Merhaba canlarım.Gecikmiş bir bölümle karşınızdayım.Biraz üşütmüşüm o yüzden yazamadım.
Ama bugün iyiyim hemen size bir bölüm yazdım.insallah beğenirsiniz bu bölüm benim size bir özürüm olsun.
Keyifli okumalar ❤
Duyulan silah sesiyle olduğum yerde kaldım.Nereden geldiğini bilmedigim bir silah sesi.Çok yakınlarda geliyordu.Ne yapacağımı bilemedim.Arkamdan gelen bars' la kendime geldim.
"Efsan sana diyorum yere yat hemen"bağırıyordu.
O an sanki türbülansa girmiş gibiydim.
Kımıldayamıyordum.
Tekrar bir silah sesi duyulunca kendime gelip bars'a döndüm.
Bana doğru koşuyordu.
Önümde kocaman bahçe duvarı vardı.Dışardan bakan kimse benim burda oldugumu anlamazdı.Güvende gibiydim.
Bars koşar adım yanıma geldi.
"Efsan!iyi misin bir yerinde bir sey var mı?
Söylesene iyi misin?
deyip vücudumda hasar tespiti yapıyordu.En sonunda bir seyim olmadığına kanaat getirdi ve gözlerini yüzüme çevirdi.Göz göze geldiğimizde bana ve adım daha yaklaşıp
"Beni burada bekle ben hemen etrafı kolaçan edip gelecegim sakın bir yere kıpırdama tamam mı?"
Ardından elini beline atıp bir silah çıkardı.
Gözlerim anında büyüdü.Silah vardı elinde ve ben bunu yeni farkediyordum.
Daha ağzımı bile açamadan yanımdan koşarak gitti.
Hemen duvarın yanına gizlendim iyice.
Onu tanımıyordum bile.Güvendiğin adama bak efsan silahı var!!Aptalsın efsan aptal.
Kendime saydırmayı bırakıp neler olduğunu anlamaya çalıştım.
Ama ben evinde kaldığım adamın sadece adını biliyordum.
Ha önemli detayı kaçıracaktım sevgilisi SANEM'İ de tanıyordum!
Allahım ben nasıl kabul ettim burda kalmayı.Bir de içimden iyi birisine benziyor demiştim.
Ben bir daha tahminde bulunmayacaktım.
Çünkü ben ne desem tersi çıkıyordu.
Bir yandan da korkuyordum.Bars hemen gelecegim demişti ama hala yoktu.
Acaba başına bir sey mi geldi diye endişelenmeye başladım.
Şu halime bak ben neden endişe ediyorsam.Ne hali varsa görsün.
Zaten burdan gidecektim.Ama ilk önce evinde kaldığım adamın kim olduğunu öğrenecektim.Ve tüm bu olanları.
Derin düşüncelere dalmışken yanımdan gelen sesle irkildi.
"Efsan iyisin değil mi ?"
Mesafeli bir sesle
"Iyiyim"
Bu halimden kızgın olduğumu anlamış olacak ki
"Peki o zaman hadi içeri girelim su an dışarda güvende değiliz yürü"
Diyerek benim cevabımı bile beklemeden eve yürüdü.
Ne yani benim arkasından gideceğimden bu kadar emin miydi.
Görürsün sen diyerek kafa salladım.
Arkasından baktığımda eve girmis olduğunu gördüm.
Hemen bahçe kapısını açarak arkama bakmadan koşmaya başladım.
Hava da kararmaya başlamıştı.Günün en korkunç saattleriydi benim için.
Çünkü karanlıktan pek hoşlanmaz korkardım hep.
Arkama baktığımda kimsenin arkamda olmadığını farkettim.Biraz içim burkulmuştu.Arkamdan gelir sanmıştım.
Ama ben kimim ki sadece sokakta kalmış bir zavallıydım onun için,bundan emindim kesin bana acıyıp o yüzden eve almıştı.
Bu düşüncelerle ara bir sokağa girdiğimi yeni farkediyordum.
Bir ses duydum gibi oldu.Etrafima baktım ama kimse yoktu.Önüme dönüp yürümeye devam ediyordum ki
Bir anda kolumdan tutularak çekildim.
