Evet bir günde iki bölüm atmıştım o yüzden bir gün kendime izin verdim.Ve güzel bir bölümle karşınızdayım.Iyi okumalar....
Odadan çıkıp gitmişti.Ben de uyuyacaktim.Gözümü yatağa doğru çevirdim.Bana getirdiği kıyafetlerle bir süre bakıştık.Siyah bir eşofman takımı getirmişti.Bir de üstümdeki elbiseye baktım.Kirlenmiş ve yırtılmıştı.Böylece yatamazdım.Oflayarak kıyafetleri elime aldım ve lavabo olduğunu düşündüğüm yere doğru adımladim.Kesin bu kıyafetlerin icinde kaybolacağım.lavaboya girdim ve kapısını kapatarak üstümdeki elbiseye çıkarıp eşofman takımlarını giyindim.Evet tahminimde yanılmadım demek kıyafet değil sanki çuval giyinmiştim.Aynadan kendime baktım ve kendimi begenmeyerek dışarı çıktım.Ama mecburdum başka kıyafet giyme lüksüm yoktu.
Odaya girdim ve çekinerek yatağa yattım.Yabancı bir evde hiç tanımadığım birisiyleydim ve onun yatağında yatacaktım.Olaylar nasıl bu hale geldi bilmiyorum.Aceba babam beni aramış mıdır?
Hiç sanmıyorum.Beni hiç sevmedi ki arasın.Bana hiçbir zaman kızım diye seslenmedi.Hiç benimle ilgilenmedi.Ben onu için bir yüktüm.Bunu her fırsatta söylerdi.Hasta olduğumda ,ağladığımda, hiçbir zaman benimle ilgilenmezdi.Ben de alışmıştım bu duruma.Çünkü yapacak bir şeyim yoktu ki.Öyle geçip gitmişti zaman esaret altında sevgisizce büyüdüm.Babama bağlı kalarak,onun canı nasıl isterse öyle yaşayarak geçirdim günleri.Ta ki o gün beni istemediğim hele ki kendi yaşında birisyle evlendirmek istediğini söyleyene kadardı bağlılığım.O gün bende bütün duygularımı söküp attı kalbimden.Ben de kendimce hayatımın ilk doğrusunu yaptım ve özgürlüğüme koştum.Yolun görünmeyen tarafı nasıl olur düşünmeden adım attım.Karşıma o çıktı.Bars.Belki tesadüf belki değil ama hayat benim karşıma onu çıkardı.Ve şimdi onun evindeyim.
İçimde nedenini bilmedigim bir güven oluştu ona karşı.Sanki evimde hissedemedigim güveni onun yanındayken iliklerime kadar hissediyordum.Güveniyorum ona.
Bunaları düşünürken epey zaman geçmiş olduğunu gördüm.Saat sabah 8 olmuştu.Nasıl yani o kadar saat düşüncelerimle boğuşup uykusuz mu kaldım.İnanamıyorum.
Kendime kızarak yataktan kalktım.Odanın kapısını açtım ve oturma odasına doğru ilerledim.
Gözüm koltuğa kaydı.Bars koltuğa uzanmış uyuyordu.Benim yüzümden o da uykusuz kaldı.Resmen rezillik!
Yavaş adımlarla karşısındaki koltuğa kuruldum.
Onu incelemeye başladım.Kaşları çatıktı.Ve yavaşca nefes alıp veriyordu.Huzurlu bir uyku uyumuyor gibiydi. Hafif kıpırdanınca Üstündeki örtünü yere düştü.Ev de hafif soğuktu.Merhametimin bana verdiği yetkiye dayanarak ayağa kalktım ve yanına yaklaştım örtüyü yere eğilip aldım.
Üstüne örtmek için biraz eğilmistim ki bir anda bilegimden tuttu ve beni kendine çekti.Bu ani olaya karşı yapabileceğim tek sey tiz bir çığlık atmak oldu.
Giderin o sıkıca yumdum.Açmaya korkuyorum .Şu an tam boylu boyunca üstünde yatıyordum.Uyuuyordu nasıl oldu da birden bileğime yapışıp beni üstüne çekti.Sinirle gözlerimi açtım.
"Ne yaptığını sanıyorsun bırak kolumu"
Hala kollarımı tutuyordu.
"Sen neden tepemde duruyordun ben de bi an başkası sanıp saldırıya geçtim".
Ağzım açık kaldı cidden uyurken nasıl fark etmişti ki beni?
"Iyi de benden başka kim olacak ki?
Yoksa bu evde senden başka birsi daha mı kalıyor"?
Bana bıkkın bir bakış atıp
"Hayır tekim.Sen ve benden başka kimse yok bu evde."
Icime biraz olsun su serpilmisti.
Ama neden saldıraya geçtim dedi ki?
"Peki neden saldırıya geçtin bu evde ikimizden başka kimse yoksa? Ayrıca beni hemen bırak!"
