سندس ساببته ومشت وهى مش مصدقه اللى حصل
وروحت البيت
رحيل : انتى كويسه
سندس: اه بس عايزة انام
رحيل : تمام
فى غرفه نسرين
نورين : عامله اى
نسرين : بخير الحمدالله
نورين بتوتر: نسرين اعتبرينى اختك ولو فى حاجه احكيلى عليها
نسرين : حاجه اى
نورين : يعنى فضفضى معايا اللى يضايقك ممكن تحكيهولى
نسرين: لا مفيش حاجه عن اذنك
نورين بأحراج : تمام عايزة حاجه قبل ما انزل
نسرين: لا
نورين خرجت
معتز كان مستنيها : انا مش عايزك تقربى منها
نورين : لى يا معتز
معتز : خايف عليكى نسرين انسانه مش كويسه
نورين : لا متخفش انا قدها وقدود
معتز بقلق: ربنا يستر
######################
مر يومين ومعاذ متجنب رحيل خالص ودا شئ هيجننها
وبين برضوا بعد سندس عن مروان وتقرب نورين من نسرين
رحيل : مالك بقه
سندس: مالى انا كويسه
رحيل : احكيلى يا روحى انتى ومرواان مش طبيعيين فيكوا حاجه انتو متخانقين
سندس بدموع : قصت لها ما حدث
رحيل بصدمه : مروان ظن فيكى كدا
سندس بدموع : ايوة
رحيل : لى محكتيش ليه اللى حصل
سندس: مكنش عاطينى فرصه كل اللى كان بيعمله الهجوم عليا مسمعنيش حتى يا رحيل
رحيل بتحضنها : كل حاجه هتتصلح باذن الله
سندس: اوعى تحكى ليه حاجه يا رحيل هو موثقش فيا ارجوكى مش عايزاه يعرف حاجه
رحيل : حاضر يا روحى متبكيش بقه
###############################
تحت
معاذ : انا رايح الشركه
نادين : خدنى معاك
معاذ : يلا
وخرجوا رحيل نزلت بتسأل على معاذ
رحيل : هو معاذ لسه منزلش
نورهان بغيظ لرحيل: لا راح الشركه
رحيل : انا كنت هر
قاطعتها نورهان : اصله راح هو ونادين
رحيل بخفوت : نادين طب عن اذنكوا
معتز راح وراها : هو فى حاجه
رحيل ببسمه : حاجه اى
معتز : انتى ومعاذ يعنى
رحيل بتنهيدة: تصدقنى لو قلتلك انا معرفش فى اى هو فجأه بقا كدا بخاول اكلمه بيصدنى
معتز: تحبى اكلمه
رحيل : لا لا انا هشوف فى اى لما اروح الشركه
معتز: طب ابقى خلى بالك لانها شكلها هتمطر
رحيل : عامله حسابى متخفش
############################
فالشركه
نادين قاعدة مع معاذ : بس عملنا اللى انت طلبته بس انا كنت عايزة المرافق تبقى اقل من كدا شايفاها كتير اوفر
معاذ: الصاوى قلك اى
نادين : على قال ان المرافق بتهون عالناس الحزن يعنى لما حد يضايق بيروح يفرح نفسه
معاذ : فعلا معاه حق
نادين : تمام
نعاذ: انا مبسوط من شغلك يا نادين عملتيه على اكمل وجه و
لسه مكملش كلامه بس رحيل دخلت زى الاعصار
رحيل : ممكن نتكلم
معاذ: مش فاضى عندى شغل نتكلم بعدين
رخيل بغضب: لا هنتكلم ودلوقتى
معاذ بغضب: انتى اتجننتى
رحيل بغيظ : ممكن تخرجى برة
نادين : انا
رحيل بغضب : برررررررة
نادين اتخضت وخرجت من الاوضه
رحيل بغضب وصوت عالى: فى اى
معاذ بصوت عالى : رحيل انتى اتجننتى احنا فى شركه
رحيل بغضب : بلا شركه بلا زفت انت مش بتكلمنى بقالك اكتر من يومين وكل ما اقلك فى اى تقلى مفيش
اى هو اللى مفيش
معاذ : رحيل اخرجى برة انا مش عايز ازعلك
