimle kalıyordu.Odamın kapısına yaklaştım ve kilidi çevirdim.Kapıyı açtım ve karşıdaki aralık yatak odasına doğru yürüdüm.İçeri girdim ve koridordaki ışığın aydınlattığı kadar odayı incelendim.Kaybolmasının üzerinden çok geçmesine rağmen annemin kadınsı kokusu odaya hakimdi.Kapıyı yavaşça çektim ve sola doğru ilerledim.Yanındaki kıyafet odasına girdim ve lambaları yaktım.Annemin kıyafetlerıne doğru yürüyüp,siyah birşeyler seçtim.Pis pijamalardan kurtulup üstüme kıyafetleri geçirdim.Askıda asılı siyah kapuşonlu hırkayıda giydim ve aynadan kendime baktım.Göz yaşlarımı sildim.Omuzlarımı ve başımı diktim.

Bundan sonra üzülmek yok.Annem için üzülmeyi bırakıp onu bulacağım.Bu acıyı bana yaşatan adamı kendim bulacağım.Bulup kendim yüzleşecektim.

*Düzenlenmiştir....