فالعربيه
معاذ بغضب: لى خبيتى انتى اكيد اتجننتى
رخيل: انت عرفت ازاى بدة كله
معاذ: عمى كان باعت سى دى لحدى وسمعته انا وجدى واتكلم فيه عن كل حاجه
رحيل بتوتر: انا مكنش قصدى
معاذ وقف العربيه ولف وشه ليها : مكنش قصدك مكتش قصدك تتدخلى واحد ملوش ذنب وتخليه يلعب بالنارمع ناس هيفرموه لو عرفوا اللى عمله
انتى بتتصرفى بتهور مش بتفكرى
رحيل بدأت تخاف على نشأت وبدأت تحس كلام معاذ صح وان هى مكنش كل دة عامله حسابه
حطت ايديها على ايد معاذ فجأه ةبدون شعور ومسكتها : بس انت مش هتخلى حاجه تحصل ارجوك انا حاسه ان انا السبب فى كل حاجه بس انا والله كنت عايزة ابعد بابا عن الخطر وبدأت الدموع تنزل من عنيها يبقى اكيد انا السبب انهم قتلوا بابا مش كدا انا اللى خبيت الميمورى اكيد قتلوة اكيد حاول يعرفهم ان هو مش معاه ومصدقهوش انا السبب انا كنت حاسه بس انا والله ما اقصد
معاذ شايفها فى قمت ضعفها بيحاول يسكتها مش عايزة تسكت مسك ايديها جامد صعبان عليه دموعها
معاذبحب وهدوء ؛ اشششششش اهدى انتى مش السبب كل حاجه هتتصلح متخفيش وبص فى عيونها ومسح دموعها وهى باصاله وتايهه فى عيونه وفى حنانه وبتستمد من عيونه الحنان والقوة اللى محتجاها
رحيل : بجد
معاذ : ايوة
رحيل : هتكمل معايا
معاذ : لا انتى هتخرجى برة الموضوع
رحيل بصراخ: مستحيييييل
معاذ بصلها
رحيل: انا خبيت كل دة عشان مش عايزة حد يتأذى ولا عايزة اخسر حد فهنكمل مع بعض يا هكمل لوحدى
معاذ عارف انها عنيدة وممكن تستغبا فاق على صوتها
رحيل: قرارك اى
معاذ: موافق
رحيل: تمام انا كدا هقلك عاللى كنت هعمله انا وصلت لشخص فى امن الدوله وهو اللى هيقدر يساعدنا وهنروحله بكرة
معاذ : بصلها وسكت
رحيل: تمام
معاذ بتنهيدة: تمام
ورجعوا البيت وكانت نادين فالجنينه واتفجأت بيهم مع بعض
نادين بغيظ: اى دة كنتوا فين استنوا لحظه انت خرجت لوحدك رجعت معاه ازاى
معاذ : ملكيش دخل
نادين : ازاى مليش دخل انا هقول لجدى انها خرقت قوانينه قوانين عمران المنشاوى
رحيل : قوانين
نادين ببسمه : اه حضرتك الساعه١ بالليل وانتى مختفيه من بدرى وجدى مانع حد يخرج من البيت الساعه ٨ يعنى انتى كدا خرقت قوانين جدو
معاذ بغضب: نادين امشى من وشى احسنلك وملكيش دخل بينا وانتى عارفه ان قوانين عمران المنشاوى مش بتمشى عليا ودخل هو ورحيل بس للاسف لقوا جدهم فى وشههم
عمران : كنتوا فين
معاذ: كنا فمشوار
عمران انت عارف قوانينى يا معاذ
معاذ: ايوة
نادين دخلت : كويس يا جدو انك شفتهم الهانم دى انا متأكدة انها خرجت لوحديها لان انا شفت معاذ وهو خارج وكان لوحدة شفها بقت كانت فين
رحيل بغضب: وانتى اى دخلك فيا كنت فين ومع مين كنت مع خطيبى انتى مالك
معاذ بصلها واستعجب وكمان عمران
نادين بغيظ: لا كنتى لوحدك انا شفت م
