" Миний зулзага сэрчихсэн байсан юм уу? Аавын жаал дахиж уйлаагүй биз дээ?"
Жонгүг Жимины нүдийг хариулж байгаад доошоо буугаад ирсэн байх бөгөөд Тэхёныг яг өмөлзөж ирээд уйлдагийн даваан дээр орж ирсэн юм.
"Т-та дахиж орхихгүй гэчихээд
яагаад явчихаж байгаа юм бэ? Бяцхан Тэхёние зөндөө их гомдож байна!"
" Битгий ингэ л дээ? Аавд нь чухал ажил гараад л түр явчихаад ирсэн юм. Тэд чамайг минь уйлуулсан юм уу? Эсвэл биед чинь хүрээ юу?"
Тэхён дахиад л уйлж эхэлсэнд Жонгүг түүний хацрыг шахаж бариад шалгааж гарсан юм. Хэрвээ тэд ямар нэгэн байдлаар Тэхёнд хүрсэн байх л юм бол Жонгүг яасан ч зүгээр өнгөрөөхгүй.
" Ү-үгүй ээ, тийм биш эзэнтээн! Тэр таныг хараад л уйлчихлаа шүү дээ!"
" ТА ХОЁР АМАА ТАТЦГАА! БИ ТА НАРТ ЮУ ГЭЖ ХЭЛЛЭЭ? ТҮҮНИЙГ ДАХИЖ УЙЛУУЛАХ Л ЮМ БОЛ АЛНА ГЭСЭН БАЙХ АА! ТИЙМ БАЙХАД ЯАЖ ЭНЭ ХӨӨРХӨН НҮДНЭЭС НЬ НУЛИМС УНАГАЖ ЧАДАЖ БАЙНА АА!"
Жонгүг галзууртлаа уурлан тэдэн рүү хашигчиж эхэлсэнд Тэхён түүнээс айсан бололтой улам чанга уйлж эхлэх нь тэр. Жонгүг ч тэр дороо ухаан орон Тэхёныг аргадах гэж үйл тамаа үзэж байлаа.
" Бурхан минь, чамайгаа айлгачихсан уу? Намайг зодсон ч болно. Гэхдээ битгий уйл, гуйя!"
Тэхён зогсох шинжгүй чанга чанга уйлаад байсанд Жонгүг яахын аргагүй өнөөх угажийг амандаа хийж аваад Тэхёныг үнсэж орхив. Түүний аманд Жонгүгийн хэл гулган орж ирж бага багаар сүү амтагдсаар Тэхён овоо тайвширан Жонгүгийн хэлийг хөхөж эхлэх нь тэр.
" Д-дахиад...дахиад-..."
Тэдний амьсгал давчдан яахын аргагүй салсан ч Тэхён яг л жоохон хүүхэд шиг гараа сарвалзуулан түүнээс сүү нэхэх нь үнэхээрийн эгдүүтэй.
" Аавыгаа тэгж их хүсээ юу? Удахгүй ээ, амлая. Би чамдаа үүнээс илүүг мэдрүүлэх болно."
~
" Хайччихаад ирсэн юм? Ахыгаа сэрээнэ гэчихээд ингэж удаж болдог юм уу?"
" Тэр их ядарсан байсан бололтой. Сэрэх гэж нилээн удчихлаа. Танилц, энэ бол миний ах Ким Тэхён."
Жонгүг түүнийг дагуулаад ирсэн байх бөгөөд Тэхён яг л өмнөх шигээ хэвийн харагдаж байсан юм. Мэдээж энэ бол зүгээр л жүжиглэлт. Тэрнээс бол Тэхён яагаад жүжиглэх ёстойгоо ч мэдэхгүй байгаа. Жонгүг хэлсэн л бол биелүүлэх ёстой.
" Сайн байна уу, танилцсандаа таатай байна. Намайг Ким Тэхён гэдэг."
Үнэндээ Тэхён түүнийг хэн болохыг яагаад энд байгааг, бүр тэр ч болоогүй яагаад түүнтэй танилцуулаад байгааг ч мэдэхгүй. Гэвч Жонгүг тэдний зааж өгснийг хий гэсэн болохоор хийж байгаа юм.
" Надаар хэлүүлэлтгүй хэн болохыг минь мэдэж байгаа байх. Тиймээс тайлбарлаад байх шаардлагагүй гэж бодож байна."
" Та гэхдээ хэн юм бэ? Яагаад энд-..."
Тэхён тэсэлгүй асууж орхисонд Жонгүг түүнрүү ганц хараад л хамаг үйлдлийг нь зогсоож орхив. Нэг ёсондоо түүнээс айсан гэсэн үг.
" Хаха, манай ах их наргианч хүн л дээ! Тэр мэдээж чамайг хэн болохыг мэднэ шүү дээ? Зүгээр л тоглож байгаа юм."
" Тийм байлгүй дээ, миний явах цаг болчихож. Өнөөдөр ажил ихтэй болохоор ирж амжихгүй байх? Тиймээс миний туулай намайг хүлээлгүй унтаж байгаарай ойлгосон уу?"
Жимин Тэхён руу харсан чигтээ заналтай нь араггүй ийн хэлээд Жонгүгийг нүүр нүдгүй үнсэж аваад гарч одсон юм. Одоо ч алаан болох нь дээ....
" Ааваа, би сайн байсан уу? Би сайн жүжиглэсэн тэ? Я-яасан бэ, надад ууралчихсан уу?"
" Чи огтхон ч сайн байгаагүй! Миний хэлснээр хий гэж байхад яагаад илүү зүйлд хошуу дүрж байгаа юм? Түүний хэн байх чамд ямар ч хамаагүй мэдэв үү! Өөрийгөө юу хийснийг мэдэж байна уу? Чиний ухаангүй үйлдлээс болоод би золтой л баригдчихсангүй!"
Жонгүг ч уурладагаараа уурлаж Тэхён ч түүнээс хангалттай айж байлаа. Хэн ч ийм зүйлийг мэдэхийг хүсэх байтал Жонгүг түүнээс энэ бүгдийг нуугаад байна...
" Н-намайг уучилаарай..."
" Уучилалт гуйх хэрэггүй! Чи тэртээ тэргүй өнөө шөнө биеээрээ төлөх болно!"
Жонгүг түүний гарнаас чирсээр доош буун арай өөр өрөөнд оруулж ирэн хаалгаа цоожлоод ор луу шидэж орхив.
Дараагийн хэсэг та нарын хүсэн хүлээдэг scene хүлээж байх болно . Сэтгэгдэлээс шалтгаална❤️
