GÖKYÜZÜ

19- ÖNCE KOP

Azerder kişisine ithaf edildi.

Mira' dan

Kendim aralamayı hayal ettiğim gözlerim, annemin tiz sesiye açılınca oflayarak yataktan doğruldum. Kendi kendime "Eğer annem beni uyandırdıysa kesin ben akşama kadar uyudum ya." diye mırıldandım. Tabii ben o sıra bunları düşünürken yatağımın karşısındaki duvarda asılı duran saate bakmayı hiç akıl edemedim. Bir ara gözüm takıldı diye geri dönüp baktım tekrar. Saat 07.00' ydi. Akşamın yedisi olma olasılığı sabahın yedisi olma olasılığından fazla olunca ağzımdan "Olamaz ama yaa!" diye bir sitem cümlesi çıkıverdi. Ne yani ben akşama kadar uyumuş muydum? "Off neyse en azından kalkayım da akşam yemeğine yetişeyim. Ama nasıl olabilir ki böyle bir şey ya? Kutup ayısı mıyım ben, bu kadar uyuyayım?" Yatağımdan kalkınca elimi komodinin üzerinde duran telefonuma uzatıp aldım. Ekranı açtığım an ikinci bir şokla daha karşılaştım. Telefonumdaki saat "sabahın" yedisini gösteriyordu. Peki kargaların bile daha kahvaltı yapmadığı bu saatte benim ne gibi önemli bir işim olabilir? Cevabı aşağıda beni bekliyordu. Hemen üstüme bir şeyler geçirip merdivenlerden aşağıya süzüldüm. Annemi gördüğüm gibi yanına koştum.
- Anne Allah aşkına beni bu saatte uyandırman için makul bir sebep söyle.
- Hmm. Nasıl makul bir sebep istersiniz Mira hanım? Mesela şöyle bir sebep sizin için uygun mudur? Can iki saat sonra seni almaya geliyormuş. Sana sürpriz yapacağı için benden rica etti sana söylememi.
- Ne? Anne şaka falan yapmıyorsun değil mi? Şimdi Can iki saat sonra beni almaya mı gelecek?
- Evet.
- Off ben iki saatte nasıl hazırlanacağım ki?
- Kızım sakin olur musun? İngiltere kraliçesiyle değil sevgilinle buluşacaksın alt tarafı.
- Alt tarafı mı? Annecim İngiltere kraliçesi umrumda bile değil Can varken, ben şu an heyecandan ölmek üzereyim. Off anne neden beni daha önce kaldırmadın?
- Aa ben ne yaptım şimdi?
Dedi annem gülerken. Komik bir durumdaydım evet ama ben şu an bunu düşünemeyecek kadar telaşlıydım. Koşarak odama çıktım ve aynadan kendime baktım. Evet geceliğimle tam pijama partisine çağrılacak kıvamdaydım ama Can beni almaya gelecekse beni götüreceği yerde bir pijama partisinin olmayacağı aşikârdı. O yüzden hemen üstüme başıma bir çeki düzen vermeliydim. Derhal kendimi banyoya atıp hızlıca duş aldım. Banyodan çıktım ve telefonumu ışık hızı ile alıp Can' ı aradım.
- Günaydın güzelim. Bakıyorum da bu saatte uyandığına göre annen seni almaya geleceğimi söylemiş.
- Sana da günaydın canım da neden bana söylemedin?
- Adı üstünde sürpriz.
O kadar masum konuşuyordu ki, tıpkı bir çocuk gibi savunmasız olduğuna inanmak hiç zor değildi.
- Keşke söyleseydin de hazırlanmak için daha çok vaktim olsaydı.
- Bak onu bilerek yaptım işte. Senin vaktin olsaydı eğer beni güzelliğinle öldürecek bir şekilde hazırlanırdın. O yüzden sana daha önce söylemedim.
- Hmm, ne olurmuş güzel olsam?
- Sevgilim, sen güzel olunca bazı şerefsizler sana asılıyor sonra da sen onların kafasını ben de ağızlarını burunlarını kırmak zorunda kalıyorum. Yani hiç gerek yok güzelliğine güzellik katmaya.
- Tamam tamam, pes ediyorum. Peki bu "birbirine çok yakışan çiftimiz" nereye gidiyorlar sabahın köründe?
- Bu " birbirine çok yakışan çiftimiz" arkadaşlarıyla beraber kahvaltıya gidiyorlar.
- Yanlış söyledin. Çiftlerimiz demeliydin.
- Doğru. Ama bizimkilerin çift olduklarından haberleri bile yok.
- Aynen. Ee canım, ne zaman almaya geliyorsun beni?
- İki saat sonra oradayım güzelim.
- Ne iki saat mi?
- Evet, neden şaşırdın ki?
- Can benim hazırlanmak için sadece iki saatim var ve sen beni hâlâ lafa tutuyorsun. Hadi kapat daha hazırlanmam lazım.
- Tamam canım, söylememe gerek yok zaten, biliyorsun ne yapman gerektiğini.
- Biliyorum, mümkün olduğunca güzel olmamaya çalışacağım.
- Kahvaltıdan sonra da kareokeye gideceğiz.
- Gerçekten mi?
- Evet gerçekten.
- Tamam ona göre hazırlanayım o zaman. Ben kızları bize çağıracağım ona göre sen de çocuklarla bizi almaya gelirsiniz.
- Tamam güzelim.
- Öptüm canım.
- Ben de.
Dedi ve kapattık telefonları. Direkt kızlarla konferans görüşmesi yaptım.