Stavros 8: Let You Go

44

Clarity Amelia Salvacion's

"Kumusta ang gising?" malambing kong tanong dito habang pinapanood ko siyang maghanda ng pagkain namin.

"Ayos lang ako, Clarity. Di ba't sabi ng doctor ko ay maayos na ako at kailangan ko na lamang imonitor ang health status ko maging ang pag-inom ko ng mga gamot?" malambing at magaan nitong sagot sa akin. "Ikaw? Kumusta naman? Hindi ka ba nahihirapan? Lalo na't ang laki na ng tiyan mo? Dapat ay namamahinga ka lamang..." dagdag pa nito at inihapag sa harapan ko ang pagkain na almusal.

Hinaplos ko ang aking sinapupunan at malungkot na napangiti. I miss her father so much... And it saddened me to think that he won't be there when I welcome our angel in this world...

Almost 8 months ago... That very day I received the call from Hends... I left him without a word. I forgot to bring my phone with me. Bumyahe ako patungo sa nag-iisang lugar na alam kong pupuntahan ni David noon. Yun ang Sanctuario kung saan sya iniwanan noon ng mga tunay niyang magulang at pinangakuan na babalikan. Kilala na sya roon dahil lagi sya nagtutungo sa lugar na iyon tuwing magulo ang isipan nya o malungkot siya... Isinama nya ako noon doon... Kaya alam ko.

Hindi naman ako nabigo... Ngunit pagdating ko roon... Ay nag seizure si David. Halos wala na akong maisip noon kundi ang mailigtas siya. Not even knowing that I am putting someone in danger...

My lil one.

Gamit ang phone ni David ay tinawagan ko si Hends... Wala ako sa sarili ko dahil sa pagka-aligaga at alala ko sa matalik kong kaibigan. Hindi maganda ang lagay nito. Nang magising si David ay saktong pagdating ni Hends. We talked and I made a deal with him... David.

I promised to be with him till he finished his treatment. Kaya pumayag ito na magpagamot... Thinking that Ybarra will understand...

But destiny really is mad at us...the same day I found out that I am pregnant... Was the day a news of Cristoffer Ybarra's enggagement with Sabrina been talked of the country. They didn't deny it... My judgement was clouded with jealousy and pain... Plus my hormones is not doing good with my logic.

Kaya hindi ako nagpakitang muli sa kanya... Hangang ngayon...  Kasalukuyan kaming nasa South Korean ngayon... Sa isa sa pinakamalaki at advanced na University hospital dito. Dito piniling magpagamot ni David... And let his cousin, who happened to be his Vice Mayor to take over on their town.

Nasaksihan ko kung gaanong nahirapan at lumaban para sa buhay nya si David. Kami ni Hends ang halos kasama nya dahil hiniling ni David na huwag syang samahan ng mga umampon sa kanya sa pagpapagamot dahil ayaw nyang makita sya ng mga ito sa ganoong kondisyon. Hindi lang alam ni David na palaging kasama namin ang mga ito tuwing tulog o nagdedeliryo siya.

"Hindi iyon ang sabi ng doctor mo... David. Ang sinabi nya ay kakailanganin mo pa rin ng liver transplant... Kung hindi lamang siguro ako buntis ay nagpatest na ak--"

"Not gonna happen even you are not pregnant, Clarity. Never. Alam ko ang mga complications. Kaya wala ako papayagan mula sa pamilya o kaibigan ko ang magbigay ng liver nyo sa akin. Kahit siguro mula sa ibang tao... Hindi ko matatanggap..." matigas nyang saad na nagpapalungkot sa akin.

" Then, maghihintay tayo ng donor. Y-yung... Brain dead... "saad ko.

Ngumiti ng malungkot si David." I won't pray for someone to be brain dead just for me to have their liver. That's unfair. Clarity... Mortal sin iyon... " anya na nagpabigat ng loob ko.

Nalulungkot ako dahil kung sino pang mabuting tao ay siya pa ang nakaranas ng ganitong karamdaman.
Marami pa syang magagandang bagay na pwedeng gawin. He is the most selfless person I ever knew...