𝐜𝐫𝐲 𝐨𝐟 𝐟𝐞𝐚𝐫 | 𝐛𝐭𝐬 (✔)

17 | Sonunda Özgür Kalmak

Bölüm 8: Hayatım Burada Sona Eriyor

Kulaklarımda yankılanan silah sesi ile beynimden vurulmuş gibi hissetmiştim. Hızla gözlerimi açıp derin bir nefes aldığımda görüş açımın bulanıklaştığını hissediyordum.

Yalpalayarak odamdan çıktığımda duvarlara tutuna tutuna oturma odasına gitmeyi başardım. Fakat odada gördüğüm şey ile bütün dünyam başıma yıkılmıştı.

Annem ölmüştü.

Kendini asmıştı.

"Anne!"

Göz yaşlarım birer birer dökülürken cansız bedeninin yanına gittim. Titreyen ellerimle soğuk elini tuttuğumda titreme bütün bedenimi ele geçirmişti.

"Hayır, hayır, hayır. Seni de kaybedemem. Olmaz!"

Bir süre ağlayarak yanında dursam da burada durmanın artık bir anlamı kalmamıştı. Göz yaşlarımı silip odadan çıktığımda karşıma uzun bir koridor çıkmıştı.

Koridor ben yürüdükçe uzuyor ve bozuluyordu. Ben yere ayak bastıkça bastığım yerler bir bir yok oluyor, bu da yürümemi oldukça zorlaştırıyordu. Düşe kalka bu iğrenç koridoru geçtiğimde karşıma bir kapı çıkmıştı.

Kapıdan içeri girdiğimde yerdeki kağıtlardan başka bir şey olmadığını görmüştüm. Odanın içinde sert bir rüzgar esiyordu ve bu kağıtların oradan oraya uçuşmasına neden oluyordu. Elimle uçuşan kağıtlardan bir kaç tanesini yakaladığımda hızla okumaya çalıştım.

'Lütfen birileri beni kurtarsın.'

'Ben dayanamıyorum.'

'Neden her şey bu kadar zor olmak zorunda. Taşıyabileceğimden daha fazla bir yükü omuzlarıma yüklediler. Ben... Ben bu yük altında eziliyorum. Fakat kimse beni duymuyor.'

'Eğer kafamda dönen şeylerin gitmesine izin verseydim özgür olurdum. Fakat içimde yaşadığım karmaşanın beni ayakta tuttuğunu düşünüyorum.'

' Etrafımdaki her şeyin benim hakkımda olduğunu düşünmeye başladım. Gittikçe paranoyaklaşıyorum. Her şey... Her şey üstüme geliyor. Artık çok bunaldım. '

' Bana deli olduğumu söylediler. Ben... Ben deli miyim? '

' Bugün beni terk etti. Arkasından ne kadar ağladığımı hiç bilemeyecek. Onu unutmak için kendimi zorlamalıyım. Ama çok zor. '

' Üzgünüm. '

' Hayatım burada sona eriyor. '

Elimdeki kağıtları hızla yere attım ve odadan çıktım. Tekrar uzun koridordan geçip başka bir kapıya girdiğimde gördüğüm kişiyle kafamdaki bütün sesler, düşünceler kısacası her şey uçup gitmişti.

Karşımdaki kişi tekerlekli sandalyedeki bendim.

"Kim Namjoon! Gerçeklerle yüzleşmek nasıl bir duygu?"

Tekerlekleri elleriyle yuvarladı ve yanıma doğru yaklaştı.

" Her şeyi öğrenebildin mi?"

Dikkatle yüzüne baktığımda yüzümü buruşturmuştum. Bu... Ben bu olamazdım.

"Ben sen olamam. Sen... Sen farklı birisin değil mi?"

"İnanmak zor gelebilir ama ben senim. Sen bir zamanlar bu ezik bedene sahiptin Namjoon. Yüzüme dikkatli bak."

Bana biraz daha yaklaştığında yüzünün her bir detayını dikkatle incelemiştim.

Morarmış göz altları, çökmüş yanaklar, kuruluktan çatlamış dudaklar ve hiç bir parıltı göstermeyen sönük bakışlar...

Ben buydum.

" Ne kadar ezik bir insan olduğunu gör Namjoon. Seni bu hale getirdiler. Çok acınası öyle değil mi?"

Birbirimize nefret ile bakıyorduk.

"Kimse seni sevmedi Namjoon. Hayatın boyunca kimse seni sevmedi."

Karşımdaki Namjoon acınası haldeydi. Kollarındaki iğne izleri onun günde birden fazla sakinleştirici aldığını gösteriyordu. Sözcüklerini bile tam toparlayamıyordu.

"Yüzüme dikkatli bak Namjoon!"

Sinirle oturduğu tekerlekli sandalyeye hızla tekme attığımda yere düşmüştü.

" Senden nefret ediyorum!"

Yanına gittim ve bir tekme daha attım.

" Acınası, rezil birisin sen! "

Sinirden gözüm dönmüştü. İki elimle boğazına sarıldığımda gözlerini kocaman açmış ve bana bakmıştı.

"Artık yeter! Daha fazla dayanamıyorum."

Boğazını sıkarken sinirden kıpkırmızı olmuştum. Her şeyin bitmesini istiyordum sadece.

"Öl artık!"

Kesik kesik nefesler alırken bir anda hareket etmeyi kesmişti. Beni engellemek için ellerimi tutan elleri iki yana düşmüş, gözleri yavaşça kapanmıştı.

Kesik kesik nefeslerim ciğerlerime gitmiyordu. Gözlerim kararırken sertçe yere düştüm ve son nefesimde gülümsedim.

"Sonunda özgürüm."

×××

Diğer bölüm final.

Verdiğiniz kararlara göre final değişecek demiştim.

Doktora güvendiysen
=> Son İtiraf: Mavi

Doktora güvenmediysen
=> Son itiraf: Siyah'ı okuyun.

Anlamadığınız kısımları sormaktan çekinmeyinn (๑•ᴗ•๑)♡