Earl's P.O.V"Oh, himala. Natambay ka rito sa likod ng bahay."
Napatayo ako mula sa gilid ng pool. Tutal kanina pa nakababad ang paa ko sa tubig mula sa pagkakaupo ko sa gilid nun.
Wala kasi ako sa mood ngayon para makipag usap sa kanila. Gusto kong makapag isa.
"May iniisip lang po, Nay." Inabutan nia ako ng juice na dala nia kanina nang makita ako at naupo sa isang silya roon katabi ng isang maliit na mesa. "Salamat po. Bakit nga pala kayo naparito?" tanong ko sabay inom sa hawak kong juice.
"Wala naman na kasi akong gagawin sa loob. Tsaka napansin kong mag isa ka rito. Kaya naisip kong samahan na lang kita. Baka kailangan mo ng kausap."
"Hindi nio naman na kailangan pang samahan ako. Okay lang naman po ako rito eh. Tsaka gusto ko rin pong mapag isa." sabi ko sa kanya.
"Teka, bakit hindi ka pala makipagkwentuhan kina Jacob at --"
"Nay, please. Wag mo nang banggitin ang pangalan ng lalakeng yun. Kumukulo lang ang dugo ko." pigil na inis na pagpuputol ko sa kanya dahilan para mangunot ang noo nia sakin.
"Bakit, nag away na naman ba kayo?"
"Hindi po." nakabusangot akong sumagot sa kanya.
Natigilan siya dahil sa inasta ko.
"Hindi ka ba nia ipinakilala kay Lyndsey?"
So, Lyndsey pala ang pangalan ng bruhang yun.
"Bakit naman nia ako ipapakilala sa babaeng yun?"
"Kasi they're close with each other."
"And we're not."
Napangiti sia sa akin kaya nagtaka ako.
"Hay naku, ako na lang ang magpapakilala sayo sa kan--"
"Ayoko. Ayokong makilala ang babae nia." wika ko at agad na napalingon sa malayo. Ayokong makita nia ang mukha kong parang papel na nalukot.
"Anong sabi mo?" maang na tanong nia.
"Alam ko, nay. Babae nia yun. Ayoko namang makaistorbo sa paglalandian nila kaninang umaga. Kaya mas mabuti kung hayaan na lang sila." nakangusong saad ko. "May payakap yakap pa siyang nalalaman. Grr. Nakakagigil! Kung makadikit parang wala nang bukas." bubulong bulong ko pa.
Binalingan nia ako ng may ngiti sa labi nia.
"Teka, nagseselos ka ba?" sabi nia na ikinalaki ng mata ko.
"I'm not jealous!" agad na depensa ko kaya napangiti siyang muli.
"Eh bakit ganyan ang mukha mo? Kulang na lang eh sumayad na yang nguso mo sa sahig." ani niya.
"Ewan ko. Naiinis lang ako pag may nakikita akong babae na kasama nia."
"So, nagseselos ka nga."
"Hindi nga, nay!"
"Naitanong mo na ba sa kanya kung sino ang kasama niya? O kung sino yung babaeng yun sa buhay nia?'
"Bakit ko naman gagawin yun? Sa pagkakakita ko kanina sa kanila, hindi maikakailang babae nia talaga yun. Halatang may relasyon sila, kung makadikit yung tukong babaeng yun kay Jacob, akala mo kung sinong--"
"Pinsan nia si Lindsey."
"Sabi na eh--A-ANO?" di makapaniwalang sigaw ko dahilan para mapatawa siya sa naging reaksyon ko.
"Sabi ko, pinsan nia si Lindsey."
Nalaglag ang panga ko sa sinabi nia.
SHIT! What did I've done?
"Oh, ayos ka lang? Bakit parang nabarahan yang lalamunan mo at hindi ka na makapagsalita diyan?" nangingiting sabi nia kaya napaiwas ako ng tingin.
"Haha. Nagselos ka no?" pangngulit pa nia sakin sabay sundot sa tagiliran ko kaya napapitlag ako ng onti.
Argh!
JEALOUS? I wasn't jealous. Naiinis lang ako na nakikita kong may kung sinong dumidikit na parang linta kay Jacob. Hindi lang ako sanay. Yun yon. At ang mas ikinainis ko pa lalo, ay halatang parang nag eenjoy pa ang kumag. Tsk.
"Look, Earl. You are denying that you're not jealous oero namumula ka naman diyan."
Ano? Agad akong napatakip ng mukha dahil don. Damn!
"Tigilan nio ko, Nay. Di ka nakakatawa. I am not jealous, ok? Kasi I am not in love with him."
"If that's true, then why are you acting like you don't want any woman clinging on him?" tanong ni Nanay Luring.
"No, I'm not. Naiinis lang ako sa kanya kaya ganito ako ngayon."
"Naiinis ka sa kanya dahil nakita mo siyang may kasamang babae at ang masaklap, dikit pa ng dikit yung babae sa kanya?" tanong pa nia. "Anak, that's the evil monster named 'JEALOUSY.'" pagdidiin nia.
"I said, I'm not jealous!" pilit ko.
Ngumiti lang siya.
Sigh. Suko na talaga ako.
"Bahala ho kayo sa kung anong gusto ninyong isipin."
"Okay, sige. Hindi ka na nagseselos. Pero matanong ko lang, kung sakaling hindi mo siya nakita na may kasamang iba maliban sayo," EH? "sa tingin mo, hindi mo mararamdaman ang inis na yan?"
Natigilan ako sa tanong niya. Hindi ko kasi maiwasang pag isipan ang tanong niyang yun.
Would I not feel this annoyance if I didn't see him with that crazy bitch flirting with each other?
Oh. Cousin, I should say? Hindi ko naman alam eh.
Pero, lagi naman akong naiinis kahit siya lang nakikita ko. Maramdaman ko lang ang presensya nia ay parang gustong gusto ko siyang sapakin.
Pero ,I realized something, iba ito eh. Ibang iba sa inis na nararamdaman ko kung dalawa lang kami ang magkasama. Lalo na pag kinukulit nia ako o tinatarayan.
Kumulo talaga ang dugo ko at hindi ko inakalang gagawin ko ang pagtakbo ko kanina nang makita ko siya. At nasigawan ko pa si Jacob.
Ugh. It was way to ridiculous. He was just so annoying na sinasabayan nia ang trip ng pinsan nia. Like, KISSING? HUGGING THAT KIND, SO CLINGY? TAPOS SWEETIE PA ANG ENDEARMENT NILA? LIKE, UGH!
Iyon lang iyon. Wala nang iba pa.
Nagseselos na ba ako sa lagay kong yun?
Bigla ay biglang bumilis ang tibok ng puso ko.
FUCK. What was that for? I can't explain this feeling.
Am I really inlove with him? No. Infatuation? No comment. I don't have to explain anything.
Earl, take this on your mind. You are just annoyed. Not jealous, ok? Ok.
***
UP NEXT: CHAPTER 48: DROWN
BINABASA MO ANG
THE OBSESSION: I'M YOURS - SEQUEL OF TP:YM [COMPLETED]
Aléatoire[UNEDITED] I'm now content. I'm now free. After three years, my agony from the past is over, from the hands of the one who owned me and made me his world. I am aware that love is painful. I once again embraced him because of his justifications. But...