Minho'nun gözleri yavaşça kapanırken, onun güçlü görüntüsünün altındaki yorgun benliği düşündürttü beni. Her zaman dayanıklı ve güçlü gözüken bir yapısı olmuştu. Hiç kırılmaz, hiç üzülmez... Ama ben biliyordum ki en çok o üzülürdü yaşanan her şeye. En çok onu yorardı gidilen yollar, en çok onun kalbi parçalanırdı söylenen sözlere. Üstelik hem kendi için hem benim için üzülürdü. Bir şeyi defalarca kez yaşardı içinde. Kimsenin düzeltemeyeceği şeyleri kendi başarısızlığına yazardı. Herkes düşerdi yere, o ayakta kalırdı. O kaldırırdı herkesi. Ama yorulmuştu işte bir süre sonra tüm hepsinden. Bırakmıştı her şeyi... Değişmişti o zaman, hepimiz gibi... Her şey gibi... minsung ¬ seunglix ¬ chanin 131120 ¬ 060221