Polis abisinin bir kez daha çıkan tayini yüzünden, yaşadığı küçük şehirden ailesi ile birlikte ayrılmak zorunda kalan bir kız, Aden.
Fakat o, ayrıldığı şehirde sadece yaşanmışlıklarını değil kalbini de bıraktı. Yanından ayrılmış sevgilisinden kalan...
Daha fazla büyümemiz için bu paragrafın yorumuna @ yazıp çıkan ikinci kişiyi etiketler misiniz?
Yorumlardagörüşmek üzere.
Bölüm şarkısı:Sezen Aksu- İhanetten Geri Kalan
🖇️ (Herkes buraya kitabımızın simgesini koymayı unutmasın.:))
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Aden, senin neden iki yaşına kadar resimlerin yok, biliyor musun?"
Evimizde bir yangın çıkmıştı ve benim tüm resimlerim yanmıştı.
"Ben söyleyeyim, çünkü evlatlıksın. Onların ne kardeşi ne de kızısın." Güldü. "Kısacası hiçbir şeyisin."
Pat diye söyledikleri ile stresle bir o yana bir bu yana yürüyen abime döndüm.
Titreyen sesimle, "Abi," dedim medet umarcasına. "Yalan söylüyor, değil mi?"
"Aden," diyerek yanıma gelmeye çalışınca, ayağa kalktım hızla.
"Sen biliyordun."
O sırada odaya hızlıca giren Karan abime döndüm. "Lütfen sen bilmiyorum de." Gözlerinin tam içine bakarak konuştum. "Lütfen."
Söylediklerim üzerine sadece baş eğmekle yetindi.
"Ben size neden hep güvendiğimde bana ihanet ediyorsunuz?" diye sordum ağlamaktan dolayı titreyen sesim ile kesik kesik.
Fakat onlar bir cevap vermemişti.
"Öz kardeşiniz olmadığım için mi?" İçim yana yana sormuştum bu soruyu onlara.
"Sakın, sakın bunu aklından bile geçirme!"
"Asla!"
İkisi de bana bakıyordu fakat ben onlara bakmıyordum. Daha doğrusu bakamıyordum.
"Neden o zaman?" Ellerim ile yanaklarımdaki yaşları silip ağlamaktan tıkanan burnumu çektim. "Niye sürekli bana yalan söylediniz?"
Başını iki yana salladı Yaman abim. "Eğer söyleseydik her şey daha kötü olacaktı."
Kaşlarım şaşkınlıkla havaya kalktı. "Bir söylesene daha ne kadar kötü olabilir?" Avuç içlerim yukarı bakacak şekilde kollarımı iki yana açtım. "Söyleyin!" İkisinin suratında da gözlerimi gezdirdim. "Ne olabilir!?"
"Aden, lütfen gidelim söz veriyorum her şeyi ama her şeyi anlatacağım." Karan abim Yaman abime nazaran daha çok pişman gözüküyordu.
"Hey, sanki beni unuttunuz." Mert'in sesi dolmuştu yine kulaklarımıza. "Ya da susunca daha konuşmayacağımı sandınız." Güldü. "Ama ben daha asıl bombayı size söylemedim."