Kocaman eller ağzımı kapatmıştı.
Beni çekiştirip sürüklüyordu.Elinden kurtulmak için çırpındım ama işe yaramadı.
O an o iğrenç nefesiyle sesini duydum
"Rahat dur yoksa seni gebertirim"
Bu sözlerden sonra sustum.Beni çekiştirip kollarımdan tutup duvara fırlattı.
Duvara sırtımı çarpmıştım acı bir şekilde çığlık koptu dudaklarımdan.
Yere düştüm.Nefesim kesilmişti sanki.
Daha kendimi toparlayamadan tekrar kollarımdan tuttu ve beni kaldırdı.
"Daha bu başlangıç Efsan hanım,sen baştan pes edeceksen işim var seninle"
Ne diyor bu pislik Allah aşkına hayatımda ilk defa gördüğüm kişi benim ismimi nerden biliyordu?
Icime kaçan sesimle konuştum
"Ne istiyorsun benden ben seni hayatımda ilk defa görüyorum.
Adımı nerden biliyorsun,benden ne istiyorsun?Bırak beni!!"
Sözlerimin karşısında kahkaha attı.
O iğrenç sesini duymak midemi bulandırdı.
"Adını nerden biliyorum çok güzel soru"
Bir iki adım atıp yanıma geldi.Ne yapmaya çalıştığını anlamaya çalışıyordum.
Oturduğum yerin arkasına geçti.
Bir anda saçımı eline dolayarak hızlı bir şekile çekti.
Acı bir feryat kopardım.
Canım çok yanmıştı.Gözlerimden yaşlar geldi.Kafamı kurtarmaya çalıştım ama bu sefer canım daha fazla acımıstı.Saçıma iyice asıldı.
"Gelelim sorunun cevabına.
Seni ilk önce ben satın aldım.Hem de kaç paraya biliyor musun yüz bin verdim senin için bütün paramı seni satın alamak için o şerefsiz babana verdim"
Duyduklarım beni daha fazla ağlamaya zorluyordu.Beni bir malmışım gibi satmıştı.Daha fazla sinirlenerek bağırmaya basladı.
"Sonra ne oldu biliyor musun? Senin o baban benden daha fazla para verdi diye o adi herife satmış seni.Ama benim bundan haberim yoktu.Seni istemeye gelmişler ya hani ışte o akşam size gelmiştim.Bilmiyordum seni istemeye geldiklerini
Bir de ne göreyim o adi herif seni istemeye gelmiş.
Ama burda ne eksik biliyor musun?
SEN.
Kaçmışsın ama benden kaçamadın buldum seni! "
Lanet olası herif saçımı tüm gücüyle çekiyordu.Sinirli bir şekilde bağırdım
"Bırak beni!Ben mal değilim anladın mı beni ben kimsenin malı değilim git sorununu babamla çöz.Paranı iste"
Sinirli bir şekilde güldü.
"Sen kendini çok akıllı zannediyorsun.Ben bunları düşünmedim mi sanıyorsun.
Baban olacak o it bütün parayı harcamış.
Bana para veremeyeceğini söyledi.Nerde harcamış biliyor musun?kumarda!
Yani anlayacağın para yok!
Ama sen varsın.Paramla satın aldığım kadınım olacak sen varsın!Benim olacaksın sadece benim "
Duyduklarım karşısında iyice ağlamaya başladım.Bu pislik neler diyordu böyle.
Birinden kaçmışken diğeri bulmuştu beni.Nasıl kurtulacaktım bunun elinden zaten oldukça güçlüydü piç herif!
Bir kez daha saçıma asılıp başımı duvara vurdu.
Beynimin zorladığını hissettim.
Gözlerim karardı.Açmakta zorluk çekiyorum.Ve bir kez daha sarsıldığımı hissettim.Artık gözlerim kapanmak üzereydi.Yavaş yavaş kararıyordu Her Yer.
Bölüm sonu.....
Vote ve Yorumlarınızı bekliyorum
Bölüm nasıldı sizce?
Efsana ne olacak?cevapları alayım?
Hepinize iyi geceler ❤❤❤
Kendinize iyi bakın...
Yeni bölümde görüşmek üzere.