رحيل قاطعتها : اه وانتى بتراقبيه فالرايحه والجيه و
معاذ : خلاص بقه انتو هتتخانقوا وبص لجده وعارف ان هو مش هيصدقوا انا بلغت رحيل تستنانى برة لانى كنت عايز نتفاهم على شويه امور وانا مكنتش عايز حد يعرف
عمران بصله بشك بس عمل نفسه مصدقه : ماشى اطلعوا على اوضكوا والموضوع دة ميتكررش تانى
معاذ: تمام
رحيل بصت لنادين بقرف وسابتها ومشت وطلعت ورا معاذ ووقفت قدام اوضتها
رحيل بتوتر: انت مش هتعرفه حاجه
معاذ : لا
رحيل : هنروح بكرة امته
معاذ الصبح عالطول
معاذ: تصبحى ع خير
نورهان : انت واقف لى كدا يا حبيبى
نادين : كانوا برة يا طنط ولسه راجعين
معاذ بتعب: انا همشى عن اذنكوا
مشى معاذ ورحيل لسه داخله اوضتها شدتها نورهان وعمزة لنادين
نورهان : شغل بنات برة تعمليه على حد تانى ابعدى عن ابنى
رحيل بنفاذ صبر : حضرتك ابنك اللى خطبنى وطلب ايدى مش انا اللى طلبت ايدة
نورهان : بس لو اخر يوم فى عمرى مش هخليكى تفضلى معاه
نادين واصلا معاذ : عمرة ما هيحب واحدة زيك انا متأكدة ان جدو اللى جبرة
رحيل: زيى انا هوريكى اللى زيى هتعمل اى
نادين : اتحداكى تخليه يحبك
رحيل: مبتحداش حد اللى يحبنى اهلا بيه واللى مش عايزنى مع السلامه
نورهان: انا هبعدة عنك واعتبرى دة تحدى يابنت شمس
رحيل: وانا كمان بتحداكى
وسابتهم ومشت
نورهان : كدا تمام نتقل عشان تبقى الضربه بتوجع
نادين: تمام
############################
فى اوضت رحيل
واقفه ورنيم قاعدة وباصه عليها
رحيل: قولى يا رنيم وخلصينى من نظراتك دى
رنيم نطت راحت لعندها : كنتو فين وبتعملوا اى وقالك اى وقلتيله اى
رحيل ببسمه افتكرت حضنه وبصت: ولا حاجه كنا بنتفق على شويه امور
رنيم : يعنى تقبلتى الامر الواقع ووافقتى عليه
رحيل : مضطرة سلام عشان هنام
الباب خبطوسامر دخل
سامر: عامله اى يا رحيل
رحيل سابته ومشت وراحت عالسرير وشمس كمان دخلت
سامر: صدقينى دا كله لمصلحتك
شمس: رحيل لا توجعى قلبى بفراقك عنى ارجوكى
سامر قعد قدامها ومسك ايدها وباسها : صدقينى انا خايف عليكى وهطمن بوجودك معاه رحيل بصتله وحست بيه باست ايدة انا وجودك فى حياتى امانى يا سامر
شمس حضنتها
سامر: انا اسف انى يعنى
رحيل: ع فكرة ايدك مرزبه خافى على نفسك وشاورت على رنيم
رنيم : يختى جوزونى وملكوش دعوة بالباقى انتوا
الجميع : هههههههههه
زهرة: ضحكونى معاكوا
شمس جرت تسندها وتتدخلها
رحيل : تعالى شوفى يا تيتا رنيم هتجوز على نفسها
رنيم بتبريقه: بت عيب
زهرة: والنبى اللى يشوفكوا ما يقول انكوا اجانب
سامر يا تيتا احنا كنا بنشوف المصريين ونصاحبهم ونبعد عن الاجانب
زهرة بصت لرحيل ومشت ايدها على خدها : وانتى يا حبيبتى
رحيل ببسمه: انا كويسه يا تيتا بخير
زهرة : يارب دايما انا قلت اطمن عليكى
شمس: انا هوديكى اوضتك
سامر : وانا كمان تصبحوا ع خير
