PARS Academy:Sudden Turn

Chapter 13

Zephyrine's POV

'Ill carry you./Buhatin kita.' sabay na sabi ni Psych at Dimitri. Agad naman akong napatingin sa kanilang dalawa. The tension between them worsen. What is happening again?

'I can manage myself.' sabi ko at pinilit uling tumayo pero bigla nanamang tumunog ang watch ko. Agad naman akong napahawak sa dibdib ko. This is such a disturbance!

'Let me carry you.' sabi ni Psych pero agad naman siyang pinigilan ni Dimitri. 'I will carry her.'madiing sabi niya.

'OPS! Baka lang di niyo alam na hindi bola itong kaibigan naming.'awat ni Serreia sa dalawa. Inalalayan naman ako ni Astraea.

'I can carry her. So back the fuck off.' sabi ni Thani at nginitian pa sila ng mapangasar. Hindi ko alam matutuwa ba ako o hindi. Pero natatawa ako sakanila.

'Pak na pak ang haba ng hair mo ate girl ha.' sabi ni Serreia. Pinapalipad ako ngayon ni Thani. She's using her telekenisis ability, that is what I am trying to say. Nasa gitna kami at sila Amialy at Daniel ang nasa harap. Sila Dimitri naman sa likod. 'I feel fine na Thani. Just reserved your energy.' sabi ko kay Thani pero inilingan lang ako.

'Don't worry, one of my abilities is healing. So I can regain her energy if ever.' sabi ni Daniel at kinindatan si Thani. Agad namang tumawa si Serreia. Si Thani naman ay nakakunot ang noo. They're kind of bagay.

Bigla kaming napatigil ng huminto ang dalawa sa harap. Binaba narin ako ni Thani. Salamat naman. I was worried na madrain ang energy niya.

'Finally, we're at the foot of the mountain.' sabi ni Amialy at umupo ng maarte sa isang malaking bato. I know it's not like me to hate someone. But I just hate to see her breathing. 'Magpahinga muna tayo for a while and continue tomorrow early morning.' sabi ni Dimitri at tinabihan ako. Iniwan naman ako nila Thani para makagawa sila ng tent.

'It'd be nice to have someone who can do this.' reklamo ni Serreia at napaupo nalang. Tinignan ko naman ang tent na ginagawa nila at agad kong naintindihan kung bakit sinabi niya yun.

'Where's Astraea?' tanong ko ng makalapit sa kanila. Agad naman akong napatingin sa tent ng may sumigaw.

'Im gonna burn you alive Serreia!' pahabol pa nito. Agad namang tumakbo si Serreia papunta kila Daniel. Napailing nalang ako at tinulungang makalabas si Astraea. Paglabas niya ay agad akong napalayo ng magflicker ang mata niya. Hindi ko na siya natanong ng tumakbo siya habang sumisigaw.

Woah?

'Here.' napatingin naman ako kay Psych ng bigyan niya ako ng tubig. Tinitigan ko lang yun. What is he trying to do? Di pa ba klaro sa kanya?

'Just drink this.' sabi niya at nilagay ang tubig sa kamay ko at pinuntahan si Amialy. I sighed. Of course, alam ko naman. Lumapit naman sakin si Dimitri at binuksan ang tubig para sakin. 'Gosh!Kaya ko naman.' sabi ko at ininom ang tubig.

'Pero masakit.' he said and left me dumbfounded. I bitterly smiled. Kaya naman, masakit nga lang. If only I can be numb, i'd be glad to.

They finished our tent. Magkakasama kaming mga babae kaya mas malaki ang tent namin. Napanganga naman ako ng makapasok ako. This is not a tent! It's a freaking house with a 2nd floor! 'Tss.' rinig kong sabi ni Amialy at binanga ako. Hinayaan ko nalang siya dahil wala naman akong mapapala kapag pinatulan ko pa, sabi nga don't lower yourself for someone who isn't worthy of your time.

'WAAHH! Tama na kasha! Di ko na nga uulitin!' sigaw ni Serreia at tumago sa likod ko. Nakita ko naman si Astraea na kulang nalang talunin nalang ang pagbaba mula sa pangalawang palalpag.

Napailing nalang ako at pumunta na sa kwarto ko. Agad na akong nakatulog sa pagod. This is much more like a hell week.

I woke up hearing sounds outside. Napakunot ako ng no at chineck ang time. It's 1 am? Kinuha ko ang padded jacket ko at lumabas. I saw Amialy going out kaya sinundan ko siya. Nang makalabas na ako ng tent ay di ko na nakita si Amialy.

I felt someone back but it was too late and everything went black. I woke up in the dark. I tried to move but I can't. 'So the princess is awake.' agad akong napatingin sa nagsalita. Nakamask siya kaya hindi ko makilala ang mukha.

'Who are you?'

'Your nightmare.'

'Let me go!' napatingin naman ako sa kanan ko. Amialy?

'What do you want?'seryosong tanong ko at pilit na tinatangal ang pagkakatali sa kamay ko. Ang higpit! I tried using my ability, anti-gravity, pero napahiyaw lang ako sa sakit.

'Well, i just want to play with you. And don't even try using your useless magic it won't work.' sabi niya at nilapit ang mukha niya. I know this is an unlady thing to do, pero dinuraan ko siya making her slap me. Agad kong naramdaman ang dugo sa upper lip ko.

'AHHHHHHHHHHH!' I shouted as loud as I can pero agad namang tumawa ang babae sa harap ko at sinuntok ako sa tagiliran. I coughed blood. Damn, she's strong!

'Please let me go, just take her instead!' biglang sabat ni Amialy. I glared at her. How dare she?

Umalis na sila ng may tumawag sakanila. An hour past and my watch is beeping nonstop again. Oh no not now! I tried my very best to calm my heart but it won't slow down. GOSH!

'ZEPHYRINE!' nanlalabo man ang mata ko ay namukhan ko ang lalaking nasa harap ko. 'Psych..' I weakly said. He caressed my face and untied me. But suddenly binitawan niya ako. I weakly followed him and saw him caring Amialy like a fragile glass he cherish. I felt my world on my feet. Its like hundreds of dagger are nonstop stabbing my heart. There are no butterflies, no happy endings, no us.

'Zeph.' I heard Dimitri's voice. I hate myself for having someone as good as him but still love the person who does not love me.

This is what they call the villain syndrome.

'Are you ok?' I woke up in Dimitri's arms. Dahan-dahan akong bumangon at inalalayan niya naman ako. Inabotan niya ako ng tubig na agad ko naming ininom. Maya maya pa ay dumating sila Thani.

'Gaga ka!' sabi ni Thani sakin at hinampas pa ako. Nginitian ko lang siya. 'Im still alive ano kaba.' I weakly joked pero di sila tumawa.

'How's Amialy?'tanong ko ng maalala ko si Amialy. She was unconscious. 'The biatch is with her fiancée right now.' sagot ni Astraea at kinuha ang phone niya at pinakita ang picture. Hindi ko ba alam kung gusto niya akong masaktan o matauhan o baka pareho. I bitterly smiled.

The three stayed for a while pero umalis narin sila. Bumalik si Dimitri. His sweet smiles welcomed me. Making me feel like im already home. 'Take me away from here.' sabi ko binuhat niya naman ako at naglakad paalis ng tent.

After a few minutes binaba niya na ako. Ang ganda. That's what on my mind right now. Hindi ko alam paano niya nalaman ang lugar nato. But this is too good to be true, just like him. And I don't and will never deserve it.

'Just let it out Zeph. Its ok.' sabi niya. And just like a cue my tears flows like a raging river. My heart feels like exploding. 'I still fucking love him..' I said in between my sobs.

Naramdam ko ang paghagod niya sa likod ko. Sumadal ako sa dibdib niya habang umiiyak. And he stayed there, listening to me. Maybe this is what I needed the most. To feel like im home.

'It's ok Zeph. Just use me as you want, it'll be an honor for me.'

Hey!!