Üstünden kalkabilmek için bir atak yapmak istedim ama kolları buna müsade etmedi ve kollarımı daha sıkı tuttu.Ama canımı acıtmadı.
"Her an her sey olabilir tedbirli olmak iyidir.
Şöyle bir bana baktı.
"Ayrıca ben bu pozisyondan gayet memnunum akşama kadar böyle kalabiliriz."
Duyduklarimla sinir kat sayım anında yükseldi.
"Hemen beni bırak seni adi pislik"diyerek ona vurmaya çalıştım ama o gülerek beni izlemeye devam etti.Daha çok sinirlendim ve çırpınmaya başladım.Tam o anda olanlar oldu.Bir anda ikimizde koltuktan yere yakıştık.Düşerken hızlı davranarak ne ara yaptığımı anlamadan tamemen refleksle omuzlarına
tutundum.O an onun da ellerini belimde hissettim ve yere düşmüştük.Evet bi bu eksikti.Bu sefer altta kalan ben olmuştum.Koskocaman cüssesi Üstüme düşerken ellerini başımın iki yanına koyarak buna engel oldu.Nefesi yüzümde geziyordu haddinden fazla yakındık.O nefes alıp veriyordu ama ben nefesimi tutmuştum.Gözlerimi gözlerine çevirdim.Tam gözümün içine bakıyordu.Dudakları kıvrıldı.
"Biraz önceki pozisyonumuz iyiydi kızma ama doğruyu söylemeliyim.Bu halimiz ondan daha iyi ne dersin"
Ağzımı açıp cevap vereceğim sırada elini ağzıma kapatıp konuşmamı engelledi.Biraz daha gözlerimin içine baktı ve derin bir nefes alarak üstümden kalktı.O kalktığı an ben daha derin bir nefes alarak yerden kalktım ona doğru yürüdüm.
Koltuğa oturmuştu.Karşısına da ben oturdum.
"Evet efsan artık konuşmanın vakti geldi kimsin kimlerdensin o gece orda ne işin vardı yani kısaca bana kendini anlatır mısın"
Bir anda sıraladığı sorularla kalakaldim.Hemen kendime geldim.Evet biririmizi tanımıyoruz ve tanışmamız normal diye düşünerek söze başladım.
"Ben Efsan soyadım kaya 23 yaşındayım.O gece evden kaçtım ve nereye gideceğimi bilemeyerek yolda yürüyordum ve o an seni gördüm sonra da buraya geldim ışte bu kadar"deyip sırtımı koltuğa yasladım.
Hiç bölmeden beni dinlemisti
"Evden neden kaçtın peki"
Bu sorudan sonra ona baktım koltukta öne doğru eğilip ellerimi birbirine kenetledim ve yere bakarak cevap verdim
"Babam beni kendisi yaşına bir adamla evlendirecekti ben de kaçtım"dedim.
Kafamı yerden kaldırıp ona baktım.Sinirlenmiş gibi duruyordu.Boynundaki ve şakağindaki damarların şiştiğini gördüm.Neden sinirlenmisti ki?
Sınırlı bir şekilde konuşmaya başladı
"Seni zorla evlendirmek istedi öyle mi?Hem de baban yaşında bir adamla?biraz sesini yükselterek konuşmuştu bu biraz korkmama neden oldu ama belli etmemeye çalışarak konustum
"Evet"
Bir anda ayağa kalktı ellerini yumruk yapmıştı
"Bu nasıl baba lan böyle bir sey olabilir mi şerefsiz." Söylediği seylere hiç tepki veremedim ama bir cümle kurdum zorlukla
"Demek ki olabiliyormuş ama ben şaşırmadım biliyor musun çünkü o beni hiç sevmiyordu bunu yapmasına şaşırmadım ama sessizce kabul edemezdim bu kadar benim hayatıma karışmasına için veremezdim.O hiçbir zaman benim babam gibi davranmadı beni hiç sevmedi benim kimsem yok ." Bu cümleleri söylerken içimde hiçbir sey hissetmiyordum.Ama sogukça yanaklarımdan akan gözyaşlarını yeni yeni idrak edebilmistim.Artık ağlarken bile hissetmiyordum.
Bana doğru geldi ve yanima oturdu
Çenemden tutup yüzümü kaldırdı.Aglayan gözlerle ona bakıyordum bana öyle içten bakıyordu ki bir an yanıldığımı sandım ama yanılmıyordum bana gözleriyle destek veriyordu bunu gözleriyle anlatıyordu.Bunu görünce dudaklarım istemsizce kıvrıldı.O da gülüşümü görünce gülümsedi ve konuştu
"Artık kimseye ihtiyacın yok yanında ben olmak istiyorum izin verir misin"
Bölüm sonuna geldik valla yazarken uykum geldi 😂
Neden diye sorarsanız ders çalıştım uykum geldi ama yine de sizi bölümsüz bırakmamak için yazdım.
Emeğime karşılık desteğinizi bekliyorum yorumlarınızı da bol tutun
Hepinizi öpüyorum🐢
