IT MUST BE LOVE TRS#1(Completed)

Chapter 20

"RISE and shine love."

I groaned as I still feel the need to sleep so I didn't mind whoever owns that voice. Later on, I can feel kisses all over my face and it's kind of annoying. I'm still asleep can't you see?

I'm almost in oblivion when something… something pierce through me.

"Ohh... What the… Cold!"

"Ohh, ghad!"

"Good morning," sabi nito habang magkakasunod na umulos sa likuran ko.

Naghahanap ako ng puwedeng kapitan pero wala na akong ibang choice kundi lamukusin ang kobre-kama. Mas itinaas pa ni Cold ang hawak nitong hita ko para makagalaw ito ng maayos. I didn't know na ganito kasarap gumising sa umaga sa piling ni Cold.

ISANG puting box na may red lace ang inilapag ni Cold sa mesa.

"Ano 'yan?"

"Wear it. Kailangan mo 'yan mamaya," sabi nito sabay upo sa katabi kong stool.

Nagtataka man ay hindi na ako nagtanong pa at inalis ang lace bago binuksan. Bumungad ang isang puting tela na may gold beads and linen, inilabas ko 'to para mas makita ang kabuohan. Tumayo pa ako para isukat sa tangkad ko, umabot ito ng two inch below the knee.

"Wait, anong meron?" Nagtatakang tinignan ko ang nakangiting mukha ni Cold.

"Ikakasal kana sa'kin mamaya."

Napanganga ako sa sinasabi nito. He's got to be kidding me. Hindi dapat 'to ginagawang biro. Hindi ako makapagsalita dahil shocked pa ang lola niyo.

"Pero… pero…"

"Ayaw mo ba?" Kita ko ang lungkot at disappointment sa mga mata pero hindi naman 'yon ang ibig kong sabihin. Hindi lang talaga ako makapag-construct ng words.

Malalim na napabuntong-hininga ito, "Dapat talaga tinanong muna kita kung sigurado kana ba sa—"

"Pa'no ang preparation? Ang wedding coordinator? Ang venue natin? Pa'no ang theme?"

Napanganga ito sa mga sinabi ko bago tumawa. 'Yon naman kasi talaga ang sasabihin ko pero naghahanap pa ako ng words.

Kinuha nito ang white dress sa kamay ko at inilagay sa box.

"Sa huwis na muna kita papakasalan para hindi kana makatakas, saka natin iisipin ang pagpapakasal sa simbahan."

"Pero hindi naman ako tatakas." Napanguso ako rito.

"Naninigurado lang. Syempre, Chasty Rose Rivera na 'yan," sabi nito na binuntunan pa ng tawa.

                                          COLD BREW

2 Years Later.

"NAAALALA mo 'yon?"

"Syempre naman, ang sakit kaya nun," sabi ko sabay hawak pa sa panga ko kung saan ako nasuntok ni Hendrick.

"Pinakasalan mo kasi kapatid ko na hindi namin alam tapos sa huwis lang? Nag-iisang babae namin 'yan!"

"Plano ko naman talaga na pakasalan si Chasty sa simbahan, pero syempre kailangan bakuran na agad."

Napatawa ang lahat ng nasa bulwagan.

"Ang bilis ng daddy mo, Chad," kausap ng isang babae sa hawak nitong pitong buwan na batang lalake.

"Handa na ako."

Napatingin ako sa babaeng kararating lang, suot nito ang bulaklaking tube top na pinatungan ng white cream cardigan. Ang ganda niya pa rin ng asawa ko kahit simple lang ang suot.

"Maiwan muna namin si Chad sa inyo."

Sinalubong ko naman ito bago ipinulupot ang braso na malamang bewang nito.

"Oo, kami muna bahala kay baby Chad. Siya muna ang baby namin," sabi naman ni Hendrick na pinangigilan ang anak namin ni Chasty.

"Nandito naman din ako, anak."

"Thank you, dad."

"Sige na, umalis na kayo at baka ma-late kayo sa reunion niyo."

Humalik muna ang asawa ko kay dad at nakipag-man hug naman ako sa kanila bago tuluyang binuksan ang pinto ng sasakyan at pinaandar ito.

Habang nasa biyahe ay pinatugtog ni Chasty ang ipad at pumainlang ang kantang Can This Be Love ng Smokey Mountain.

'Can this be love I'm feeling right now
I love the feeling it's giving me now
A voice inside me is guiding me now

It's telling me now
To take your hands and say...'

Can this be love?

Napatingin ako kay Chasty nang sabayan nito ang huling chorus ng kanta at ngumiti bago ibinalik ang tingin sa daan.

Yeah.
It must be love.

🍭theblackjustice