"Ингэж зөрүүдэллээ гээд юу ч өөрчлөгдөхгүй! Намайг уурлахаас өмнө орсон чинь дээр шүү!"
Жонгүг өрөөнийхөө хаалгыг нээчихээд түүнийг хангалттай удаан хүлээсэн ч Тэхён хүний урманд ганц ч хөдлөөгүй юм. Гэвч Жонгүг тийм ч тэвчээртэй хүн биш учир Тэхёныг угаз татаад хаалгаа тас хийтэл хааж орхив.
" Намайг уурлуулах хэрэггүй гэж хэлсэн байх аа! Яагаад үргэлж ингээд байдаг юм бэ! Таны наад зан чинь надад таалагдахгүй байна."
" Тэгээд чиний зан надад таалагддаг гэж бодоо юу? Ядаад өөрийгөө засчихаад хүн шүүмжилээрэй! Мөн сая хэлсэнчлэн би энэ ажилд чинь орохгүй, тиймээс намайг тайван орхи!"
Тэд ам нээх болгондоо хэрүүл хийгээд салахгүй байх бөгөөд энэ бүх хугацаанд Жонгүгийн уур хангалттай хүрч байсан юм. Тэр тийм ч тэвчээртэй, сайхан сэтгэлтэй хүн биш.
" Та хүсэхгүй байгаа бол ажил хийх хэрэггүй ээ. Зүгээр л миний хажууд байхад болно. Би танд хангалттай гомдсон ч таныг хөсөр хаяж чадахгүй нь. Тиймээс сайхан ааштай байгаа дээр минь зөвшөөрөхгүй бол би яаж ч мэднэ шүү!"
" Чи сүрдүүлээд байгаа юм уу? Би яасан гэж юу ч хийгээгүй байж цалин авдаг юм? Арай л шудрага бус юм биш үү?"
" Новш гэж! Тэгээд хүсэхгүй байгаа юм бол больчихооч дээ, өлөгчин минь!"
Жонгүгийн тэвчээр барагдан түүнрүү хашигчиж орхисонд Тэхёны нүд байдаг хэмжээнээсээ хэд дахин томрон түүнийг алгадаж орхив.
Бурханаа бургасаар ороолголоодоо Тэхён~шши...
" Яаж байна аа!"
Жонгүг тэрхэн зуур хяналтаа алдан Тэхёныг боогоод авсанд түүнийг арай ч ингэнэ гэж бодоогүй байсан нэгэн сандчисаар хүзүүг нь өвтгөх гарыг суллахыг хичээх ч амжилт эс олно. Жонгүг харагдаж байгаагаасаа ч илүү хүчтэй байх бөгөөд хэсэгхэн хугацаанд түүний амьсгал боогдон нүд нь эрээлжлэж эхлэв.
"Ж-Ж...Жонг-Жонгүг!"
" Яасан, өлөгчин минь чамд таалагдаж байна уу!"
Жонгүг түүний хүзүүг хугалах шахам дарсаар байсанд Тэхён ухаан алдан унахдаа эрчиндээ хойш савж шилэн тавиуранд толгойгоо хүчтэй нь араггүй цохиж орхив. Удсан ч үгүй Жонгүг ухаан орон юу хийснээ хараад аймшигтай чангаар хашигчих аж.
" А-ахаа! Та зүгээр үү, бурхан минь ухаан орооч дээ!"
Тэхёны хүзүүн дээр тодоос тод гарын мөр үлдсэн байх бөгөөд толгойноос нь тасралтгүй цус гоожиж байсан юм. Жонгүг хэрвээ хэсэгхэн зуурын уураа барьчихсан бол ийм зүйл болохгүй байх байсан биз.
~
Жонгүг түүнийг эмнэлэгт хүргэж өгөхийн оронд гэртээ авчирсан байх бөгөөд толгойг нь ямар нэг зүйлээр боосон харагдана. Уг нь ямар ч тэнэг хүн эмнэлэгт аваачихаа мэддэг байхад Жонгүг тэгсэнгүй. Тэр юу сэдээд байна аа?
Тэхён хэсэг зуур ухаан алдсан ч арай үхчихээгүй байсан юм. Харин түүнийг нүдээ нээх үед эмнэлгийн тааз биш тас харанхуй өрөө угтаж авах нь тэр. Мөн түүний нүд, гар хөл гээд бүх мөчийг нь ортой гинжилж хаяаад хөдлөх ч боломжгүй болгож орхижээ. Эхэндээ тэрээр гайхсан ч удалгүй босохоор өндийхдөө толгойгоо аймшигтай ихээр өвдөж байгааг анзаарав. Мэдээж тэрээр юу ч санахгүй байх бөгөөд Жонгүгийг хангалттай үзэн ядах аж.
" Энд ямар хараал идмэр нь болоод байна аа! Намайг яг одоо сулла!"
Тэхён хагас ухаантай байсан болоод ч тэр үү, олигтой ч дуу гаргаж чадалгүй хий дэмий тийчигнэн гавтай гараа улам өвтгөж байсан юм.
" Өө, миний хонгор сэрчихээ юу?"
Харанхуй өрөөний хаа нэгтээ хаалга онгойх чимээ гарч хэн нэгэн тайван алхасаар хажууд нь суух үед Тэхён хангалттай айж байсан ч тэрнийгээ мэдэгдэхийг хүссэнгүй.
Та нар Тэхёныг ажилна гэж бодсон уу? Тэгдэггүй л байхгүй юу ( ͡° ͜ʖ ͡°)
За тэгээд хичээл ном нь эхэлчихсэн манайхан өглөө эрт сэрсэн байлгүй дээ тэ? Хичээлээ сайн хийгээрэй vnabi-гийн үзэгээс шинэ хэсэг өгч та нартаа гэнэтийн бэлэг барилаа аая ʕ•ᴥ•ʔ
За тэгээд би гоё урт сэтгэгдэл л хүсч байгаа шүү ( ˘ ³˘)♥
