.معاذ: استنى عندك
رحيل: نعم
معاذ : مين بيرن عليكى
رحيل : ملكش دخل
معاذ مسكها من ايديها وجرها وراه والكل واقف
شمس: سامر اختك اذهب
سامر لسه هيتحرك وقفه جدة
عمران : سيبوهم
سامر: بس
عمران : مش هتخاف عليها وهى معاه
معاذ اخدها وراح بيها فاوضه بعيد فالجنينه : دلوقتى حالا هتقوليلى مين خالد ومين اللى اول ما تليفونك بيرن بتجرى وتاخديه وتمشى
رحيل بغيظ: اظن ميخصكش دا شئ يخصنى
معاذ بغضب: رررررحيل
رحيل بصراخ : عايز اى انت ملكش دخل بحياتى
معاذ شدها وزقها عالحيطه : رحيل صدقينى انا صابر بقالى كتير وعديت كتير
رحيل بضحكت سخريه : بجد معاذ انت عايز اى
معاذ اضايق من ضحكتها زف الحيطه بايديه وهى من كتر الخبطه غمضت عيونها وبدأ الخوف يسرى لقلبها
معاذ بعضب: حقى عليكى اعرف كل حاجه عنك لانك لسه مراتى
رحيل: انت اللى نعيت الحق دة ومتنساش انك انت اللى قررت وانا مستنيه تنفذ قرارك وسابته ومشت فضل واقف مكانه
يحيى من وراه : انت مستنى اى
معاذ لف ةشه: قصدك اى
يحيى: مطلقتهاش لى
معاذ بشرود: مش هطلقها
يحيى : يبقى انت انانى وصدقنى هتخسر كتير اوى
معاذ: مش هقدر
يحيى: انت اللى دخلت نفسك فالمتاهه دى وانت اللى قررت تخسرها صدقنى رحيل مش هتسكت لما تشوف اللى انت هتعمله
وسابه ومشى
####################
فالجنينه
مروان : ممكن نتكلم
سندس: معنديش كلام اتكلمه وقامت وماشيه بس مروان شدها
مروان بغضب: لازم نتكلم
سندس بعصبيه : نعم نتكلم اه عايزنا نتكلم بعد اى يا مروان بعد اى
مروان : انا عارف انى غلطت بس
سندس بتحرك راسها : بس بس اى انت عارف انت فكرت فأى ازاى اصلا تفكر كدا يا مروان
مروان : سندس اسمعينى
سندس : لا انت حكمت وصدرت الحكم وانا اخدت القرار ومشت بس وقفت على صوته
مروان بقله حيله : انا اسف
سندس دموعها بدأت تنزل بس كملت طريقها
وصلت لاوضتها ودموعها بدأت تنزل
سامر: لما انتى بتموتى فيه سبتيه لى
سندس بدموع وتهته : عشان ه و ا ت ه م ن ى
سامر وهو بيحضنها : اهدى اهدى يا روحى
سندس: وجعنى يا سامر حكم عليا من غير ما يسمعنى
سامر : مهو انتى اهو حكمتى برضوا ومش عايزة تسمعيه
سندس: لانى موجوعه منه يا سامر عايزة اعاقبه ولو سمعته هضعف
سامر : يعنى انتى بتربيه
سندس : ايوة
سامر : بس الموضوع انتى نهتيه انتى عارفه جدك وهو احترم فرارك
سندس: جدو عارف
سامر بصدمه : نعم
فلاش باك
سندس: جدو ممكن نتكلم
عمران : طبعا تعالى
سندس دموعها بدات تنزل وحكت لجدها على كل حاجه
عمران : عايزة اى قرارك هحترمه لو عايزة تسبيه
سندس بسرعه : لا يا جدو
عمران ببسمه : امال اى تربيه
سندس: انا مش عايزاه يتسرع فالحكم تانى
عمران : تمام
باااااااك
سندس : بس واتفقت انا وجدو وجه الوقت المناسب لما رحيل وسكتت يعنى اللى شفته
سامر: طب ورحيل اى اللى حصل بينها وبين معاذ
سندس: صدقنى محدش يعرف حاجه ولا رحيل ولا معاذ اتكلموا مع حد
سامر : ماشى ومشر بس سندس وقفته
سندس: على فكرة يا سامر رحيل بتحب معاذ جدا انا بسمع عياطها كل يوم بالليل
سامر بحزن : ربنا يلين القلوب
سامر مشى ومضايق من اللى حاصل قرر يروح لنورين يطمن عليها هى كمان وبعد كدا يروح لرحيل
عند تورين بتكلم معتز
نورين : مكنتش متوقعه ان الامور توصل للدرجه دى
حاسه انى السبب
معتز : متقوليش كدا
نورين : لسه هتتكلم سامر دخل
سامر : فاضيه
معتز : قوليله مش فاضيه
نورين بتضحك
سامر: بيقلك اى الحيوان دة
نورين بضحك : لا شئ
معتز : قوليله انى سمعته ولما نتقابل
نورين مش قادرة تمسك نفسها من الضحك على وش سامر اللى فتح الاسبيكر
سامر : لا جامد يالا
معتز : سامر دا انا بقلها خليه طبعا يتفضل لو مش فاضيه افضيله وكدا
سامر : اه طب اقفل
معتز : حاضر اقفل انت عيب اقفل فى وشك اصل
