معاذ طلع عند رحيل وفتح الباب كانت بتلم شنطتها بصتله وكملت لم الهدوم وقف وحط ايدة فجيوبه
معاذ: مكنتش اعرف انك بتحبى الهروب كدا
رحيل : مضطرة
معاذ: عالعموم اللى يريحك اعمليه بس اعرفى انك انتى بتخسرينى بعدك عنى كانك بتكتبى نهايتك بايدك فى حياتى وسابها ومشى
الكل تحت قاعد مستنى رحيل وهيشفوها قررت اى
رحيل نزلت : احم انا موافقه احضر المؤتمر
سامر بفرحه : كنت عارف انك مش هتستسلمى
عمران بفرحه داخليه : حضر المؤتمر يا مروان
عدى ايوم وجه يوم المؤتمر وكل الصحفيين جم
معاذ بدأ الكلام : اعتقد كلكوا عايزين تعرفوا اى اللى اتنشر من الاخبار اللى تخصنا
صحفى: فعلا يا معاذ بيه لان دى اول مرة نشوف حضرتك معاك بنت وكمان فى وضع يعنى
معاذ قاطعه : دى خطيبتى رحيل سالم المنشاوى وان شاء الله كتب كتابنا بكرة والكل مدعو عالحفله
صحفى: بنت عمك
معاذ؛ اه عمى سالم المنشاوى كان عايش فامريكا ورجعوا مصر ودول كمان ولاد عمى سامر رجل اعمال
وبدؤا يتعرفوا على الكل واتعرفوا على الظروف اللى حصلت وكمان رحيل
يحيى: طبعا كلكوا معزومين على حفله بكرة
الصحفيين : اكيد
معاذ ميل على رحيل : تعالى عايزك
رحيل سابتهم وراحت ورا معاذ
رحيل : فى اى
معاذ : هنروح نجيب الدبل
رحيل : منين مش هنروح مع
معاذ : لا هنروح وحدينا لان هنروح مكان غيرهم
واخدها مكان تانى
الصايغ : اهلا معاذ بيه
معاذ: عايز اشوف الدبل بس عايز حاجه مميزة
رحيل : بس انا عايزة حاجه معينه
الصايغ : اتفضلى
رحيل : طلعت صورة من موبايلها وورتها للصايغ
الصايغ: موجودة يا هانم
رحيل : بجد ورينى
معاذ: انتى كنتى بترسمى عليا من الاول ولا اى
رحيل : لا طبعا بس كان حلم حياتى اللى هرتبط بيه تبقى اللى هيربطنا يكون بالشكل دة
معاذ : طب ورينى اشوفها
رحيل : هيجيبها دلوقت
وبالفعل الصايغ جابهم وكان دبلتين لو اتحطوا على بعض هيكملوا قلب
معاذ: اكتب اسمينا عليهم بس يكونوا من تحت
الصايغ : للاسف هيأخروا ممكن تتدينى لاخر الليل
معاذ: تمام وهبعت السواق ياخدهم
الصايغ: تمام
معاذ: يلا نروح نجيب حاجه تانى
رحيل : هنجيب اى
معاذ: فستان
رحيل : اوبس انا كنت ناسيه خالص
معاذ بحب: وانا مستحيل انسى
رحيل مسكت ايدة وراحت معاه
######$$$$$$$$#$#######
عند البنات والشباب
روان : يلا بقه يا مروان
مروان : حاضر دقيقه بس ها خلصت بديلا
سامر: انتو عارفين المكان
روان : اه عارفه مكان كويس جدا هنجيب الفساتين منه
رنيم : ودا عندة فساتين افراح مش كدا
روان : هوهو عندة كل حاجه
كل واحد مسك ايد حبيبته وراحوا محل يختاروا فساتين خطوبه وفساتين الفرح
روان دايرة تلف بتختار ومعاها يحيى وكمان سامر ورنيم
فالجه التانيه مروان وسندس ونورين ومعتز ونادر وريما بيختارو
ريما : واو : هاخد دة
نادر: نعم يختى هتلبسى العريان دة مستحيل نجوم السما اقربلك
ريما بضحك : هلبس بضى تحتيه طبعا
نادر: اذا كان كدا يبقى تمام