رحيل بعند : مش خارجه يا معاذ ومش همشى غير لما اعرف فى اى انا عملت اى اى اللى عملته يخليك تعاملنى كدا
معاذ بجمود : عايزة تعرفى
رحيل : طبعا
معاذ : طلع فونه وشغل تسجيل اللى كانت مسجلاه نادين لرحيل وهى بتتكلم مع نورهان بس عملولوه مونتاج
نورهان : اتحداكى تخليه يحبك
رحيل : اتحداكى
رحيل مش مصدقه وبتبص ليه وبتهز راسها بلا
معاذ بغضب: صوتك ولا مش صوتك دة
رحيل ساكته ومش راضيه تتكلم
معاذ بغضب: انطقى
رحيل بخضه : صوتى بس
معاذ بضحك : بس بس اى يا رحيل لى انا عملتلك اى
رخيل بصدمه : انت مصدق
معاذ: نعم انتى لس اهوقايله ان صوتك دة
رحيل : بس انا يعنى
معاذ: متبرريش انا عرفت اللى كان لازم يتعرف بس للاسف اتعرف متأخر رحيل راحت عندة وحاطه ايدها على خدة : معاذ لا يا معاذ متقلش حاجه فى حاجه عملوها انا
معاذ نزل ايديها : اخرجى برة يا رحيل
رحيل: اسمعنى يا معاذ ارجوك ادينى فرصه اشرحلك
معاذ مسكها وطلعها برة وقالها : انتهينا
ورحيل مش مصدقه اللى عمله واللى قاله وفضلت باصاله ودموعها فى عنيها معاذ باصلها وقفل الباب رحيل اتنفضت على خبطت الباب واستوعبت اللى حصل
السكرتيرة : انتى كويسه يا استاذة
رحيل بخنقه مقدرتش تتكلم وهزت راسها وخرجت من الشركه كلها ودموعها نازله مش مستوعبه اللى حصل
الدنيا بدأت تمطر وهى ماشيه ومش حاسه باللى بيحصل حواليها
اما عند معاذ فقاعد مش طايق نفسه ومخنوق وقرر ان يرجع البيت
مروان : رايح فين
معاذ: راجع البيت
مروان : هو اى حصل الموظفين بيقولوا انك كنت ورحيل بتتخانقوا فى اى
معاذ وهو ماشى: مفيش
بعد مدة
الكل رجع البيت ما عدا رحيل
الكل قاعد عالعشا
مروان قاعد يبص على سندس اللى مش راضيه تبصله
شمس نازله من فوق وباين عليها القلق راحت لعمران
شمس: عمى رحيل لم تعد حتى الان الا تعلم اين هى
معاذ اول ما سمع كدا قلبه وقف عن النبض وخاف عليها
عمران بص لمعاذ: فين يا رحيل يا معاذ انتوا مش بتروحوا وترجعوا سوا
معاذ: انا رجعت بدرى
سندس : الدنيا مطرة برة والهوا جامد هتكون فين
نورين : هرن عليها
شمس: لا ترد لقد حاولت كثيرا انا خائفه
زهرة : متقلقيش هترجع دلوقتى باذن الله
سامر: انتو واقفين لى كدا روحوا دوروا عليها
معاذ راح ووراه مروان ومعتز ونادر لسه هيفتح الباب لقاها فى وشه لكن مش هى حبيبته واحدة بلا حياه
كانت كلها ميه ووشها شاحب والميه بتنقط منها وشفايفها زرقه
الكل شافها كلوا يجروا عليها
شمس بقلق : انتى كويسه رخيل تحدثى الى
سندس بدموع : مالك يا رحيل رحيل ردى
الكل بيحاول يكلمها وهى مش باصه غير على معاذ اللى بيبصلها وبيلعن نفسه مليون مرة
مروان بصراخ : رحيل فوقى
رحيل فى لحظتها : اغمى عليها
معاذ بقلق: رحيل
عمران بخوف: اطلبوا الدكتور حالا
معاذ شالها وحطها فاوضتها
زهرة : اطلعوا برة عشان نغيرلها بسرعه يلا يا بنتى بسرعه
شمس: حسنا احضرى لى ملابس ثقيله يا سندس
سندس: حاضر
#############################
بعد مدة الدكتورجه
الكل قاعد مستنى تحت والدكتور نزل
