خالد : بتعمل اى يا حيوان ومسكه وفضل يضرب فيه
لحد ما اغمى على امير وبيحاول يفوق نورين رن على اميرة
اميرة : ايوة يا خالد
خالد : اطلعيلى بسرعه فالدور السادس
اميرة : حاضر حاضر
ولسه نازله لقت معتز
معتز : لقتوها
اميرة وهى طالعه : اه طالع بسرعه
وبالفعل طلعوا ورحيل وصلت بعديهم عالطول ونسرين طلعتها ععالشقه
معتز : نورين حبيبتى فوقى وقام ومسك امير اللى كان بدأ يفوق وضربه
رحيل دخلت جرى ومش شايفه اللى هام فيها اول ما شافها : نورين حبيبتى فوقى يا قلبى
اميرة : خدى شمميها برفن
وفعلا رحيل بدأت تشممها ونورين بدأت تفتح عيونها
رحيل : حبيبتى
نورين ببكاء: رحيل
رحيل حضنتها : بس يا روحى خلاص انتهى انتى كويسه ومفكيش حاجه
معتز بلهفه: عامله اى يا روحى
نورين بدموع : كانوا عايزين
معتز: خلاص يا حبيبتى خلاص
اميرة : انتى كويسه يا نور
نورين: اه
معتز : انت بقه يا كلب هربيك تربيه هتنسيك انت ابن مين
رحيل قامت : وانتى حسابك هيكون مع عمران المنشاوى
نسرين بخوف: لا ارجوكى لا جدى لا
رحيل بتشكر اللى واقف من لما دخلت : شك خالد
خالد : ايوة يا رحيل
رحيل ببسمه : انت هنا
خالد : انا دكتور نورين فالجامعه واخو اميرة صاحبتها
رحيل : شكرا يا خالد بجد شكرا انت انقذت اختى
خالد : لا شكر على واجب
اميرة : ممكن رقمك عشان اطمن على نورين منك لانها بتطلع روحى عبال ماترد
رحيل : اكيد اتفضلى عارفاها بترد بصعوبه وانت يا خالد خد رقمى وهلينا نتقابل
خالد : ان شاء الله يلا يا اميرة
اميرة : خلى بالك من نفسك
نورين : ان شاء الله
رحيل يلا يا نورين
ونزلوا معتز : روحوا انتووانا هربيه وجى
رحيل : لا لازم يكون معانا
نورين : لا حصل خير يا رحيل بلاش ارجوكى
رحيل بشرود : لا لحد كدا وكفايه قوى يا ولاد عمى كفايه جدااااا
الكل فالبيت قاعد على نار ومستنى رحيل ترجع معاذ ومروان داخلين
نورهان بدموع : اختكوا اختكوا
معاذ : فى اى
نورهان : رحيل كان جاره اختكوا نسرين ومش عارفه اخدتها فين
مروان : رحيل اى اللى حصل
نورهان : مش عارفه
معاذ مسك التليفون وبيرن عليهم محدش بيرد
عمران : اقعدوا لما نشوف فى اى هما اكيد هييجوا دلوقتى
حامد: طب اى اللى حصل عشان يحصل كدا
رحيل بصوت عالى : انا هقلك حصل اى يا عمى وزاحت نسرين اللى طلعت تجرى على امها
معاذ بغضب : فى اى
وبصوا لقوا نورين داخله وباين عليها التعب ولفه راسها ومعتز مع واحد وضاربه
شمس: نورين
عمران : فى اى يا رحيل احكى يا بنتى
رحيل بصوت عالى : الهانم اللى بتقعد تتريق على تربيه الاجانب وتوقع الناس فبعضيها مش فاضيه تربى بنتها
معاذبصوت عالى : رحيل
رحيل من غير ما تبصله : مخلصتش كلامى لسه بنتها مدمنه مخدرات
حامد : رحيل اى اللى بتقوليه دة
رحيل : بص على بنتك وشوفها واطلع فتش اوضتتها وشوف ولا اقلك لا اسأل اللى بيجبلها البرشام وسلمته بنت عمها عشان يديها البرشام
