Gece yatarken aklıma çok iyi kurgular geliyo uyanınca unutuyorum amk
Oy yorum atmayı unutmayın jenlisada 17 olmuşuz
-Hadi ama Jennie. Zaten aylardır durmadan çalışıyoruz. Biraz kendimize vakit ayırmanın kimseye zararı olmaz.
Eh,haklıydı. Çıkış yapacağımızın haberi verilmesi üzerinden tam 5 ay geçmişti ve neredeyse her gün aralıksız bunun için hazırlanmıştık. Artık rüyalarımda bile pratik yapıyor hale gelmiştim. Şimdiyse büyük gün için sadece 1 hafta kalmıştı. Yıllarca çalışmanın,emeğin,çabanın sonuna gelmiştik. Ya da her şey yeni başlıyordu.
Koca koca gözlerle benden cevap bekleyen bu bebeği reddetmek imkansızdı. Ayrıca içten içe ben de biraz mola vermek istemiyor değildim.
-İyi tamam,ama bu sefer o değişik tayland yemekleri yemeye gitmeyeceğiz. Umarım aklında daha farklı bir şeyler vardır.
Duyduğu cevapla büyümüş gözleri kısılarak suratı sırıtmaya başladığında yanaklarını ısırma isteğimi bastırdım. Eğer her gün tanrının tüm dikkatini vererek yarattığı bu mükemmellikle beraberseydiniz,bu tarz isteklerinizi her gün bastırmak zorunda kalıyordunuz. Çünkü bu şey,anlatmaya kalksam kelime haznemin yetersiz kalacağı türdeydi. Uzun ve siyah saçları rüzgarda etrafındakileri kendine kitlemeye sadece kendi başına bile yeterliydi. Asla bozulmayan kakülleri hayatı sorgulama sebebiniz oluyordu. Dolgun ve kıvrımlı dudakları,hem fiziksel hem de ruhsal sağlığıma hiçte iyi gelmiyordu. Bir gün onları parçaladığım zaman mahkemeye nefsi müdafa olarak yaptığımı öne sürecektim. Ve kesinlikle bu kazanacağım bir dava olurdu..
Bknz;
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ellerimi saran soğuk ve damarlı elleri asla bırakmayacakmış gibi sıkarken halimden asla şikayetçi değildim. Sonsuza kadar tutabilirdi. Gideceğimiz yerin yakın olduğnu söylediği için yürüyerek gitmeyi düşündük. Ama ufak ayaklarım yorgunluktan bana isyan ediyordu. Az sonra kendimi Lisa'nın kollarına atmayı düşünüyordum. Açıkçası bu ikimizin de işine gelirdi.
Zoraki ayaklarımla bu zorlu görevi bitirdiğimizde içimden zafer çığlıkları atıyordum. Önünde durduğumuz binayı gördüğümde şaşırdım. Restoranta benzemiyordu. Daha çok bir apartmandı. Anlamamış gözlerimi Lisa'ya çevirdiğimde bana ufak bir gülüş verip binaya doğru adımladı. Arkasından bir çanta taşırmışcasına beni de çekti. İçeri girdiğimizde asansöre binip 9. katı tuşladı. Kırmızı ışıklarla aydınlatılan bu asansör gereksiz bir loş ortama sahipti. İçeride Lisa ve benim nefeslerimizden başka bir ses yoktu. Açıkçası biraz gergindim çünkü asansör çokta büyük değildi ve Lisa'yla gereğinden fazla yakındık. İstemediğimden değil ama bilirsiniz,ben utangaç biriyim. Parfüm kokusu tüm odayı kapladığında,kokusunu kilometrelerce öteden alabildiğim kızın kokusu bütün benliğimi ele geçirirken yere bakan kafamı çenemden tutarak kendisine yöneltti.
