Polis abisinin bir kez daha çıkan tayini yüzünden, yaşadığı küçük şehirden ailesi ile birlikte ayrılmak zorunda kalan bir kız, Aden.
Fakat o, ayrıldığı şehirde sadece yaşanmışlıklarını değil kalbini de bıraktı. Yanından ayrılmış sevgilisinden kalan...
Kesinlikle şarkı ile beraber okumalısınız. Bayıldım bu şarkıya ve bu şarkı ile yazdım çoğunu.
Umarım bölümü beğenirsiniz.
Oy ve yorumlarınız benim için çok değerli. Ha bu arada kitabı başkalarına da tanıtmayı geçmeyelim, büyümemiz için gerekli. O yüzden unutmayın olur mu buraya birkaç kişiyi etiketlemeyi?
Yorumlarda görüşmek üzere.
Öpüldünüz.
Bölüm şarkısı: Tuğkan- Kusura Bakma
(Bu arada emoji haricinde en çok yorum yapan kişiye bir dahaki bölümde ithaf sözü veriyorum.)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🖇️
Abimin sırtında bağıra bağıra eve doğru ilerliyorduk fakat ciddi bir sorunumuz vardı. Abim, ilk başta tıpkı bir atı andıracak kadar hızlı bir şekilde koştursa da, şimdi kaplumbağadan bile yavaş olabilecek bir hıza sahipti diyebilirim.
Bu yaptığımın bana ne kadar eğlence verdiğini söylesem de, sonuçta kimse bu kadar yavaş bir at istemezdi değil mi?
Dalgaya vurarak, konuşmaya başladım. ''Ağabeyciğim, sen sanki azıcık yaşlanmış gibisin, hı? Eskiden beni sırtında eve kadar koşarak çok rahat götürürken, şimdi yolun yarısında tıkandın.'' Başımı da trip atar gibi yana döndürerek devam ettim. ''Ben böyle yavaş at istemem, indir beni.''
Abim, şakamı anlamamış ve hızla kendini savunmaya geçmişti. ''Sen kilo aldığını kabul etmiyorsun da, bana yaşlandın diyorsun ha?''
Elbet de onun benimle dalga geçtiğini biliyordum çünkü, şu zamana kadar bulunduğum en düşük kilodaydım.
Abim, sözlerini söyledikten sonra önüne dönmüş ve hiçbir şey söylemeden yola devam etmişti tabi beni indirmeden. Buradan, sadece şunu çıkarmıştım, abim bana küsmüştü.
''Ama abilerin tatlısı, balı, şekeri sen bana küstün mü? Hem bu deli kardeşinin huyunu bilmez misin sen, boş boş konuşurum ben. Sen merak etme, benim için dünyanın en güçlüsü, en yenilmezi, en-''
Şu an abimin yaptığına inanamayacaksınız ama bir yandan kahkahalar ile gülüp, bir yandan da tam gaz eve doğru koşuyordu.
Tabii, bu arada ben de gülmeden durur muyum? Buldum eğlenceyi "Deh dıhıdık atıma, deh dıgıdık." diye hem bağırıp hem de kahkalar atıyordum.