نورهان طلعت نجرى عليها ورفعت ايديها ولسه هتتضربها رحيل
عمران مسك ايدها : انا خذرتك قبل كدا ايدك لو اتمدت هكسرها سامعه
رحيل بصوت عالى : لحد هنا وكفايه يا ولاد عمى وبصت على معاذ ومروان احنا اتأذينا بما فيه الكفايه
زهرة : فى اى تانى يا بنتى
سندس بجمود : انا قررت افسخ خطوبتى من مروان
مروان بغضب: بتقولى اى
عمران ساكت ومستنى يسمع اكتر
سندس: بقول اللى سمعته انت معندكش ثقه فيا بس انا مقدرش اكمل كدا وخلعت الدبله وحطتها عالترابيزة
مروان : انتى اكيد اتجننتى
سندس ؛ كان نفسى بس للاسف ظنك فيا وانى ممكن اكون على علاقه مع دكتورى خلانى اعقل جدا
زهرة بدهشه : انتى بتقولى اى يا بنتى
سندس: مش بقول غيراللى وصلهولى واسألوة
الكل بص على مروان اللى بص عالارض
رحيل : اعتقد كفايه وجع لحد كدا كانت تقصد معاذ
رحيل لفت وشها ولسه هتمشى سمعت قاضيتها
معاذ: واحنا كمان لازم ننفصل
رحيل : قلبها كان هيقف من الوجع
عمران بغضب: معاااااذ انت اتجننت
معاذ: لا انا بقول اللى لازم يحصل انا ورحيل مش هينفع نكمل مع بعض
زهرة : لى بس اى اللى حصل
معاذ: عادى لقينا بعض مش مناسبين
لميس: ازاى يا بنى دا اللى يشوفكوا يحسدكوا عاللى جامعكوا
رحيل لفت وشها وكتمت دموعها فعنيها : فعلا يا عمتو مش مناسبين لبغض وخلعت دبلتها ورمتها فى وشه دى مبقتش تلزمنى زى ما انت مبقتش تازمنى
سامر الصغير: رحيل
يحيى : اى اللى بيحصل هنا واى اللى سمعناه دة
عمران بتعب : فعلا كنت غلطان من انهاردة ابعدوا عن ولاد سالم يا ولاد حامد مشفش حد بيكلمهم كلمه هما خسارة فيكوا وانتى وشاور على نسرين هدخلى مصحه وحسابك لما تخرجى
نسرين طلعت تجرى على معاذ لانها عارفه ان هو الوحيد اللى هيقدر على جدها : معاذ ارجوك ارجوك
معاذ ضربها قلم : انتى من انهاردة ميته بالنسبالى
نورهان : نسرين
عمران تعب جدا : سامر طلعنى اوضتى
سامر بحزن على اللى الكل وصله : حاضر يا بابا
رحيل مش قادرة تكتم كتير قررت تطلع اوضتها رنيم لسه هتروح معاها : لا عايزة ابقى لوحدى
معاذ خرج هو التانى ومخنوق من كل حاجه وبيفتكر اللى حصل كله : سامحينى يا رحيل روحى صدقينى رحيلك هيكون زى رحيل روحى
اما عند رحيل فهى وقفت فالبلكونه وغمضت عيونها بالم وكأنها بتستقبل رحمه ربنا اللى هتسكن المها : ياااااه يا معاذ وجعت قلبى وجع قتلنى بموت كنت قويه وفكرت انى ضعيفه ولما احبك هتكوينى بس كل اللى حصل العكس كنت فعلا قويه وحبك ضعفنى كنت عايزاك تبقى قوتى فلحظه ضعفى كنت عايزاك سند فى وقت كسرتى بس للاسف طلعت كسرتى يا معتذ معقول تحكم عليا من غير ما تسمعنى ااااااه يا معاذ اه
هنا دموعها بدأت تنزل وهى مغمضه عنييها فتحت عيونها ويدبتمسحها لقت معاذ نازل من العربيه وبيبص عليها لفت وشها بسرعه : خلاص يا معاذ دموعى دى خسارة فيك خسارة فيك ودخلت اما معاذ فضل باصص عليها كتير وبعد كدا دخل واول ما دخل قابله عمران