عمران : ها يا دكتور مالها
الدكتور : انسه رحيل عندها انهيار عصبى غير اتعرضت لكميه ميه كتير من المطرة فجبتلها برد شديد انا كتبتلكوا الدوا اللى هتاخده وشربوها سوايل كتير دافيه ودفوها كويس جدا
عمران : انهيار من اى يا دكتور كانت كويسه الصبح
الدكتور: ممكن تكون اتعرضت لموقف ولا حاجه صدمها
عمران : ماشى يا دكتور روح معاه يا مروان
مروان : اتفضل يا دكتور
معاذ : سابهم وطلع
شمس قاعدة عند رحيل : حبيبتى يلا عشان تاكلى
رحيل بتعب: لا يا ماما معلش محتاجه انام شوى
شمس: حسنا
خرجت ومعاذ قابلها
معاذ: عامله اى
شمس: عايزة تنام سبتها عشان تنام
معاذ : تمام
اما عند رحيل فدموعها بدأت تنزل وبتكلم نفسها : انا اللى وصلت نفسى للمرحله دى انا اللى سلمت نفسى بالسهوله دى اتبعت شعورى وكلام الناس بس انا كنت ضعيفه ومحتاجه حد يبقى جنبى فرحت بخوفوا عليا قلبى اتعلق باهتمامه وغيرتته وعمرى ما حبيت حد عشان كدا اندفعت بمشاعرى كلها مكنش لازم كدا مكنش لازم من الاول انا اللى وصلت نفسى للمرحله دى وبتخبط على قلبها دا كان لازم يفضل ميت كان لازم
ونامت ودموعها على خدها
...... .
عند نادين
نورهان بضحك : مش قلتلك الصبر حلو
نادين بفرحه: فعلا النتايج تحفه بجد يا طنط
نورهان : الباقى مهمتك وانا هجهز للتانيه
نادين : سندس
نورهان : طبعا انا قلت ولاد الاجنبيه عمرهم ما هيبقوا لاولادى
########################
بعد مرور يومين رحيل بدأت تبقى كويسه بس مش بتخرج من اوضتها خالص
عالاكل
الكل بياكل ومعاذ مش موجود
عمران : معاذ فين
نورهان لسه هترد كان معاذ نازل
عمران: على فين
معاذ: عالشركه
عمران : هو فى اى مال البيت كدا كل واحد مع نفسه ومحدش عارف حاجه وانا بعدى واذا كنت بعدى فبعدى بمزاجى وحذارى يا معاذ حذارى تكون انت السبب فاللى رحيل فيه
معاذ ببرود : عن اذنك يا جدى
وسابه ومشى
عمران قرر يطلع عند رحيل
عمران دخل لقاها قاعدة فالبلكونه وشاردة قرب منها :شاردة فاى
رحيل ببسمه بسيطه : جدو لا مفيش بتامل الطبيعه
عمران : انا سبتك لانك كنتى تعبانه بس جه الوقت اللى نتكلم فيه
رحيل : نتكلم فأى يا جدو
عمران : مالك اى اللى حصل معاكى خلاكى كدا
رحيل بجمود: مفيش حاجه
عمران : احكيلى يا بنتى
رحيل : لا يا جدو متقلقش عليا ابدا انا كويسه وبقدر اظبط امورى كويس جدا
عمران : لو احتجتى اى حاجه انا موجود
رحيل: ربنا يخليك يا جدو ويطول عمرك وتفضل جنبنا
عمران باس راسها وسابها ومشى
############################
مر يومين كمان
معتز : يلا يا نورين
نورين : حاضر جيه اهو متعرفش نسرين مشت ولا لا
معتز بغضب: انا قلتلك ابعدى عنها
نورين : انا فعلا بعيدة بس هى بتحاول تقرب وانا مش عايزة اصدها هى محتاجه صحبه تنصحها
معتز: لا ملناش فيه تشوف غيرك
نورين ؛ حاضر يا معتز يلا
وصلوالجامعه واميرة قابلت نورين وقعدوا سوا ولقوا نسرين بتقرب منها
نسرين ببرائه : ممكن اتكلم معاكى شويه
اميرة : اتكلمى هنا
نسرين : لا على انفراد ممكن