############################
فى مطار القاهرة
ديفيد: اهلا مصر
ويليام: ماذا الان
ديفيد: اريد مراقبتهم جميعا وابلغ رجائى انى اريد لقائه
ويليام : حسنا
####################
الكل عالفطار
مروان : انا هاخد سندس وروان واوديهم الجامعه
معتز: وانا هودى نورسين كمان
لميس ببسمه : اه كل واحد شاقط موزته وواخد حجته الجامعه
يحيى : طب وانا
نادر؛ وانا
زهرة :بفرحه انتو روحوا عالشركه
معاذ نزل وهما بيتكلموا : يلا
نورهان: على فين
معاذ: مشوار
يحيى: الله على مشويركوا
رحيل : يلا
نورهان " دا اى اصله دة
لميس: سيبى العيال براحتهم يا نورهان وخلى بالك من بنتك وبصت على نسرين اللى ماسكه التليفون
نورهان: قصدك اى
لميس : ولا حاجه
عمران نزل
لميس : صباح النور يا بابا
عمران بشرود: صباح الخير
سامر: مالك يا بابا
عمران : لا مفيش انا رايح الشركه
زهرة: من غير ما تفطر
عمران مشى من غير مايرد
زهرة: خير يارب
################################
امام الجامعه
مروان واقف على العربيه وسندس واقفه وروان
روان حست انهم عايزين يتكلموا سوا
روان : انا هكلم يحيى تحت الشجرة وارجعلك يا حبيبتى
مروان ببسمه : روحى يا رونى
سندس بخجل باصه فالارض
مروان رفع وشها : لو حاسه انك مش جاهزة للخطوة دى ممكن اكلم جدو
سندس هزت راسها بلا
مروان : سندس لو فى حد فى حيات
سندس رفعت راسها ليه واتكلمت بسرعه : لا
مروان : يعنى انتى متقبلة انى هكون شريك حياتك
سندس : هزت راسه بمعنى نعم
مروان فرح: اى رايك اجى اخدك نتغدى سوا
سندس: ماشى بصت حواليها انا همشى
مروان : شاور بايدة سلام
مشت وراحت عند روان وكل شويه تمشى وتبص عليه وهو واقف باصص عليها ومش شايفين العين اللى بتطلع شرار ناحيتهم
##############################@
فى جامعه نورين
قاعدين فالعربيه وفجأه لقوا خبط عالعربيه
نورين : اميرة ونزلت وكمان معتز
اميرة بخضه : انتى كويسه مين دة اوعى يكون زى الويد الملزق
نورين بتحاول تسكتها : اشششششش توقفى
خالد : صباح الخير
نورين : صباح الخير يا دكتور
معتز: واد مين اللى بتتكلم عليه وعملك اى
نورين : لا مفيش حاجه لاتاخد كلامها باهميه
معتز بغضب: لا هاخدة وعايز اعرف
خالد : استنى يا استاذ
معتز: وانت مين انت كمان
خالد : انا دكتور خالد دكتور انسه نورين وانت مين
معتز: وانا خطيبها
اميرة : اوبس انا اسفه
معتز : لا متتاسفيش بس عايزة اعرف انتى كنتى بتتكلمى عليه
خالد : متخفش دا ولاد من صيع الكليه كان بيحاول يتعرف ع انسه نورين بس انا عطيته درس
اميرة: ومسك ايدها وشدها
نورين: شدت ايد اميرة
معتز : وريهولوا ممكن ودخل الجامعه ونورين طالعه تجرى وراه وهو شادد ايدها سبقته ووقفت قصادة : لا يا معتز موضوع اتحل ارجوك متعملش مشاكل الدكتور حل المشكله ارجوك
