My Genius Twins (ON-GOING)

Chapter 3

X City Airport...

Ica's POV.

Papalabas na sana kami ng airport ng makaramdam ng tawag kalikasan si Ae.

Mommy,gusto ko po magcr naiihi po ako
Ok baby.

No, mommy let kuya and me go kasi may mga gamit tayo dito..

Ok sige Yun, mag-iingat kayo at hawakan mo si Ae baka mawala.
Yes mommy, you can rest assured.

Ok lang sa akin na aalis na sila lang kasi matatalino mga anak ko at di sila ganun kadali mawala.

Pagdating nila sa comfort room ay agad na pumasok ang dalawa.
At habang nasa cubicle si Ae ay nasa labasan lang naman din si Yun.
Paglabas nila ng CR. May nakabanggaan si Ae.
Isang matangkad na lalaki at tiningala niya ito para humingi ng tawad.

Sorry po Sir, nabangga ko po kayo. Hinging paumanhin ni Ae sa lalaki.

Pasensya na po kayo sir di namin alam na andiyan po kayo, nagmamadali po kasi kami. Singit naman ni Yun. At saka tumalikod na silang dalawa para puntahan mommy nilang naghihintay.

Mommy! Sabay na sigaw na. Lumingon naman si Ica para makita ang mga anak.

Oh tapos na ba kayo? Hali na kayo, naghihintay na sila lolo sa labas.
Kaya lumabas na kami ng mga anak ko para makita sila lolo at mga kuya ko.

At ayon nga naghintay silang lahat sa labas. Na sobrang tuwa ng makita ang dalawang mga bata. Pinaghahalikan nila ang mga ito at kinarga.
Lumapit sa akin si lolo at nagmano ako kay lolo at humalik na din sa pisngi.

Kamusta ang biyahe niyo? Sabi ni lolo.
Ok lang po lolo medyo may jetlag lang kunti kaso yong mga bata parang wala lang sa kanila. Sagot ko kay lolo.

Oh siya, tara na at ng makapagpahinga na kayo. Sabi ni lolo. At sumakay na kami sa sasakyan lahat. Sempre andoon pa rin yong mga kuya ko. Sempre tapos na din nila akong halikan sa pisngi at niyakap dahil namiss din daw nila ako ng sobra. At ganun din naman ako sa kanilang lahat.

Habang sa kabilang dako naman...
Sobrang nag-isip si King sa mga sinabi ng mga tauhan niya.

King's POV.

Master, sino kaya ang mga batang yon na nakabanggaan mo kanina. Ang cute nila tapos kamukha mo pa talaga yong lalaki at saka yong mga mata nila pareho ng mga mata niyo po master.

Kaya naman biglang napatingin si King sa tauhan niya.

Anong sabi mo?

Ah, sorry master baka nagkamali lang ako. Pero kasi kamukha mo po talaga niyo po talaga yong dalawang bata.

Paano ako magkakaanak at alam mo naman siguro kung bakit dahil wala naman akong kinakamang babae at saka busy akong tao.
At tumalikod na.

Habang napakamot nalang sa ulo ang tauhan ni King. Oo nga naman paano nga ba magkaanak si master e puro naman negosyo inaatupag nito. Kaya nakakatakot tuloy kausapin kasi mukhang pinaglihi sa sama ng loob.

Anong binubulong-bulong mo diyan? Tanong ni King.

Ah ah.... Wala master...tarantang sagot ng tauhan.

Pero di parin mawala sa isipan ni King yong sinabi ng tauhan niya. At biglang pumasok sa isip niya yong babaeng nagalaw niya halos mag-anim na taon na, at wala na siyang naging balita sa babaeng yon. At ang tanging hawak niya ang ang isang kwentas na siguro ay naiwan ng babae at wala na din siyang balita pa at di na mahanap ang babaeng naikama niya sa panahong yon.

COLLINS VILLA.

Bumaba kaagad ang dalawang bata na sobrang saya ng makita ang malaking bahay ni lolo, sempre first time nila makita ang bahay ni lolo dito sa X city at di nila alam na ganito kalaki na halos palasyo na sa sobrang laki.