SUSAM SOKAĞI (Ara Verildi)

SEKİZ

Umarım bölümü beğenirsiniz.

Şarkıyı açmayı unutmayın.

Oy ve yorumlarınız benim için çok değerli. Ha bu arada kitabı başkalarına da tanıtmayı da geçmeyelim, büyümemiz için gerekli. O yüzden unutmayın olur mu buraya birkaç kişiyi etiketlemeyi?

Yorumlarda görüşmek üzere.

Bu bölüm ithafı:RuveydaAkba1

Bölüm şarkısı: Eskitilmiş Yaz- Uyursam Geçer mi?

(Bu arada bundan sonra, en favori yorumun yapan kişiye ithaf.)

🖇️
(Herkes buraya kitabımızın simgesini koymayı unutmasın.:))

Onlara kahvelerini dağıtırken çalan kapı ile, "Ben bakarım." diyerek onların kalkmasını engellemiş ve birkaç adımda kapıya ulaşmıştım.

Delikten kimin geldiğine baktım. Emre'ydi.

Fakat, sanki hali biraz değişikti.

Daha fazla bekletmek için kapıyı açıp, "Hoşgeldin." diyecekken, onun sözleri beni dumura sokmuştu.

"Aden... Abinler, yolda kaza yapmış."

"Ne!?" Her şey durmuştu o an benim için. Aklımda sadece 'Abinler kaza yapmış.' cümlesi dolanıyor ve beni bir girdapdaymışçasına içine çekiyordu.

"Ah be oğlum, öyle mi söylenir?" diye Emre'ye kızan Asiye teyze ile kendime geldim.

"İ-iyiler, değil mi?"

Başını hızlıca aşağı yukarı salladı. "İyiler, merak etme."

Nasıl merak etmezdim onları? Ya bir şey olsaydı...

İhtimalini düşünmek bile bu kadar acıyken...

Koluma dokunan el ile irkildim. "Kızım, bir sakin ol önce." diyen Asiye teyzeye döndüm. "İyilermiş bak."

Başımı salladım. "Şükürler olsun." Emre'ye döndüm. "Beni onların yanına götürebilir misin?"

Sakallarını kaşıdı sanki bir şeyi düşünür gibi. "Bekle, ben ayarlayabilirsem kendimi, götüreceğim."

Başımı salladım onaylarcasına. "Eğer senin için sıkıntı olacaksa, ben kendim de giderim."

Tek kaşını kaldırıp, bana 'Emin misin?' der gibi baktı.

"Daha nerede olduklarını bile bilmiyorsun." dedi. "Acaba yanlarına nasıl gideceksin?"

Kaşlarımı çattım.