حامد : استنواااااا
لميس بتوتر: معلش يا حامد الكل تعبان انهاردة لو فى حاجه خليها لبكرة
حامد: لا يا لميس لازم الكل يعرف اللى انا عايزة
عمران : خير يا حامد فى اى كمان
الكل بدأ يلتفت لحامد
زهرة: خير يا ابنى
حامد : انا اتجوزت
نورهان بصراخ : نعممممممم بتقول اى
حامد : اللى سمعتيه
روان بدموع: لا يا بابا متقلش كدا عشان خاطرى أرجوك
حامد: اسف يا روان بس كان لازم كدا
نورهان راحت لعنده : كان لازم كان لازم اى انت اتجننت
حامد بصراخ : انا اتجننت عشان اتجوزتك انا اتجننت عشان استحملك واستحمل واحدة انانيه
نورهان بسخريه : ولادك كبار وعلى جواز وانت بتقول اتجوز الزمن ماشى بالعكس الراجل بدل ما يجوز ولادة بيتجوز هو
حامد: انا استحملت كتير عشان ولادى استحملت اهمالك لى عشان ولادى استحمت قرفك عشان ولادى استحملت مصايبك عشان ولادى كل حاجه استحملتها عشان ولادى
نورهان : الحق يا معاذ ابوك بيقول اتجوز ومين ست الحسن اللى اتجوزتها بقه مين اللى عجبت البيه
حامد: تعالى يا رحمه
الكلوبيبص عالباب لتددخل امرأه ذو الخمسين عامل ويظهر على ملامحها الطيبه والسموح والوجه الحسن
نورهان رايحه تضربها
حامد : اقفى عندك اللى هيقربلها او يمسها بكلمه هيواجهنى انا
عمران بالم : خلصتوا وضحك والله عال عال اوى اتنين بيحبوا بعض وعاملين زى ناكر ونكير بيعندوا فى بعض وهما هيموتوا وهما بعاد عن بعض وشاور على رحيل ومعاذ والتانى بعد العمر دة رايح يتجوز على مراته اقول اى ولا اعمل اى ولسه الصحافه هتفضحنا بكرة
نورهان بغضب راحت عند رحيل وبتهزها جامد: من لما جيتوا والدنيا خراب ومش بعيد تكونى انتى اللى اقنعتيه بالجواز انتو اى اللى جابكوا انتو دمرتونا كلنا انتو مصايب
رحيل بدموع بتهز راسها بلا
عمران بصوت عالى والم : ابعدى عنها اب ع د ى ع ن ه ا
رحيل بصراخ : جدى
الكل طلع يجرى على عمران المنشاوى
معاذ: اطلب الاسعاف بسرعه يا يحيى
رحيل بدموع : جدو رد عليا ارجوك اعملى حاجه
سندس بدموع : نبضات قلبه ضعيفه جدا
رحيل بدموع : جدو خليك معايا
يحيى : الاسعاف جت
وبالفعل دخلوا واخدوه
رحيل : انا جيه معاه
معاذ: وانا وراكوا بالعربيه
يحيى: خليكى مع تيتا وانتوا كمان خليكوا هنا وشاور عالبنات
الكل بدأ يبكى
نادين بدموع : هيبقى كويس يا تيتا
زهرة بدموع : يارب يا رب يا بنتى
شمس بتهدى لميس
لميس: اول مرة اشوف بابا كدا
شمس: هو قوى هيكون كويس متقلقيش وهيطمنونا ان شاء الله
لميس: يارب يارب
########################
فالمستشفى
رحيل مش عايزة تسيبه ومتسكه ايدة
الدكتور: معلش يا انسه لازم ناخدة عشان نكشف عليه
رحيل : ادخل معاه ارجوك
الدكتور بيبص على اللى واقفين حد يحوشها
يحيى : سبيهم يا رحيل وبيشدها
رحيل : خلوهم يدخاونى معاه مش عايزة اسيبه
معاذ : راحوشدها وهى رمت نفسها فحضنه
رحيل بانهيار: قلى ان هو هيكون كويس
معاذ بوجع: هيكون كويس بس اهدى