عمران : عايزك
معاذ: اتفضل
عمران : تعال ورايا
ودخلوا المكتب
###############################
صباح تانى يوم الكل قاعد عالفطار ولا روح عند اى حد حتى اللى رجعوا من سفرهم وهما فى عز فرحتهم
حزنوا على اللى الكل وصله
عمران : سندس فين
شمس: مريضه
عمران : نورين عايز اختك تكون قدامى حالا
نورين : حاضر
عمران : ونادى رحيل
رحيل : انا هنا يا جدى
عمران بصلها وابتسم ليها : اقعدى مكانك
رحيل قعدت بكل قوة قدام معاذ اللى مش راضى يرفع وشه ليها
نادين بمكر: غريبه فكرتك هتكونى زعلانه اصلك يعنى بقيتى مطلقه من قبل حتى ما تبقى مدام
معاذ: ماسك المعلقه وبيدوس عليها عايز يقتل نادين لان عارف ان كلامها بيقتل رحيل بس رحيل هزمت تفكيرة بردها
رحيل بكل قوة: بصت ليها فعلا المفروض ازعل بس لو كانت حاجه تستاهل زعلى بس مفيش حاجه تستاهل زعلى
معاذ بصلها وهى بصت ليه والكل مصدوم من كلامها ما عدا عمران اللى عارف انها هتبقى قويه وهتعرف ترد وتجيب حقها
قطعت لحظاتهم سندس : خير يا جدى
عمران : اقعدى مكانك
سندس: اسف يا جدى بس انا مش جعانه
عمران : اللى حصل حصل والضربه اللى مش يتموت بتقوى والحياه هتمشى دوسى وعدى اقعدى مكانك
سندس: حاضر يا جدى
###############################
مر اسبوع والكل عايش ومش عايش
سندس: بتحاول تتجنب انها تقابل مروان بكل الطرق الا عالاكل مضطرة تقابله
وكذلك مروان
اما عند معتز فزيادة زيادة بيزيد حبه مع نورين
اما رحيل فى بتتدبل كل يوم عن اللى قبله وكانها مش عايشه طبيعيه قدامهم ومن وراهم بتطلق العنان لدموعها وضعفها
فالشركه
اجتماع فى الشركه والكل موجود
على : كدا احنا خلصنا المرافق قاعد تشطيبات بسيطه ويبقى كل حاجه جهزت ويبقى فاضل التسليم بس
معاذ: مكنتش متخيل انكوا هتخلصوة بالسرعه دى بجد شابو ليكوا
نادين بفرحه : الحمدالله ان الشغل عجبك
معتز : طب تمام انا عايز اخد راحه بعدالتسليم والنبى والنبى
الكل : ههههههههه
رحيل : حقك يا ميزو
معاذ بصلها بغيرة وهى سافته بس معتطوش اهتمام
رحيل : انا خلصت كل الاجراءات القانونيه للكومبوند وكل الامور المتعلقه من ناحيتى وانا كمان مهمتى انتهت
معاذ: تمام كدا انتهينا
السكرتيرة دخلت
السكرتيرة: استاذة رحيل
رحيل: نعم
السكرتيرة : فى واحد برة عايزك وبيقول اسمه دكتور خالد
رحيل ببسمه : تمام انا جيه حالا خلي يستنى فى مكتبى
مروان : اعتقد كدا خلصنا عن اذنكوا عشان ورايا شغل تانى هخلصوا
الكل بدأ يمشى ورحيل بتلم فى ورقها وماشيه وقفها معاذ
معاذ : خالد مين
رحيل : اعتقد شئ مخصكش
معاذ بغضب: رحيل متنسيش انك لسه مراتى
رحيل ببرود رجعت ليه وبصت ليه بكل قوة : مش من حقك تسألنى على حاجه اقابل مين اشوف مين اروح لمين اكلم مين دا مش من حقك وملكش دخل فى حياتى انا مستنيه وسكتت شوى مش عايزة تنطقها بس غلبت وجعها طلاقى وسابته ومشت وهو هيتجنن