نورين : اه ممكن تعالى
اميرة شدتها
نورين بخوفت : هشوفها عايزة اى وارجع
الوقت عدا واميرة مستنيه والمحاضرة انتهت ونورين لسه مرجعتش اميرة بدأت تتوتر شافها اخوها خالد
خالد: مالك
اميرة بقلق: نورين مش موجودة
خالد : تلاقيها مجتش
اميرة : لا احنا كنا سوا الصبح وقاعدين وفجأه جت نسرين واحدتها
خالد بدأ يقلقك : طب يمكن روحت انتى مش معاكى رقم معتز
اميرة : اه فعلا انا هكلمه
اميرة : الو استاذ معتز انا اميرة صاحبت نورين
معتز: اه افتكرتك خير نورين فيها حاجه
اميرة بقلق ؛ حصل كذا كذا وقصت ليه كل اللى حصل
معتز : طب سلام انا هشوفها
##########################
فى مكان تانى
نسرين : وصلنا
نورين : هو دة بيت صحبتك
نسرين : اه ودخلوا واتفجأت نورين بأمير
نورين بتوتر: فى اى
نسرين بضحك : اسفه يا بنت عمى بس كنت مضطرة وبصت لامير هات
نورين عرفت ان دة فخ وبنت عمها اللى عملتهولها حاولت تهرب بس امير لحقها وضربها على دماغها اغمى عليها وعطى لنسرين البرشام
اخدته وروحت اما امير بيبص على نورين لقى فى دم نازل من راسها : نهار اسود اى اللى حصل دة يلعن حظى طول عمرى فقرى وبدأ يحاول يفوق فيها
#########################
فالبيت
معتز اتصل بيهم وفعلا لقى نورين مرجعتش بدأ يفكر يعمل اى : مقدميش غيرها مسك فونه
معتز : ايوة يا رحيل
رحيل : خير يا معتز
معتز : حصل ............
رحيل بخوف : انت بتقول اى تسرين شكلها مدمنه ونورين كانت شاكه نسرين انا هشوف نسرين اقفل وخليك على تليفونى
رحيل لبست وطلعت تجرى على اوضه نسرين زفت الباب ودخلت
نسرين : فى اى
رحيل مسكتها من شعرها وبصراخ: اختى فين
نسرين : بتقولى اى
رحيل مسكتها وجراها ومش شايفه اللى بيحاولوا يوقفوها من جدتها لامها لنورهان ولجدها
رحيل وهى شداها : صدقينى اختى لو حصلها حاجه هقتلك هقتلك
نسرين ببخوف: الحقينى يا ماما
رحيل خدتها فالعربيه : هتتكلمى ولا وطلعت مسدس من العربيه ولا تموتى انا مجنونه واعملها انطقى
نسرين بخوف : هقول هقول فى شقه ......
رحيل بخوف : يا خقيرة ادعى ربنا تكون كويسه
رحيل كلمت معتز وقالتلها عالمكان
معتز : بعيد عنى جدا انا هتصرف معتز نول وركب عربيته واميرة رنت عليه
اميرة : ها يا استاذ معتز طمنى
معتز بخوف : الحيوانه سلمتها لواحد اسمه امير عشان يديها الزفت اللى بتشربه
خالد اخد التليفون: فين المكان يا استاذ معتز
معتز : فى منطقه انا هبلغ الشرطه لانى بعيد عن المكان
خالد : احناوقريبين من المنطقه دى متقلقش متبلغش عشان بنت عمك هتتأذى انا هكون هناك وان شاء الله مش هيكون فى سوء حصل
وبالفعل وصل خالد على المكان اللى قله عليه معتز
خالد : اوعى تخرجى من العربيه
اميرة بقلق ؛ حاضر خلى بالك من نفسك
اميرة تلفونها رن
معتز: وصلتوا
اميرة :اه وصلنا
معتز : تمام انا كمان قربت اوصل
خالد طلع العمارة وكلها كانت مهجورة وقاعد بيدرر عليهم لحد ماوصل لشقه مقفوله بباب خبط ومحدش رد قرر يكسر الباب وكسرة ودخل
خالد : يا حيوان