رحيل بدأت تهدى وانتبهت انها فى حضنه زاحته وبعدت عنة وقاعدة عالاستراحه الدكتور خرج
رحيل طلعت تجرى : جدى عامل اى
الدكتور : الحمدالله بقى كويس الضغط على وقلبه تعبان ارجو الاهتمام وابعدوا عنه اى زعل لا نقلبه مبقاش مستحمل متنسوش ان عمران بيه كبير فالسن
سامر: شكرا يا دكتور
رحيل قبل ما يمشى : ينفع اشوفه ارررجوك
الدمتور : بس مطوليش
رحيل دخلت وراحت لعندة ودخلت ودموعها نزلت لما شافته بالمنظر دا
جرت لعندة ومسكت ايديه وباستها وكلمته ودموعها بتنزل
رحيل : لا يا جدو انا مش عايزة اشوفك كدا عشان خاطرى انا ملبش غير قلبى واجعنى اكتر من قلبك يا جدو اصحى وانا مش هزعلك ابدا صدقنى يا جدو ارجوك ارجوك متروحش منى زى بابا وهنا انهارت فى البكاء لحد مادخل سامر وحضنها
رحيل : قله يا عمو انى مش هزعله تانى بس خليه يرجع زى الاول
سامر بحزن : اهدى يا حبيبتى اهدى مسح دموعها جدك قوى متخفيش عليه هما عاطيينوا مخدر عشان ينام ويرتاح وان شاء الله هيبقى كويس رحيل حضنته جامد وسامر اخدها وطلع وقعد بيها عالاسترحه اللى جنب الاوضه وهى فى حضنه ومعاذ باصص ليها نفسه ياخدها فى حضنه
مروان راح لعندها : تعالى يا رحيل اروحك
رحيل : لا لا مش هروح انا هفضل هنا لحد ما جدو يرجع معايا
مروان : بس
معاذ شاور ان هو يسيبها
معاذ راح وجاب من عربيته لبس الجيم اللى دايما فالعربيه
معاذ: خدى غيرى هدومك والبسى دا
سامر: يلا يا حبيبتى
اخدت اللبس منه ومعاذ طلب من الممرضه تاخدها
وبالفعل بدأت تلبس وشامه ريحته بتشم هدومه بنفس عميق بتشبع حنين قلبها بريحته لبست وغسلت وشها وخرجت لقت حامد واقف بعيد راحت لعنده
رحيل حطت ايديها على ظهرة : هيبقى كويس يا عمو
حامد بصلها : انا السبب
رحيل مسكت ايديه : لا يا عمو متقلش كدا هو هيبقى كويس حامد اخدها فى حضنه جامد : انا اسف يا رحيل اسف
رحيل : على اى يا عمو مفيش حاجه
رحمه : حامد
بص رحيل وحامد عليها : تعالى يا رحمه دى رحيل بنت اخويا
رحييل ببسمه : ازيك
رحمه ببسمه : بخير الحمدالله جدك عامل اى
رحيل : كويس الحمدالله خليكى مع عمو انا هروح اشوف جدو
وهى ماشيه اتخبطت فى معاذ
معاذ : انتى كنتى عارفه
رحيل بصتلها : كنت عارفه ان عايز يتجوز
معاذ: صوته بقى عالى ومقلتيش لى
رحيل بتبص حواليها عالناس اللى بدؤا ينتبهوا ليهم : انا مقلتش لان هو اللى لازم يقول بس انا مكنتش اعرف ان هو هيتجوز بالسرعه دى
معاذ بسخريه : فعلا مكنتيش تعرفى او يمكن حبيتى تنتقمى من امى او منى
رحيل بصدمه : انت اكيد مجنون اكيد مجنون انا كش هتكلم ولا هبرر لانى تعبت من الكلام والتبريرات وزاحته ومشت
معاذ راح عمد ابوها ولقى رحمه قاهدة جنبيه وماسكه ليه الشاى وساندوتش وبتتحايل عليه ياكله جه نادر من وراه
نادر : يمكن مليش حق ادخل بس ابوك كبر فالسن وكان محتاج اللى يراعيه ويحافظ عليه ويقلقك عليه الاهمال بيموت اى علاقه مهما عدى عليها سنين يمكن ابوك لقى الاهتمام معاه عشان كدا اتجوزها ودا الواضح متحكمش من غير ما تسمع صدقنى