عند مروان : اى رايك فدة كان فستان موف مرصع بالماس كله
سندس بانبهار: رائع
مروان : خدى شوفيه وبالفعل قاسته لقته جميل عليها وطلعت على مروان
مروان : لا
سندس: لا ليه دا كويس
مروان : لانه كويس لا
سندس بعدم فهم : ماذا
مروان بحب بيمشى ايدة على وشها : هياكل منك حته والكل هيبص عليكى وهيكلوكى بعيونهم
سندس بحب: بس انا مش عايزة غير عيونك انت بس
مروان ببسمه : هتبقى اجمل واحدة
سندس لفت وشها ومشت بحرج
عند معتز ونورين
نورين بعند : هاخدة
معتز : مستحيل
نورين: انا اللى هلبس وانا عاجبنى دة
معتز بغضب: وانا النطع اللى هيكون جنبك
نورين بصوت عالى : ان مكنش هو مش هيبقى فيه
الكل جه على اصواتهم
مروان : انتو اتجننتوا بتعملوا اى
نورين بدنوع : تعال يا ابيه شوف مش عايزنى البس دة
مروان مسك الفستان : ماله يبنى ما حلو اهو
معتز بغضب: انت اتجننت يا مروان مش شايف عامل ازاى دا مش ساتر حاجه
الكل : ههههههههههه
ريما : على فكرة فى حاجه بتتلبس تحت الفساتين بتغطى اللى هيكون باين
مروان : فهمت
معتز باحراج : هى مقالتش وبعديز انا كل اللى بشوفهم بيكونوا خالعين
نورين بغضب: نعمممممم
معتز : قصدى يعنى بيلبسوا كدا
نورين بصتله بشك
معتز: وبعديز انتى مقلتليش كدا
نورين : انت اصلا مفهمتنيش انت رافض لى اصلا كل اللى كان على لسانك لا
يحيى بغضب: خلاص بقه اى دا يلا يا بنتى
مروان : خير يا باشا رايحين فين
يحيى: اى دا اى اللى جابك انا عايز اختى امشى وزاح روان وشد ريما تعالى يا حبيبه اخوكى
روان : جبان
سامر: تعالوا نروح عشان جبت فستان لماما عايز اشوفه عليها
سندس: راحت حضنته حبيبى منستش مامى زى ما بابى كان بيعمل
سامر بيحضنها: عمرى ما اخليها تحس بان هو مش موجود
مروان بعد سامر: مالك ما صدقت لزقت كدا
رنيم : انتوا فعلا مجانين
سامر : مالك يا حيوان اختى تعالى يا بت
سندس بضحك: حاضر
مروان : يختى بطعيه قوى
###############################
عند رحيل
معاذ: عملتى اللى قلتلك عليه
هدى صاحبه المحل: طبعا يا معاذ بيه
معاذ: واهى اللى هتلبسه وقدم لها رحيل
هدى: بسم الله ما شاء الله اىى الجمال دة هياكل منك حته
رحيل: اى هو
معاذ: انا كلمت مدام هدى وقلتلها على التفاصيل اللى انا عايزها فالفستان وعملتها
هدى: تعالى نقيسه
وبالفعل دخلوا واخروا
بعد مدة رحيل خرجت
معاذ: اى دة معجبكيش
رحيل: رائع حقا ولكن لن تراه الا غدا
معاذ: نعم وبص على هدى
هدى هزمت ايديها : هى قررت
معاذ بصلها بغيظ : طب هاتيه
هدى : البنت جوة بتغلفه كويس عشان ميتوسخش
معاذ: ماشى يا رحيل ماشى
رحيل ضحكت وقاعدة باصه عليه وهو بيتكلم مع هدى بدأت تكلم نفسها "دا اكيد حلم معقول انا بحبه الحب دة لشخص مكنتش متوقعه احب حد ومين معاذ اللى مكنتش بضيق ابص فى وشه احبه وبالسرعه دى "
فاقت على صوته وكانه سمع اللى بتقوله
معاذ: اه حبتيه
رحيل بخضه : هو انا كنت بتكلم بصوت عالى
معاذ ضحك : احساس
