7.Bölüm:Kurtarıcım

865 460 55
                                    


Sinirle üstüme doğru yürüdü.Acaba neden sinirlendi diye düşünmeden edemedim.

"Eğer ben seni bulmasaydım ne olacaktı haberin var mı senin ?

Masumca ona baktım.
"Ama buldun bak bir sey olmadı  iyiyim köpekler bir sey yapamadan sen yetiştin ışte "

Sinirli bir şekilde güldü.
"Ben köpeklerden bahsetmiyorum hadi onlardan birisi seni görseydi"

Anlamayarak yüzüne baktım.Kaşlarımı çattım.
"Onlar kim"
Yüzüme baktı sanki söylemekle söylememek arasında gidip geliyor gibiydi.
"Kimse değil  bir daha haberim olmadan dışarı falan çıkmayacaksin söz verdin"

Derince bir nefes aldım.
"Hayır haberin olmadan çıkmayacağım merak etme sözümü çiğnemem!"

Rahatlamış bir şekilde nefesini bıraktı.
"Iyi.Uyumak istiyorsan uyu dinlenirsin biraz.Sabah oldu zaten" aynı zamanda pencereye doğru bakıyordu.Hala bana sinirli oldugunu görebiliyordum.Bana yastiķ ve örtü getirdikten sonra arkasını döndü ve yüzüme baktı.
"Ben koltukta yatarım sen git benim yatağımda uyu"
Inanamıyorum ben bu yastıkları ben için getirdigini düşünürken o kendisi için getirmişti ve benim kendi yatağında yatmamı istiyordu.
"Şey olmaz yani ben koltukta yatarım.Sen rahatını bozma zaten benim yüzümden uyuyamadın"

Yüzüme boş boş baktıktan sonra
"Hayır odaya git ve benim yatağımda uyu.
Karşı çıktım
"Hayır hiçbir yere gitmiyorum!"
Hafifçe güldü
"Öyle mi"
Hemen atladım
"Evet öyle"
Bana doğru bir adım attı ve
"Peki bunu sen istedin"
Dedi  iyice yaklaştı ve ben daha ne olduğunu anlamadan beni kucağına aldı.Büyük bir çığlık attım.

"Bırak beni hemen!
Kahkaha attı.O kadar güzel bir şekilde güldü ki nerdeyse ağzim açık kalacaktı.

"Bekle birazdan bırakacağım merak etme"dedi .
Sonra bir oraya doğru yönelip kapısını açtı.Burası onun odasıydı.Tıpkı evinin dışı gibi içi de siyahlarla kaplıydı.Beni odanın ortasında duran iki kişilik büyük yatağa doğru götürdü ve yatağa yatırırken Üstüme doğru eğildi.Göz göze geldik ılik nefesini yüzümde hissettim.Bana çok tuhaf gözlerle bakıyordu.Sonra geri çekildi ama sonra tekrar dönüp bakışlarını vücudumda gezdirdi.Gözleri bacaklarıma gelince biraz durakladi ve bana bakıp öksürdü

"Elbisen açılmış"
Bu iki kelimeyle beynimden vurulmuşa döndüm gölzerimi büyülterek ona baktim ve hemen toparanip elbisemi düzelttim.Gözlerimi ona yönelttigimde onu bana bakarken yakaladım.Kaşlarımı çattım.Dudakları kıvrıldı ve gözlerini üzerimden çekip dolabına yöneldi.Kapağını açıp biraz oyalandıktan sonra bana elindeki kıyafetlerle geri döndü.Yatağa yaklaştı.

"Şimdilik bunlarla idare etmek zorundasın.Aksi taktirde bu elbiseyle durmaya devam ederse hic iyi şeyler olmayacak gibi"dedi ve bana çapkın bir bakış atıp geri cekildi.

"Ama sen benim yüzümden koltukta yatacaksin rahat edebilecek misin"

Bana doğru yaklaştı.
"Aslında doğru diyorsun rahatsız olurum değil mi?Bak aklıma ne geldi bu yatak ne de olsa iki kişilik ben de burda yatabilirim değil mi"

Gözlerim faltaşı gibi açıldı sinirlenerek
"Hayır git koltukta yat asla seninle aynı yatakta yatmam ya da sen yataginda yat ben koltukta yatarım" diyerek yataktan kalkmaya çalıştım.Hemen kolumdan tutup beni durdurdu.

"Tamam tamam sen bursa yat bir sey demedim ben içerde yatarım zaten sana meraklı değilim"dedi ve kolumu bırakarak odayı terketti.

Pislik uyuz dediği lafa bak bana meraklı değilmiş asıl ben sana meraklı değilim be!


Bölüm sonu☆

  
Lütfen yorum yapmayı ve begenmeyi unutmayın.
Yeni bölümde görüşürüz.

SOLUK GRİHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin