Polis abisinin bir kez daha çıkan tayini yüzünden, yaşadığı küçük şehirden ailesi ile birlikte ayrılmak zorunda kalan bir kız, Aden.
Fakat o, ayrıldığı şehirde sadece yaşanmışlıklarını değil kalbini de bıraktı. Yanından ayrılmış sevgilisinden kalan...
Kesinlikle şarkı ile beraber okumalısınız. Bayıldım bu şarkıya ve bu şarkı ile yazdım çoğunu.
Umarım bölümü beğenirsiniz.
Oy ve yorumlarınız benim için çok değerli. Ha bu arada kitabı başkalarına da tanıtmayı geçmeyelim, büyümemiz için gerekli. O yüzden unutmayın olur mu buraya birkaç kişiyi etiketlemeyi?
Bu arada yeni kapımızı daha doğrusu kapaklarımızı muhteşem bir şekilde yapan -ahsentiye teşekkür ederim.
(Bu arada emoji haricinde en çok yorum yapan kişiye bir dahaki bölümde ithaf sözü veriyorum.)
🖇️ (Herkes buraya kitabımızın simgesini koymayı unutmasın.:))
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Nasılsınız, iyi misiniz Yaman oğlum?" diyen Faruk amcayla birlikte - ki adını biraz önce eşi ona seslenirken duymuştum- uzunca bir soru faslına geçtiğimizi ve bu oturup sohbet etme işinin baya uzayacağını anlamıştım.
Saatlerce süren sohbetin ardından, göz kapaklarım artık açık kalmayı reddediyor ve bir açılıp bir kapanıyordu.
Onların sohbete başladığından beri salonun bir kenarında uyuklayıp duruyordum ve artık cidden dayanacak gücüm kalmamıştı.
Asiye teyze, sanırım beni görmüş ve halime acımış olacak ki ellerini birbirine vurmuş ve herkesin dikkatini çekmişti. "Evet, yeter artık değil mi bu kadar sohbet?" Herkes ona şaşkınca bakarken de devam etmişti sözlerine.
"Çocuklar yoldan geldi, yorgundurlar. Şimdi yatıp uyusunlar, başka zaman yine sohbet edersiniz." dedi.
Ya, ama ben bu kadını mıncırırım. Resmen düşüncelerimi bir bir ortaya dökmüş ve kimseye de itiraz etme hakkı vermemişti.
Asiye teyzenin cümlesi ile duraksayıp, bize dönen Emre ve babası Faruk amca, anladığım kadarıyla mahcup olmuşlardı.
"Yaman, kardeşim kusura bakmayın. Annem siz gelmeden önce odalarınızı hazırlamıştı." diyen Emre, sözlerini bitirdikten sonra ayağa kalkmış ve "Haydi gelin, size odaları göstereyim." derken aynı zamanda da, üst kata doğru ilerlemeye başlamıştı.