رحيل : لا انا اتكلمت بصوت عالى
معاذ سابها ومشى وهى ماشيه وراه وبتكلم فى نفسها
##############################
الكل متجمع وبيشوفه التجهيزات اللى الشركه بتعملها
منى (تبع التيم اللى بيشتغل) بدلال : معاذ بيه ممكن اخد رأيك فحاجه
معاذ كان قاعد بعيد فى ركن لوحدة وبيشتغل على اللاب واتفاجأ بيها
معاذ: اتفضلى
منى بأغراء: هو حضرتك تحب الورد اللى هنزين بيه يبقى لونه اى ابيض ولا بينك ولا موف ولا
رحيل من وراهم : لا اسود ان شاء الله
منى بخضه : اى دة خضتينى
معاذ بضحك : معلش
رحيل بغيظ: اى اللى معلش انتى سبتى امه لا اله الا الله وجيته هنا لى
منى بتوتر: انا لقيته قاعد وحديه قلت اشاركه معانا وكدا
رحيل وهى بتمشيها : لا يا حبيرتى قاعد لوحديها لان ملوش فالحاجات دى وبعدين عمتو هناك هى وعمو هناك اهو تقدرى تاخدى رأيهم
معاذ قاعد يضحك
رحيل بغيظ: انت بتضحك
معاذ: اعمل اى طيب
رحيل واقفه ومضايقه منه وبتلف وشها خطرت فبالها فكرة سابته ومشت وعملت نفسها بتتمشى وراحت عند واحد من التيم كان بظبط النكان اللى هيقعدوا فيه العرسان
رحيل : تسلم ايدك حقا رائع
الشخص: عجبك
رحيل : نعم رائع حقا
الشخص بفرحه : انا اول مرة اطلع حفله واجرب طب هوريكى حاجه تانى وفتح فونه اى رايك اعمل فوق كدا وبيتكلم معاها وهى فعلا حست ان محتاج حد يرفع معنوياته بدأت تساعدة
الشخص : شكرا بجد انا عماد
رحيل : وانا رحيل
معاذ بيراقبها من بدرى بس هى مش بتتراجع ومكمله فى العند راح لعندها وهى واقفه بعد ما عماد مشى
معاذ: بلاش العند معايا يا رحيل
رحيل : مش بعند انا بساعد زى ما انت كنت هتساعد
معاذ: رحيل صدقينى بلاش لو شفتك بتكلمى حد هخلى ليلتك سودة وعلى صوته فاااهمه
رحيل بخضه : ايوة وخبطت رجليها بالارض ومشت
البنات كلهم اتجمعوا فى اوضه كبيرة عالسطح وبيهيصوا ويغنوا ويرقصوا ورخيل قاعدة بعيد عنهم وبتبص عليهم وقرحانه بيهم كلهم وشايفه اخواتها مبسوطين
رنيم : تعالى اقعدى وسطينا
رحيل: لا انا قاعدة بفكر فحاجه
رنيم : اى هى
رحيل : مفيش الا نسرين ونادين مجوش لى
رنيم : مش عارفه ريما بتقول : نادين نايمه وروان بتقول نسرين مع نفسها مبتحبش الاجواء دى
رحيل : اه طب روحى انبسطى انتى
""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
صباح يوم جديد
الكل من الصبح مشغول والبنات كل واحدة فاوضتها
فى غرفه رحيل واقفه قدام المرايه ودموعها نازله ومغمضه عنيها وبتفتكر باباها
رحيل : محتاجه وجودك جنبى يا بابا محتجاك جدا فرحتى ناقص ودموعها نازله ومحستش باللى دخل عليها
عمران بحزن : وحشنى جدا
رحيل فتحت عيونها نبرة الحزن اللى فى صوتها قتلته بدون مقدمات رمت نفسها فى حضنه وبتعيط : وحشنى اوى نفسى يكون موجود معايا
عمران حضنها جامد ؛ بس هو معانا جوانا وفرحان ليكوا متزعليهوش انتى بدموعك دى وبدأ يمسح دموعها يلا اجهزى عشان شكلك محستيش ان ال قت راح واتكلم بغضب : وسايبينك واحدك لى وكل واحدة معاها ٢٠ واحدة فين اللى هيجهزوكى