خرجت من مكتبه وكانها بتعلن الحرب عليه
رحيل وصلت لمكتبها: ازيك يا خالد
خالد : بخير انتى عامله اى
رحيل : اهو ماشى الحال تشرب اى
خالد : الصراحه انا جى اعزمك نتغدى سوى اى رايك
رحيل ببسمه : مفيش مشكله يلا
وبالفعل خرجوا ومعاذ كان واقف فالشباك ولقاها بتركب معاه العربيهلسه هيتحرك افتكر كلامها مسك التليفون ورن على شخص
معاذ: خليك ورا استاذة رحيل وبلغنى كل تحركاته اول باول وعايز اعرف كل حاجه عن الشخص اللى معاها
وصلت رحيل وخالد المطعم وبيتغدوا
رحيل: ما الاخبار
خالد : بخير وانتى اى الجديد عندك
رحيل بتنهيدة : بابى مات
خالد : عرفت وعرفت انك رجعتى بعد باباكى ما مات
رحيل : عرفت من الاخبار اكيد
خالد : لا نورين قابلتها اول يوم الجامعه وعرفت اسمها فعرفت انها اختك انتى ناسيه انك حكيالى عن اخواتك وثانيا عرفت الباقى من اميرة اختى
رحيل : اه اتجوزت
خالد ببسمه مكسورة: لا
رحيل : لدلوقتى
خالد : قلتلك هستنى
رحيل بتنهيدة : لقد قلت لك انك اخى صدقنى هذا وشاورت على قلبها مرهق مرهق حقا
خالد : بتحبيه
رحيل باستغراب: مين
خالد : شفت فالاخبار ان اتكتب كتابك
رحيل : انفصلنا
خالد : اى لى
رحيل : النصيب زى ما بتقولوا هنا والقدر مش عايزنا
خالد بحزن: كيف تبعدو وهو اللى قدر يحركك
رحيل : اتحركت لانى كنت ضعيفه واتأكدت ان الضعف اكبر مشكله ممكن تكون عند الانسان
خالد : ادينى فرصه
رحيل حطت ايدها على ايدة وبتطبطب عليها : مش هقدر يا خالد قلبى اكتفى بيه مش عايزة حاجه تانى
خالد : بعد اللى حصل
رحيل ببحه وكاتمه دموعها: حبيته وهكتفى بحبى ليه حتى لو ملناش نصيب مع بعض هيفضل هو ملك قلبى
خالد : يبخته بحسدة
رحيل ضحكت بكسرة : لقد المنى حقا
خالد : لو علمتم ما فى الغيب لاخترتم الواقع ربنا لى حكمه
رحيل : معاك حق شكرا عالغدا
خالد : العفو
رحيل :ممكن نعيد صداقتنا
خالد : اكيد
رحيل مدت ايديها : ديل
خالد : سلم عليها ديل
########################
اما عند معاذ فشاف صور اللى بعتها الشخص اللى بعته ورا رحيل وكان هيتجنن
معاذ: عايز كل التفاصيل عنه سااااامع
قفل السكه
########################
بعد مرور الوقت
الكل بيتعشى والكل متجمع
عمران : جهزوا نفسكوا هنروح العزبه نريح اعصابنا شوى من اللى بيحصل
زهرة بفرحه: بجد يا حاج
نورين : عزبه اى
زهرة: دى عزبه بشار زميل معاذ وابوة كان صديق جدك كنا بنروح كل فترة والتانيه بس قطعنا
عمران : هتعجبكوا كلكوا جهزوا نفسكوا هنروح بكرة ان شاء الله والكل لبسه يكون كويس انتو عارفين
لميس : حاضر يا بابا متقلقش
كل دة ورحيل قاعدة بتقلب فالطبق ومعاذ عنيه بطلع شرار وهو بيبص ناحيتها
بس افتكر مشوار العزبه ووشه اتقلب
زهرة: مالك يا معاذ مش مبسوط انك هتشوف صديق عمرك
معاذ ببسمه بسيطه : لا مبسوط طبعا
رحيل تلفونها رن
رحيل اخدته : عن اذنكوا
معاذ: استنى عندك
