Жонгүг арай гэж Жиминээс салаад түүнийг үглэж эхлэхээс өмнө машиндаа суун хаазаа тултал нь гишгэсээр гэртээ ирсэн юм. Хэрвээ Жимин нэг л уурлах юм бол өдөржингөө үгэлчихдэг учир Жонгүг яахын аргагүй түүнээс зугтдаг аж.
" Миний хэлснээр хийсэн үү? Тэр яагаад хөдлөхгүй байгаа юм! Та хоёр арай-..."
" ҮГҮЙ ЭЭ, ҮГҮЙ ЮУ ГЭЖ ДЭЭ ЭЗЭНТЭЭН! Бид хэзээ ч таны хүнд гар хүрч зүрхлэхгүй билээ. Тэр зүгээр л ядраад унтчихсан байх. Учир нь энэ залуу саяжингаа л биднийг харааж хашгичсан."
a few minutes ago:
" Хөөё, хоёр новшоо! Та хоёр гөлрөөд зогсоод байлгүй намайг суллачихаач дээ! Эр хүн эр хүндээ хайртай гэдэг биз дээ!"
" Уучилаарай, бид эзэнтэнг иртэл юу ч хийхгүй байх үүрэгтэй билээ."
" Тэгвэл гурвуулаа буу халах уу? Та хоёр ингэж зогсоод ядардаггүй юм уу? Алив наашаа суугаач!"
" Уучилаарай, бид эзэнтэнг иртэл юу ч хийхгүй байх үүрэгтэй."
Тэхён ямар нэг аргаар тэднийг хулхидах гэсэн боловч түүнийг юу ч хэлсэн тэд зөвхөн "Уучилаарай, бид эзэнтэнг иртэл юу ч хийхгүй байх үүрэгтэй билээ." гэдгээс өөр үг хэлээгүй юм.
" Новш гэж! Тэгвэл ядаад яах гэж намайг хулгайлсанаа хэлж болох уу, хулгайчуудаа! Саяны багтай хулгайч хэн байсан бэ! Өөрийгөө аав нтр гэж хуцаад тэр их мөрөөдцөн гар байна лээ?"
" Бид таныг хулгайлаагүй, зөвхөн санаа тавьж байгаа болно. Харин саяны багатай хүн бидний удирдагч."
" Хөөх, та хоёр чинь бас өөр үг хэлдэг байсан юм уу? Тэгвэл хэлээч тэр царайлаг уу?"
Тэхён албаар тэднээр тоглоод байх бөгөөд хошигруулж байгаад гаваа тайлуулах санаатай байсан боловч энэ янзаараа бүтэхгүй нь бололтой.
" Тиймээ, царайлаг."
" Чи наад албаны яриагаа боль л доо! Жоохон чөлөөтэй бай л даа, за тэгээд хэр царайлаг юм бэ дээ? Намайг гүйцэх юм уу?"
" Царайг нь хараад шээс алдаж, баас хүрмээр тийм царайлаг."
"Eww... Ямар эвгүй жишээ авдаг юм бэ! Бүр бөөлжис хүрчихлээ."
" Тэгвэл та түүнийг хараад өөрийн эрхгүй дуу алдаж сэрэл чинь хөдлөх болно."
Тэхён үхлийн ирмэг дээр байгаа хэрнээ тэр хоёртой тоглоом хийсээр байх бөгөөд сүүлдээ тэд бүр дотно болчихсон буу халж эхлэх нь тэр.
" Арай энгийнээр тайлбарлаж болохгүй байна уу?"
" Та түүнийг хараад шууд хүүхэдтэй болох болно! Ядаргаатай юм...."
~
Тэд Тэхёны бичлэгийг хийгээд авчихсан байх бөгөөд Жонгүгт өнөөх бичлэгийг үзүүлсэн биш тэрээр золтой л татаад уначихсангүй. Учир нь Тэхён дөрвөн мөчөө гинжлүүлэхчихсэн хэвтэж байгаа хэрнээ тэдэнтэй хэрүүл хийсээр л байсан юм. Огтхон ч айж сандарсан шинжгүй харин ч эсэргээрээ чанга чанга инээд алдан тоглоом наадгай хийж байсанд Жонгүгт түүний өвөрмөц зан чанар юу юунаас илүү таалагдаж байсныг нуух юун.
" Та хоёрын хувьд тэгээд миний царайг харсан хүн болгон хүүхэдтэй болдог хэрэг үү? Арай л хэтрүүлчихсэн юм биш үү, хаха!"
Өнөөх хоёр хамгаалагч Жонгүгийн инээж байгааг, тэр дундаа ийм жаргалтай байгааг анх удаагаа харж байгаа болоод ч тэр үү, ихээхэн гайхаж мөн баярлаж байсан юм. Сүүлийн хоёр жил Жонгүгийн инээхийг харах өдрийн од шиг л ховор болчихсон байсан байхад энэ залуу хэдхэн секундын дотор Жонгүгийг ч биш энэ байшинг тэр чигээр нь жаргалтай болгочихлоо. Гайхалтай биш гэж үү?
" Үгүй дээ, эзэнтээн. Бид таны хэлснээр доод өрөөг тохижуулчихсан. Мөн түүний хүслээр нил ягаан өнгө нэмж өгсөн байгаа."
" Тэр эндээс зугтахын оронд нэг муу өрөөнд санаа тавина гэнэ ээ? Үнэхээр хачирхалтай хүн шүү. Би одоо түүнийг аваад доошоо бууна. Тиймээс та хоёр эмчийн өгсөн тариаг аваад араас хүрээд ир."
Надад үүнээс өөр арга алга, уучилаарай ахаа...
Та нар түүнийг яах гэж байна гэж бодож байна ( ͡° ͜ʖ ͡°)