رحيل ببسمه : انا رفضت انا هعمل كل حاجه لنفسى
عمران حط ايدة على خدها : هتبقى زى القمر يا رحيل
اسيبك انا بقه تجهزى وانزل اشوف الباقى
############################
فى غرفه شمس واقفه قدام صورة سالم
شمس: اترى سالم لقد كنت تشعر بالخوف على فتياتك الان هما سيتزوجون ولكنك لست معنا ودموعها بدأت تنزل كنت تريد ان تراهم بالابيض يا سالم مفتقداك كثيرا سالم
الباب خبط
شمس: مسحت دموعها تفضل
سامر: انتى فين يا شموسه
شمس: بضحك انا هنا حبيبى اتريد شئ
سامر وهو بيقدملها الفستان دا ليكى يا شمس حياتى
شمس: دموعها نزلت
سامر بحزن : انا اسف امى
شمس: لا تهتم ولكن لا تقولها مرة اخرى لا اريد اسمعها من احد سوى منه
سامر بحضن : حاضر
حب يغير الموضوع
سامر: اى رايك فذوقى
شمس بصتله : زوقك
سامر: يعنى مع شويه مساعدات
شمس بضحك : رائح حبيبى رائع
سامر : طب اجهزى بقه باى
شمس: باى
#############################
الكل جهز وكل واحدة زى القمر
تحت
عمران : سامر : انت هات سندس ونورين
سامر: حاضر يا بابا
عمران : وانت يا حامد هات روان ورنيم
حامد بفرحه : حاضر
عمران : وانت يا مدحت هات بنتك
مدحت: تمام يا عمى
نادر: طب انا هجيب رحيل
عمران : لا انا هجيب رحيل
الكل بص عليه
زهرة: بلاش يا حاج
عمران سابهم وطلع وكل واحد طلع على اوض كل واحدة
الناس كلها حضرت فالجنينه والصحفيين والشباب كلهم تحت
فى اوض البنات
فى غرفه رنيم كانت معاها شمس
شمس: لا تبكى حبيبتى نحن هنا معكى
رنيم : كنت اريد ابى يوصلنى لعريسى امى
حامد سمعهم دخل ببسمه ؛ انتى مش بتعتبرى سالم باباكى
رنيم : هزت راسها
حامد : وانا اخوة اعتبرينى باباكى واسمحيلى اوصلك لعريسك
رنيم بفرحه : بجد
حامد راح عندها وباسها على راسها : بجد وحطت ايدها فى دراعه وراح لاوضه روان
حامد بفرحه : اى الجمال دة
روان : بجد يا بابا
حامد : بجد واخدها وماشى والله انا خايف الناس يحسدونى بالقمرين دول واروح انا فالرجلين وانتو تتهنوا
روان : بعيد الشر
رنيم : ههههههه
#######################
فى اوضت سندس ونورين
قاعدين بحزن
نورين : بابا حاسس بينا مش كدا
سندس : اكيد
نورين دموعها بدات تنزل : طب انا عايزاك يا بابى
سامر دخل : وانا هنا ولا اى وفتح دراعته وطلعوا يجرو عليه وحضنوة
سامر: اى الجمال دة والله انتو خسارة فالبهايم اللى تحت
سندس بضحك : دى شتيمه
سامر بضحك وهما ماشيين : طبعااااااااا
############$$############
عند رحيل جهزت نفسها وكانت جميله بالفستان اللى اختارة معاذ
عمران بتبريقه : بسم الله ما شاء الله
رحيل بتنهيدة : حلو
عمران : هتموتى يا بنت سالم يا هما اللى هيموتوا
رحيل باستغراب : لى
عمران : هيحسدوكى وان محسدوكيش عيونهم هتطلع عليكى ومعاذ هيموتهم
رحيل بضجك : مش للدرجادى
عمران مد دراعه
رحيل : انت
عمران : انا اللى هوصلك لمعاذ
رحيل ابتسمت
