معلش اخرت عليكو الوتباد كان معلق مش عايز يفتح
الكل بيهزر ويضحك بس وقفوا على صوت
ازيكوا يا جماعه
روان بصدمه: نسرين وراحت لعندها وحضنتها
نسرين بهدوء: عاملين اى
نورهان : حبيبتى عامله اى وحشتينى
نسرين بسخريه : لو كنت وحشتك كنتى سالتى عنى ولا اى
نورهان : اصل كنت مشغوله شوى
نسرين : عادى
عمران بغضب: مين رجعك هنا
معاذ: انا يا جدى
عمران : انت ناسى اللى عملته
معاذ: لا مش ناسى بس هى خلاص عرفت غلطها
فلاش باك
الممرضه: انسه نسرين معاذ بيه برة وعايز يقابل حضرتك
نسرين بلا اهتمام : دخليه
معاذ: عامله اى
نسرين : شايف اى
معاذ: شايف ان انتى فى مكانك الصح
نسرين: تمام
معاذ: بصى يا نسرين انتى غلطى كتير فى حياتك وجدك سكتلك كتير بس وصلتى للغلط اللى مينفعش حد يسكت عليه انتى اتجننتى وصلت بيكى الجرأه انك تسلمى بنت عمك لواحد سافل عشان القرف اللى بتشربيه انا ولا جى الومك ولا اعاتبك انا جى اقف جنبك
نسرين بسخريه: بعد اى الكلام دة كنت محتجاه فعلا بس جه متأخر كنت محتاجاكوا جنبى بس كل واحد كان مشغول كنتوا قريبين من روان انما انا لا روان تخرج عادى وكمان انتو احيانا اللى بتخرجوها روان مضايقه تجبولها اللى هى بتحبه كنتو بتحبوها اكتر منى يمكن اصلا مكنتوش بتحبونى
معاذ: مين واصلك الاحساس دة
نسرين: انتو انتو اللى وصلتونى لدة
معاذ: احنا طب لى مقربتيش لى مسألتيش نفسك لى روان قريبه ليا انا ومروان مدورتيش عالسبب هقلك روان هى اللى غرضت نفسها علينا احنا عالطول مشغولين هى اللى كانت بتيجى وتقعد وتهزر وتتخانق فينا هى اللى فرضت نفسها لحد ما عودتنا على وجودها فبقت قريبه لينا انتى كنتى واخدة اتجاه امى تصرفاتها عدم اهتمامها كنتى مدلعه كنا بنحاول نقرب بس للاسف كنتى بتصدينا لحد ما وصلتينا ان احنا بعدنا
نسرين بدموع: بس انا عايزاكوا فى حياتى انا تعبانه من غيركوا رجعونى وسطيكوا وحبونى
معاذ حضنها جامد : هترجعى وتبقى وسطينا بس الاول اتعالجى وانا هرجعك
نسرين: وعد
معاذ: وعد
بااااااااك
نسرين : انا اسفه يا جدو ارجوك سامحنى
نورين : انا سامحتها يا جدى كلنا سامحناها
الكل بصوا علي رحيل اللى ليها القدرة انها تخلى عمران يسامح نسرين
رحيل بمزح: على فكرة انا مش بكلمه بتبصوا ليا لى
زهرة : رحيل
رحيل بتأفف: قلبك ابيض يا كبير سامحها احنا مسامحينها خليك جدع اهو بتبتسم يبقى بتشاور نفسك
زهرة بضحك : يخرب عقلك يا رحيل
رحيل : اه والله بيضحك اهو
عمران بضحك : ماشى هبقى اشوف زعلانه لى بعدين وبص على نسرين اتمنى تكون دى اخر غلطه لان الجيه هتبقى قاضيه
نسرين بفرحه: اكيد يا جدو
زهرة وهى فاتحه ايدها: حمدالله عالسلامه يا حبيبتى
##############
صباح اليوم التالى
سندس: انت رايح فين
مروان : معلش يا روحى بس لازم اروح الشركه
سندس: انا اخدت اجازة انهاردة عشانك
مروان : معلش لازم امشى باى
سندس : ماشى يا مروان ماشى
مروان اخد العربيه وقرب من الشركه فجأه واحدة وقفت قدام العربيه وفرمل على اخر لحظه
مروان نزل حرى من العربيه لقى بنت فالعشرينات جميله بشعرها مغمى عليها مروان حاول يفوقها مفقتش شاله واخدها عالمستشفى
############################
فالشركه
رحيل دايرة تلف فالمكتب بتاعها
نادين : يا بنتى اقعدى خيلتينى
ريما بضحك : شكلك مسخرة
رحيل: بت انت وهى انا مش طايقه نفسى
نادين : طب عايزة اى
رحيل : البنت سمر لازم تمشى
نادين: لى دى باين عليها هاديه
رحيل: دى ملزقه
ريما بضحك : انتى اللى سايباه فاتحملى
رحيل بتحذير : هجيبك من شعرك
ريما : وعلى اى انا رايحه الاجتماع
نادين: خدينى معاكى يلا يا رحيل
رحيل : يلا
فالاجتماع
معاذ: مروان فين
يحيى : مجاش ومش بيرد
نادين : اعتقد كان هيخرج هو وسندس
معاذ بغضب: هو ناسى الاجتماع رنى على سندس وخليه يجى حالا
رحيل بغيظ: خليه يخرج مع خطبته انت هستعبدة
معاذ بغضب: لا يا هانم مش هستعبدة ولا عايزة يجى اتملى فجمال سياددة امعاك ورق المناقصات اللى عاملين الاجتماع عشانها
نادين : سندس بتقول انه مش معاه وخرج من بدرى
يحيى : خلينا قاعدين شوى نشرب حاجه لحد ما يجى
معاذ: سمر سمر
سمر: نعم يا استاذ معاذ
معاذ: هاتيلنا قهوة
رحيل بتصه عليها وبتطلع شرار : اى اللى لابساه دة
نادين بضحك : ماله يا رحيل بس
رحيل : احنا فشركه متحطش ميك اب
معاذ : حريه شخصيه روحى يا سمر
بعد دقايق سمر جابت القهوة وبتدى لمعاذ فنجانه رحيل مدت رجليها وقعتها
معاذ: اى دة
سمر بتوتر: انا اسفه مكنش قصدى
معاذ قام ورايح الحمام سمر وراه : اساعد حصرتك
