Palyaço

-Twenty Seven-

Ayağımda ki titremeyi durduramıyordum boş koridorda tek başıma oturuyordum. Saati bilmiyordum ama 3-4 aralığında olmalıydı etrafta birkaç polis vardı ama onlar da odasında pinekliyordu.

"Noah!" bacağımda ki bakışlarım sese yöneldi.

"Tom..." hemen yanıma geldi ve yere çöktü ellerini dizime koydu gözleri şişmişti uykudan mı yoksa ağlamış mıydı anlayamıyordum.

"James yarım yamalak anlattı. Ben...doğru mu?" başımı salladım.

"Yakalandı mı yani gerçekten oldu mu bu?" gözlerim doldu onu onayladım. Evet sonunda aylar sonra onu buraya tıkmayı başarmıştım sözümü tutmuştum.

"O...James bana Alex dedi bizim tanıdığımız Alex mi? " gerçekten ne tepki vereceğini bilemiyordu.

"Tanrım..." başını dizime koydu.

"Bugün Carl'ın dogum günü."

"Biliyorum ona hediyem bu." ağlıyordum ama iyi hissettigim için ağlıyordum. Bacağıma sarıldı James gece neden ona haber vermişti. Alex tutuklandıktan sonra evde durmak istememiştim hızlıca giyinip merkeze gelmiştik. James beklememi söyleyip gitmişti o zamandan beri tek başıma bekliyordum. Muhtemelen tek kalmamam için onu çağırmıştı ama neler oluyordu. Tutuklandığını duymak istiyordum artık.

Koridorda ki sessizlik aniden ses buldu adım seslerini takiben konuşma sesleri duyulmaya başladı başımı kaldırdım.

"İtmeyin." onun sesini duymamla vücudum buz kesti hemen ardından koridorun başında onu tutan polislerle göründü. Yüzünde sinirli bir ifade vardı gözleri benle buluştu. Vücudum titremeye basladı o ise tepkisizce bakıp bakışlarını çekti. Tom sinirli bir ifadeyle ona bakıyordu ayağa kalktı.

"İğrenç pislik." Alex bize bakmıyordu Tom'un bileğini tuttum. Bizim olduğumuz yöne geliyorlardı Alex'in arkasından Ashley, James ve kim olduğunu bilmediğim birkaç kişi geliyordu.

"Durun." Ashley otoriter sesiyle polisleri durdurdu Alex neredeyse dibimdeydi.

"Onu geri götürün birazdan ifadeye alırız."onu döndürmek için hareketlenen polislerden kolunu çekiştirmeye çalıştı.

"Onun dibinden geçmemden mi korkuyorsunuz. O umurumda degil. Ben suçlu değilim o hastanın uydurduklarına inanıyorsunuz." sinirle yerimden kalktım.

"Ben hasta değilim sen korkunç birisin." sinirlendi ve üstüme atıldı.

"Ben sadece seni sevdim ama sen hastaymışsın." polisler onu geri çekiştirip götürürken Tom beni arkasına aldı.

"Asıl suçlu o." James ve Ashley kenarda bekliyorlardı.

"Beni kandırdı ve sizi buna inandırdı."

"Eğer suçsuzsan işimizi zorlaştırmaktan ceza vereceğim. Ceza yemek istemiyorsan sus!" koridorda hala polisler sürüklüyordu çırpınışı kesildi. Ashley hızlı adımlarla yanıma geldi.

"Polis eşliğinde hastaneye gidip darp raporunu al. Alex'ten sonra senin ifadeni alacağız. James beraber gideceğin polislere gidesiye kadar sana eşlik edecek." Arkada onu bekleyen gruba baktı.

"Biz içeri geçebiliriz." onlar koridorun sonunda ki odaya gidesiye kadar James yaklaşmadı fazlasıyla ifadesizdi.

"Tom gelmişsin." yanımıza yaklaştı. Ona uzandım geri çekildi.

"Ashley'den rica ettim davanın her adımında yer alacağım. İfadesini verirken odada olabilmem için duygusuz ve mesafeli olmamı istedi. herhangi bir olay gibi bakmam lazım." durdu.