حامد انتبه ليهم : راح لمعاذ
معاذ: اعتقد ان انا بحاجه لتفسير
حامد : اكيد انت واخوك
نادر : هبعتلكوا مروان
وبالفعل وصل مروان وبدؤا الكلام
حامد : انتو عارفين ان امكوا كانت بتحب عمكوا سالم وكانت عايزة تتجوزة ولما رفض وسافر اتجوزتها انا حاولت معاها بكل الطرق انها تحبينى بس للاسف محبتنيش قلت يمكن لما نخلف تنسى بس للاسف خلفنا وكبرتوا وهى زى ما هى يمكن لدرجه انى شكيت ان قلبها بقى حجر انا عيشت طول حياتى تعيس عشانكوا بس مش قادر اكمل كدا انا كبرت محتاج اللى تهتم بيا وتحبينى وتفضل جنبى تفهمنى من قبل ما اتكلم لقيت هى فيها كل دة مكنتش مسامح نسرين على اللى عملته حننت قلبى عليها وبزوراها انا وهى كل يوم
مروان : انا مش زعلان منك يا بابا انا عارف انك فعلا عندك حق فاللى عملته ربنا يسعدك
معاذ: ربنا يسعدك ولسه هيمشى
حامد : على فكرة رحيل مكنتش تعرف غير انها سمعتنى بالصدفه وابقى زوروا اختكوا هى ندمانه على اللى عملته الدكتور بيقول لازم نكون جنبيها
معاذ سابه ومشى ومروان راح لعن رحمه
مروان ببسمه : خلى بالك منه
رحمه بفرحه : فى عبونى يبنى
مروان : يااااه كان نفسى اسمع كلمه ابنى دى
رحمه : كلكوا اولادى
مروان بص لابوه : ربنا يسعدكوا تعالى معاياجوة يلا يا بابا
رحمه : بس
مروان : يلا
واخدهم وراح عندهم رحمه قعدت جنب رحيل وبدأت تتكلم معاها لحد ما نعست ورحمه مش حاسه انها هتقع من على كتفها معاذ لاحظ طلع يجرى لحقها
رحمه بخضه : بنتى خليها نايمه لتصحى خليها على رجلى عدلها معاذ وبيبصلها بحب ووجع وحزن
رحمة مشت ايديها على ايدة : كل حاجه هتبقى كويسه وهتعيشوا مع بعض احلى الايام
معاذ بصلها وكان الكلام دة اللى كان محتاجه : تفتكرى
رحمه بفرحه ان بيكملمها : طبعا خلى عندك امل فربنا
معاذ : يارب
يحيى : خد يا معاذ غطيها
وبالفعل غطاها ومشى ايدة على وشها وقام
الكل قاعد مستنى والليل ذهب بالمه ووجعه واتى الصباح بما سيحمل
زهرة ولميس والبنات رتحوا المستشفى وكانت رحيل نايمه على رجل رحمه اللى مرضتش تتحرك عشان متزعجهاش رحيل سمعت الصوت قامت مخضوضه
رحمه : اهدى دول اهلك مفيش حاجه
رحيل : انا اسفه اكيد تعبتك مصحتنيش لى
رحمه بهدوء : لا متعبتش
رحيل قامت
سندس: انا جبتلك الغيار دة ادخلى غيرى
رحيل بصت على لبسها وحاسه بالدفا وهى لبساه : لا انا تمام كدا
على : فى اى يا جماعه ماله عمران بيه
مروان : تعب امبارح وجبناه عالمستشفى
على : هو عامل اى
مروان : كويس الحمدالله
زهرة : عايزة اشوفه دخلونى ليه
معاذ : لما يصحى يا تيتا عشان ميتعبش
نورهان : هى الهانم دى بتعمل اى هنا
مروان بنفاذ صبر: كفايه بقه كفايه احنا فاى ولا فأى
رحمه : عن اذنكوا
رحيل بتحدى: لا مش هتمشى انتى بقيتى واحدة مننا واللى مش عاجبه وجودك يتفضل
معاذ بغضب: رررررحيل
