" О-одоо би чаднаа..."
" Үнэхээр итгэлтэй байна уу? Дахиад уйлахыг чинь хармааргүй л байна шүү!"
Тэхён гуч орчим минут түүнд тэврүүлэн суусны эцэст ингэж хэлээд хөдөлж эхэлсэнд Жонгүг ч үүнд дуртай байгаа бололтой түүний бэлхүүснээс барин өөртөө улам нааж эхэлсэн юм.
" Э-энэ үнэхээр сайхан байна, ааваа?"
" Чи намайг галзууруулж байна, Тэхёние?"
Жонгүг хэдий бие барьсан хувцастай, дээрээс нь буйдан дээр сууж байсан ч хангалттай хүчтэй хөдөлж чадаж байлаа. Яг л Тэхёныг хүсээд үхэх гэж байсан мэт...
" С-сонин мэдрэгдээд байна, миний гэдэс-..."
"Babyboy, аавдаа бүхнийг даатга."
Жонгүг байрлалаа солин Тэхёныг хананд шахсан чигтээ хөлийг нь өргөөд илүү хүчтэй хөдөлж эхэлсэнд Тэхёны ам хагас ангайн хяналтаа алдаж эхлэх нь тэр.
" Би чиний хоолойнд дуртай... Нимгэн хэрнээ юу юунаас илүү амттай харагддаг урууланд чинь дуртай. Инээхээрээ дөрвөлжин болдог инээмсэглэлд чинь хайртай. Амаа хагас ангайгаад нэрийг минь дуудахад дуртай. Одоо гаргаж байгаа царайнд чинь хайртай. Одооноос чи зөвхөн минийх, Babyboy?"
~
Тэдний халуухан ажил дуусч Тэхён нумран унах үед Жонгүг огтхон ч тийм зүйл хийгээгүй аятай түүнийг хоёр гар дээрээ өргөн угаалгын өрөөнд орон хэсэг эргэлзэсний эцэст инээд алдсаар буцан унтлагын өрөөнд оров. Тэр яасан гэж Тэхёныг усанд оруулах юм? Жон Жонгүг гэдэг хүн хэзээ ч ийм зүйл хийснийхээ дараа хэн нэгнийг усанд оруулдаггүй юм.
" Би бохир байгаа учраас танд таалагдахгүй байгаа юм уу? Зүгээр дээ, би өөрөө усанд орчихъё!"
Жонгүг түүнийг орон дээр хэвтүүлчихээд гарах гэтэл Тэхён түүнтэй хамт унтахыг хүссэн бололтой цоглог өнгөөр ийн хэлээд орноос буух гэсэн боловч хөл алдан унаж орхив. Жонгүг харин залхсан янзтай нүдээ эргэлдүүлсээр,
" Би хүнтэй унтах дургүй. Тиймээс хөлөө эдгэртэл ганцаараа байгаарай!"
" Хэрвээ би эдгэрвэл та дахиж над дээр ирэх үү? Тэгээд усанд оруулж өгнө тэ? Тэгвэл Тэхёние хурдан эдгэнэ ээ."
Тэхён яг л жоохон хүүхэд шиг л баярлан Жонгүгийг тэвэрхээр ойртсон ч дахиад л хөл алдан унаж орхисонд Жонгүг хэтэрхий хүйтэн өнгөөр,
" Ингэж харах хэрэггүй. Би ингээд явлаа?" Гэсэн боловч тэр түүнийг ингээд орхичихож чадаагүй бололтой хараал урсгасаар орон дээр хэвтүүлээд хурдхан шиг гарч одсон юм.
" Аав надад дургүй болчихсон уу? Магадгүй би түүний шалгалтанд тэмцээгүй байх... Муу байлаа Ким Тэхён!"
Тэхён өөрийгөө хараасаар дахин орноосоо босож арай гэж мөлхөж явсаар угаалгын өрөөнд орон баананд ус дүүргэх нь тэр. Түүнд яагаад ч юм гомдох сэтгэл төрх бөгөөд өнөөх усанд орсон даруйдаа доош шигдэн чимээгүй уйлж эхэлсэн юм. Гэвч энэ бол энгийн л үзэгдэл. Учир нь тэр юу ч мэдэхгүй, зүгээр л утсан хүүхэлдэй.
"Жонгүгие! Би өнөөдрийн ажлаа зохицуулчихсан. Тэгээд ирэх замдаа дэлгүүр ороод чинийхээ дуртай бананатай сүүг зөндөөг аваад ирлээ. Одоо хайр нь гоё хоол хийгээд өгье ойлгосон уу?"
" Хөөх, үнэхээр ирчихжээ? Би ч ажлаа амжуулсан байна шүү?"
Дээд давхараас тэдний дуу хангалттай сонсогдох бөгөөд Тэхёны сэтгэцэд хэдий өөрчлөлт орсон ч тэр арай ч " Хайр" гэдэг зүйлийг ойлгохооргүй болтолоо тэнэг болчихоогүй байгаа билээ.
" Чи яагаад усанд орсон юм? Ажилтай болчихсон юм уу?"
Жимин огорций хэрчих явцдаа ийн асуух бол Жонгүг доогуураа алчуур уясан чигтээ Жимины ард тэгнэн зогсоод өнөөхөөс нь авч идээд байсанд Жимин айлгүй инээсээр эргэж харан түүний булчинлаг цээжин дээгүүр гараа гүйлгэж эхэлсэн юм.
" Юу гээч, би яг одоо чамайг хүсэж байна-..."
Жимин түүний амнаас өнөөх огорцийг авч идээд уруул дээр нь үнсдэгийн даваан дээр ямар нэгэн зүйл газар пад хийтэл унасанд тэд хоёул өнөөх чимээ гарсан газар луу гайхан харахдаа Тэхён хаанаас олсон юм гэмээр нохой тэвэрчихсэн зогсож байлаа.
"Өө... Би юу ч хараагүй шүү хоёроо! Харин энэ нохойг үүдэнд чинь явж байхаар оруулаад ирлээ? Хэрвээ дургүйцэхгүй бол тэжээж болох уу гэх гээд л? Гэхдээ түүнийг би өмнө нь хаа нэгтээ харж байсан ч юм шиг-..."
" Хаха, ахаа хоёулаа манай өрөөнд орж ярилцацгаая."
Тэхён нэг ёсондоо өөрийнхөө нохойг барьчихсан зогсож байх бөгөөд Жонгүг аргагүйн эрхэнд Ёнтанг энд авчирсан боловч энэ тийм ч сайхан санаа биш байсан бололтой.
" Юу хийж байгаа чинь энэ вэ! Хэзээ дээ өрөөнөөсөө гарчихсан юм! Би чамайг миний зөвшөөрөлгүй гарах хэрэггүй гэж хэлсэн биз дээ?"
Жонгүг түүнийг өрөөндөө чирч оруулсан даруйдаа загнаж эхлэх бөгөөд золтой л цохиод авчихаагүй юм.
"Б-би зүгээр агаар амьсгалах гэж гарсан юм аа... Хөл өвдөөд байсан болохоор бүгчим газар байж чадаагүй юм? Т-та надад ууралчихсан уу?"
Тэхён яг л гэм хийсэн хүүхэд шиг гараа оролдож эхлэх бөгөөд хэчнээн эгдүүтэй харагдаж байсныг Жонгүг л мэднэ.
Сайхан битүүрцгээж байна уу?💞
