6.Bölüm:Karanlık sokak

891 458 45
                                    

Keyifli okumalar dilerim

Her yerimin uyuşduğunu hissediyordum.Yavaşca gözlerimi açtım
Ilk önce nerde olduğumu algılayamadım.Ama hemen nerde olduğumu hatırlayarak kendimi toparlayarak ayağa kalktım.Olamaz uyuyakalmısım  kahretsin!En son koltukta oturuyordum ne ara uyuyakalmışım
Hem de tanımadığım birinin evinde!tam bir akılsızım.

Evin içine doğru adımlamaya başladım.Kafamı kaldırdığım anda duvardaki saati  farkettim.Saat gece üçtü.
Demek ki fazla uyumadan uyanmışım.Aslında iyi ki uyanmışım.Hemen burdan kaçmak için bir şeyler düşünsem iyi olacak.

Aklıma Bars geldi ve ister istemez ürperdim.Sanki beni izliyormuş gibi hissediyordum.O kadar sert birisi ki cidden korkmamak elde değil!
Inşallah uyuyordur yoksa yakalanabilirim.Bu düşünceleri kafamda yok edip,uyuduğunu umut ederek dış kapıya yöneldim.Ama en son burayı kilitlendiğini adım gibi biliyordum.Moralim bozuldu ama yine de kapıya doğru ilerleyip kulpunu kavrayıp aşağı doğru indirdim.

Gördüğüm şeyle şok oldum.Kapı kilitli değil açıktı!
Ilk şoku atlatıp kendime geldim
Aslında biraz korkuyordum.Bars'ın söyledikleri aklıma geldi.
Ya dışarı çıkınca organ mafyaları beni kaçırırsa!

Ya da daha fenası beni yakalayıp öldürürlerse!Saat de geç oldu gecenin bir körü.
Burda durursam da başıma ne geleceğini bilmiyorum ki.Belki de bu evde durmak daha tehlikelidir.
Bir anda verdiğim bir kararla kendimi dışarı attım ve kapıyı ses çıkarmasın diye kapatmadım.Kim bilir belki de geri dönerim!
Karanlık sokakta yürümeye başladım.
Korkuyordum ama yapacak bir sey yoktu.

Biraz ilerledikten sonra önümde oldukça dar bir sokak belirdi başka da yol yoktu zaten.Derin bir nefes alarak yürümeye başladım.

Bir anda birisinin beni takip ettiğini hissettim.Aniden arkama döndüm ve gözlerim korkuyla açıldı.

2 adım önümde 2 tane köpek var !Bir anda ne yapacağımı şaşırdım.Havlayarak üstüme doğru koşmaya başladılar.Ben de onlardan kaçmak için koşmaya başladım.

Benim kaçtığımı görünce daha çok havlayarak hızlıca koşmaya başladılar.Kücüklüğümden beri köpeklerden hep korkardım.Bir yerde köpek gördüğüm zaman yolumu değiştirirdim.Ama şimdi hemen arkamda beni kovalayan iki tane doberman köpek vardı.O kadar hızlı koşuyordum ki önümü bile göremiyorum.

Bir şeye çarparak durmak zorunda kaldım.Çarptığım sey her neyse taş gibi semsertti.Ama bunun bir insan olduğunu anlamam uzun sürmedi.O anın verdiği korkuyla karşımdaki kişinin kim olduğuna bakmadan hemen arkasına saklanıp köpeklerden kendimi korumaya çalıştım.

Adam milim yerinden kıpırdamıyordu.Hiç mi korkmuyordu!Ben birazdan korkudan ruhumu teslim edecektim.Köpekler bize yaklaştılar.Ama ikisi de adama değil direk bana yöneldiler.Birisi sağımda birisi solumda beni ortalarına alıp hırlamaya başladılar.Adama daha çok yapıştım ve ceketinde olan ellerimi karnına birleştirdim.Adamın karın kaslarına dokunuyordum resmen.kaskatı kesilmisti vücudu.Köpeklerden bir tanesi iyice yaklaştı ve elbisemin ucunu ısırıp çekiştirmeye başladı.Korku içinde çığlık attım.
"N'olur bir sey yap yalvarırım yardım et ısıracak beni"
Bir yandan da ağlıyordum
Bir anda adamın karnında olan elimin üstünde elini hissettim benim buz gibi elime nazaran elleri sıcacıktı.

Ellerimi karnından çekti ve bana yüzünü döndü.Ağzım açık kaldı
Bu oydu! Beni  nasil bulmuştu.uyuyordu en son.
Bu düşünceler su an umrumda olmamalıydı yanımda iki tane köpek avazı çıktığı kadar havluyor ve bir tanesi de elbisemin ucunu çekıştiriyordu.

Hemen yüzümü ona döndüm

"Lütfen bir şeyler yap"

Öylece yüzüme baktı

"Sana dışarının tehlikeli olduğunu söylemiştim ama sen beni dinlemedin şimdi de sana  yardım falan etmeyeceğim bak başının çaresine"

Ne yani beni burda bırakıp gidecek miydi.Buna izin veremezdim.Tam arkasını dönmüş gidecekken bileğine yapıştım.Anında yüzüme dönüp gözlerimin içine baktı.Ona beni burda bırakmaması için yalvaran bakışlar atmaya çalıştım.

"Özür dilerim seni dinlemem gerekiyordu üzgünüm lütfen beni bu köpeklerle bırakma ben köpeklerden çok korkarım lütfen"diyerek ağlamaya başladım.

Yüzüme baktı ve dudağının kenarı hafifçe kıvrıldı.

"Bir daha kaçmayacagına söz verirsen gitmem seninle kalırım".
Hemen lafa atıldım

"Söz veriyorum kaçmayacagım söz.Lütfen beni burdan çıkar"

Akan gözyaşlarıma baktı ve köpeklere döndü.

"Noir,Alex sakin olun oğlum.Oturun"
Dedi.
Ağzım açık Bars'a  baktım
Bana son kez bakti ve yürümeye başladı ben de şaşkınlığımı üstümden atmaya çalışarak arkasından yürüdüm.Arkama baktım köpekler dakinlemis bir sekilde öylece duruyorlardı.Onlara bakmayı kesip
Bars'ın arkasından yürüdüm biraz sonra yanına vardım.Hiç konuşmuyordu.Kafamı kaldırıp yüzüne baktım sinirli görünüyordu.

Sessizce gecen yolun ardından eve vardık.İceri girerken kapımı açtı ve girmem için bana yok verdi.Ben de hemen içeri girdim.Hemen arkama o da içeri girdi kapıyı kapattı ve bana bakıp sinirlice üstüme doğru yürüdü.

Bölüm sonu diğer Bölüm de çok sey olacak kaçırmayın derim.

Ilerleyen bölümlerde Efsan ve Bars'ın resimlerini de atacağım.

SOLUK GRİHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin