GÜL İLE BÜLBÜL |Bir Doğu Masalı| -TAMAMLANDI-

13.Bölüm : 'Herkes ödeyecek bedelini!'

Önüm zifiri bir girdap.Aklımın içini yağlamayan bir sürü,bir sürü korkunç siluet.Gerdanıma dolanan kıvrımlı bir yılan gibi boğuluyorum.Taş duvarlar üstüme üstüme gelirken terk ediyorum hicran dolu yalnızlığı...Ve susuyorum.Susuyorum masumluk kokan mehtaplara.Bu son velveleye boyun eğiyorum.Öğreniyorum suskunluk ardındaki hakikatleri.Biliyorum son bulmayacak matemler bunlar...

...

Tüm bedenimi işgal eden ürkeklikle sırıtan kadına diktim kocaman belerttiğim kara harelerimi.Bir anlık kendini bana siper etmiş kaynanamın dile geleceğini düşünmüş fakat o sert mizacıyla sadece mimiklerle tepki vermişti.

Sıra beri o kadın karşısında dizildiğinde herkesin yüz ifadesi aynıydı,şaşkınlık arası heyecan.Gözler kocaman açılmış ve daha demin Helin diye tanıttığı kızı içeri buyur eden kadını uzun uzun seyre dalınıyordu.Bariz bir şekilde korkuyordum Zozan Hanımın kaderini yaşamaktan ziyade kendine birçok eşliligi hak görmüş bu erkek müsvetlilerinin kervanına o adamda katılacak diye.

"Ne ettiğini sanırsın sen!"

"Adam olana kız çoktur Aram Efendi...Karan'a yar olmaz kanlı davalı kızdan!"

"Ne diye aldın gelin o zaman?..Yade!Yade yine aynı şeyi yaparsın."

"Geçmişi açarak bozma de benim ağzımı...Anan başka Hevi başka."

"Lakin yine durum aynı.İsim değişir bi ne dersin?"

İkili çatışmanın arasında gözler birbir ikisi arasında mekik dokurken en son yere değen ve gökkubbeyi sarsan yere inen baston sesiyle ben irkilerek geri çıkarken Aram Ağa susmuş çattığı kaşlarıyla kardeşine dönmüştü.Dilsiz ve sağır olan babaları ise sanki geçmisin vebalini kabul edercesine Zozan Hanıma göz ucuyla bakmış karısının kendi yüzüne dahi bakmadığını görmesiyle hiçbir şey demeden annesinin kararını uygun bulurcasına avludan ayrıla durdu.

Kalbim hızlı bir ritim içinde göğüs kafesime çarptığında elim kalbimin üzerini çoktan bulmuştu.Bu bedbaht hayatı yasamak istemezcesine artık sahi sahi ölümü diliyordum.Daha ayım dolmadan çektiğim bu ıstıraplı günlerin son bulmasını istediğim kadar hiçbir şey istemiyordum,en basidi artık ümidimi de annemden kesmiştim.İnsan hiç annesinin kendisini sevmesini bekler miydi bunca sene ya peki benim çilekeş yaşamıma eklenmiş bu işkenceli düşünce niyeydi?

Yine anneme vuruyordum içimden.Yine annesizliğime kızıyordum yedirememişliğin verdiği öfkeyle.Aynı kandan olmamamıza rağmen bi çare kendisini önüme siper etmiş Zozan Hanıma şefkat ve sevgiyle bir duygu karışımı arasında minnetle onu anne diye görmeye başlıyordum yavaş yavaş.

"Abdal ata binince bey oldum sanır, şalgam aşa girince yağ oldum sanır bukê(gelin) bilirsin?Neden resmi nikaha izin vermedim sanırsınız?Benim soyumu sopumu devam ettirecek kadın kanlınız değildir hele Karan'ıma hiç degildir!..Resmi nikahıda torunuda Helin kızımız hak eder.Yarın divan toplanacak ve karar verilmiş olacak."

"Bu yanlıştır yade!Sözde bizden daha iyi bilirsin töreyide parmağında oynatırsın hepimizi.Daha Hevi'nin bir ayı bile dolmamıştır heleki Karaman Aşireti kabul etmez kan durdu derken kan mı dökeceksin yeniden?"

"Pehh Karaman'da kimmiş verdiler kızlarını soylarının tükenmesinden kurtuldular daha ne laf edecekler?O kadından bize gelecek evlat bela olur ancak Karan temizledi bu kanı bitti de gayrı artık hükmüde bitti bukênin.O bir esirdir,köledir.Karaman'lardan Bozarslan'lara verilen kandır.Amma Karan'a eş olmadığı gibi aşiretimizede gelin olup da cocuk verecek değildir."

"Her şeyi kandan gören gözlerin ne zaman mazlumun çığlıklarını görecek de duracak!..Divanda kesin kararlar verilir Karaman'ın durmayacağını da bilir kan dökmek istersin ama izin vermeyeceğim Berzê Bozarslan.Alınan onca cana bizde ortak olmayacağız."