معتز وقف لما شاف دموع فى عنيها : ماشى يا نورين لو اى حاجه حصلت وعرفت من برة صدقينى مش هعديها ولو الولد دة قربلك تانى اول حاجه تعمليها ترنى عليا
نورين بزعل : اوك سأذهب ومشت وسابته وهو واقف بيبص عليها
اميرة: انا اسفه
معتز انتبه ليها : خدى رقمى ولو الولد دة قرب منها اتمنى تكلمينى
اميرة : اكيد
معتز: وممكن متسيبهاش ابدا
اميرة ببسمه : طبعا عن اذنك الحقها
معتز : اتفضلى
###############################
امام مبنى الداخليه
معاذ: يلا
رحيل نزلت هى ومعاذ ودخلوا المبنى
رحيل: انت عارف هنروح عند مين
معاذ: اه انا رايح لحد معرفه
رحيل : معرفه
معاذ : اه شخص جدى يعرفه
ووصلوا للمكان وكان هو نفس الاسم اللى كانت هتروحله رحيل
معاذ: قول لسيادة اللواء معاذ المنشاوى برى
العسكرى: تمام يا افندم
بعد دقيقه رجع ودخلهم
عاصم : اهلا اهلا
معاذ: ازيك يا سيادة اللواء
عاصم بحضن: عامل اى يا معاذ وحشتنى وجدك عامل اى
معاذ: بخير الحمدالله
عاصم انتبه على رحيل : مين
معاذ لسه هيتكلم سبقته هى
رحيل : انا رحيل سالم المنشاوى
عاصم بفرحه : اى دة سالم رجع
رحيل بحزن : بابا مات
معاذ : دا الموضوع اللى جيين لحضرتك عليه
وبدؤا يحكوا ليه كل حاجه ووروه الميمورى والورق اللى اخدوة من رجائى
عاصم بخوف: يا نهار اسود اى دة دى كارثه
معاذ: فعلا
عاصم : للاسف دا كله ميدنش رجائى لابس يتقبض عليهم متلبسين
رحيل : مش فاهمه
عاصم :الميمورى كل اللى عليه ملفات عن فيرس بس مفيش اسامى شركات مذكورة
رحيل: بس
معاذ قاطعها : طب هنعمل اى
عاصم : لحظه ونادى على العسكرى ابعتلى المقدم بشار
العسكرى : تمام يا افندم
بعد مدة دخل عليهم المقدم بشار
بشار: تمام يا افندم
عاصم : اتفضل يا بشار اقعد دا معاذ بيه المنشاوى طبعا عيله المنشاوى غنيه عن التعريف
بشار: طبعا اهلا بحضرتك وبيمد ايدة باعجاب لرحيل
بشار : والانسه
نعاذ بغيظ : بعد ايدة الانسه رحيل المنشاوى
بشار بأحراج : اهلا وسهلا
رحيل: اهلا بحضرتك
عاصم : حكى لبشار كل شئ
بشار : لازم نحط حراسه عليكوا اول شئ
رحيل: لى
بشار : ادام عارفين ان والدك معاه السى دة يبقى متاكدين ان هو مع حد فيكوا
معاذ: يعنى هما اكيد نزلوا مصر
بشار: اكيد انا هسأل فالمطارات عالاسماء الموجودة عالميمورى وهشوف
معاذ: عالعموم انا فعلا عامل لكل واحد حراسه خاصه
بشار : دا رقمى اى تطورات ياريت تبلغونى
رحيل بتوتر: بدأت تخاف لما عرفت انهم ممكن يكونوا فمصر : طب اخواتى انا اهم شئ اخواتى
عاصم متخفيش يا رحيل
معاذ: عن اذنكوا واخد رحيل ومشى
رحيل شاردة وخايفه وبدأت تتوتر
معاذ : اخدها مكان يفطروا سوا
############$###$$$#$#$$$$##
فى احد الفنادق
ديفيد بغضب: ماذاوتقول كنت اعلم انها من تحمله
ويليام : ماءا سنفعل
ديفيد: اين رجائى
ويليام : قادم الى هنا
ديفيد : اريدها ابلغهم انى اريدها
ويليام : حسنا
