Palyaço

-Eleven-

Onun yanına döndüm. Kapının önüne çöktüm tepki veremiyordum artık. Düşünemiyordum... Büyük bir boşluğun içine düşmüş gibiydim onla birlikte bazı şeylerde kopmuştu benden. Onu özledim şimdiden...

Bunların rüya olup her şeyin düzelme ihtimali var mıydı? Mümkün müydü böyle bir şey mümkün olamaz mıydı o bunu hak etmemişti ki suçsuzdu çoğu kişiden daha suçsuzdu. Yanında durmak istiyordum onu hissetmek istiyordum belki uyanırdı ve şaka yaptığını söylerdi. Kızardık çok ve mutlu olurduk sonra ben ona sarılırdım ve korurdum. Daha kendimi koruyamazken onu mu koruyacaktım? Evet, bir şekilde bir yolunu bulurdum. Şuan gözlerini açsa her şeyi yapabilirdim. Sadece gözlerini açmasına ihtiyacım vardı. Elini tutmak adına kalktım yanında olmak istiyordum.

"Yapma." beni tutan ele baktım kim olduğu umurumda değildi elimi çektim.

"Yanında olmak istiyorum." bu sefer kolumdan tuttu.

"Polis şimdi gelecek ona daha fazla dokunmamalıyız... "durakladı.

" Katilinin bulunması için dokunamayız. "bakışlarımı yüzünü buldu Tom'du konuşan, beynim sesini bile algılamıyordu. Bedenine yaklaştım ve kafamı göğsüne koydum. Canım yanıyordu, ölüyordum, dayanamıyordum. Yeniden ağlamaya başladım son bir kaç gözyaşım Carl için kendini feda etmeye devam etti. Her bir damla onun için süzüldü yere. Tom kollarını sardı ve o da ağlamaya başlamıştı.

Onu istiyordum Carl'ın bana sarılan olmasını istiyordum. Hıçkırıklarım iyice artarken ayak sesleri duydum Tom kollarını çekti. Yine boşluktayım, yalnızım, biri bana yardım etsin ölüyorum. Arkamı döndüm polisler gelmişti bana acıyan gözlerle bakıyorlardı. Tom bir kaç adım çekti beni ve kapının girişi açıldı oraya baktılar. Boş gözlerle onları inceliyordum.