سامر الحفيد: اهدوا يا جماعه احنا فاى ولا فأى
شمس : راحت لقت سامر واخد جنب حبت تخفف عنه عامل اى
سامر: بخير الحمدالله
شمس: لا تقلقك هيكون بخير باذن الله
سامر بحزن : مش عايز اخسرة هو قاسى بس حنين اوى انا اهو كبير بس لو حصله حاجه هتكسر
شمس: لا تقول هذا سيكون بخير عمران الكنشاوى لا احد يقهرة
سامر ببسمه : شكرا
شمس: العفو
عند رحيل : سندس انا هنزل اشرب قهوة وارجع لو جدو فاق رنى عليا
سندس: تمام
رحيل مشت ونزلت الكافتريا وقاعدة بتشرب قهوة ومغطيه وشها بايديها
معاذ: ممكن نتكلم
رحيل اخدت القهوة وماشيه: مفيش حاجه نتكلم فيها
معاذ؛ لا فى واقعدى هما كلمتين
رحيل : خير
معاذ: هأجل الطلاق شوى لحد جدو ما يبقى كويس
رحيل : موافقه بشرط لحين الطلاق ميجمعنيش بيك كلام ولا تتدخل
معاذ بغيظ: موافق
رحيل سابته وجت جنا
جنا : انت كويس
معاذ: اه الحمدالله
جنا : باين عليك بتحبها جدا لما بتحبها كدا اتجوزتنى لى
معاذ : جنا مش وقته الكلام دة عن اذنك
الكل اتجمع فوق
والتلفزيون اللى موجود شغال عالاخببار
المذيع : وكالعادة عائله المنشاوى تتصدر الاخبار دائما ولكن هذة المرة مختلفه حيث بعد مدة بعد عقدقران الحفيد الاول للمنشاوى على ابنه عمه تعلن نورهان المنشاوى زواج ابنها معاذ المنشاوى من فتاه اخرى وتظهر معه الفتاه ولا تظهر رحيل المنشاوى التى ظهرت بعد عائله المنشاوى مع صديق لها كما تقول ولكنها نفت خبر الطلاق بينهم ولم تصرح بشئ عن زوجته الاخرى ولكن ما رصدته الكاميرات اوضح كل شئ حيث كانت الغيرة سيدة الموقف والعند بين الحبيبين ليقوم معاذ المنشاوى بسحب زوجته امام الجميع وبعد ذلك انسحبت العائله شخص تلو الاخر ....
حامد بغضب: كنت متوقع ان انتى اللى هتعملى كدا شئ مش جديد
نورهان بتوتر: دول كدابين انا مقلتش حاجه
سامر : الصحفيين مليين الدنيا برة معاذ ورحيل هتخرجوا وتوضحوا كل حاجه ليهم الموضوع دة ينتهى قبل ما نخرج من المستشفى
يحيى: خالى معاه حق لازم توضحوا كل حاجه شوفوا هتقولوا اى
معاذ بغضب: مش مضطر
حامد بغضب: لا مضطر الدكتور قال جدك لازم يرتاح لما يصحى عالاخبار دى حالته هتبقى ازاى
رحيل : انا موافقه
معاذ بصلها كتير: تمام وضغط على اسنانه اتفضلى وضحى التصرفات الهوجاء بتاعت حضرتك
رحيل بصتله : معاذ انا هعمل كدا عشان جدى بس انا ولا عايزة اتكلم لانى تعبت بما فيه الكفايه
معاذ اسمعى اللى هنقلهولهم : هنقلهم ان مفيش اى اخبار عن الطلاق وان جنا اخت صديق لى ومفيش جواز ولا غيرة سامعه
رحيل بسخريه: عايز تخبى لى
معاذ بغضب: رحيل
رحيل : حاضر
معاذ : وان الاستاذ اللى كان معاكى كنتى عازماه عالحفله وروحتى جبتيه معاكى
وبالفعل خرجوا للصحفيين اللى انهالوا عليهم بالاسئله
معاذ: اتمنى بهدوء ومتنسوش اننا قدام مستشفى
صحفى : ياترى تى اللى حصل خلى حضرتك تتجوز على استاذة رحيل وانا الصراحه شايفها ست تحل من على حبل المشنقه
ياترى معاذ هيعمل اى للصحفى
