DNA ✔

> 17 <

Hemen Taehyung ile bize verilen hastane adresine doğru yol aldık . Konuştuğumuz ve yaşadığımız şeyler aklımızdan uçup gitmişti resmen . Taehyung' un elini tutup taştan atlamasına yardımcı oldum . Durakta beklerken de üşümemesi için yanıma çekip sarmaladım onu . Onlara ne oldu bilmiyorduk , en çokta korkutan bu belirsizlikti .Aklıma bir şeyler geliyordu ama olmaması için tanrıya yalvarıyordum adeta . Bazen neden biz diye düşünüyordum . Sonra olması gereken buymuş  diyordum ..Bazı şeyler zaman ve bizim irademiz gösterecekti .Otobüse bindiğimizde Taehyung cam kenarına oturarak başını cama yasladı . Düşünceli ve üzgündü ..Farkında değildi belki ama elleri titriyordu .Ellerini ellerimin arasına aldım , kafasını bana döndürdüğünde güven verircesine güldüm , bakışları bolca minnettarlık barındırıyordu .Ben sadece mutlu olmasını istiyordum .Elini hafif sıktım ve dizime koydum .

-Üşürsün öyle bana yaslan istersen .

Kafasını yavaşça omzuma koydu .Çaprazımızdaki çocuk bize pardon Taehyung'a bakıyordu . Rahatsız etmişti bu beni .Çünkü hiçte güzel bakmıyordu bakışları. Biraz bilinçdışı biraz da sinir olduğum için Taehyung'u kendime daha çok çekip yüzünü kapamaya çalıştım . O hiçbir şeyden habersiz gözleri kapalı duruyordu . Yorulmuştu ...

Diğer çocukla sinir bozucu soğuk savaşımız inmemiz gerektiğinde sona ermiş ve Taehyung'un elini bırakmadan inmiştik otobüsten .Taehyung'ta bir şey dememişti ve bu gülümsememe neden olmuştu . Hoştu ...

Hastaneye girdiğimizde oda numarasını öğrenip gittik .Bizim çocuklar kapıda kızarık gözler ile oturuyorlardı . Biliyorlardı işte ne olduğunu tahmin ettiğim şeydi olan .

-H-hyung ..

-Uyanmıyorlar.

Ben olduğumdan konuşmaya çekindikleri belliydi .

-Hyung , konuş . Jimin her şeyi biliyor ..Her şeyi .

-Pekala kesin o adam bir şey yaptı . Yıllar önce yaşanan şeylerle aynı neredeyse .İşin kötüsü , güçlerinin ne olacağı hakkında bilgimiz yok , belki adapte olamayacaklar , her şey tekrarlanacak .

Jin hyung hıçkırdığında sarıldım ona . 

-Ben atlattım hyung .Hem de o pek garkında olmada bile minik kedim sayesinde . Yoongi olmasaydı nasıl olurdum  bilmiyorum . Sonuna kadar yanında olacağım . 

Gözümden yaş aktığında geri çekildim . Jin hyung olayı anlamaya çalışıyordu.

-S-sen -

-Evet benimde gücüm var .

Ağlamam hızlanmıştı .Birçok şey üst üste gelmişti .

-Tamam hyung sonra konuşuruz.

Taehyung elini belime atarak beni oturttu .Yanıma gelerek yan şekilde sarıldı ve gözyaşlarımı sildi 

-Bana demiştin ya ağlama canım yanıyor diye , benimde canım yanıyor .

Gözlerimin üstüne titrek bir öpücük verip sıklaştırdı sarılmasını . 

-Hastanın yakınları siz misiniz?

-Evet ne oldu ?

-Hastalar iyi , fakat vücutlarında neler gerçekleştiğini anlayamıyoruz , uyanmaları uzun sürer muhtemelen ailelerine bildirin.

Aileleri ...Bayan mine nasıl söylerdim ki .Bu durumun adamakıllı bir açıklaması yoktu bile .Vücudum titriyordu Çünkü ben engel olamıyordum . Güçlü Jimin yoktu şuan 

-Hey , hey .

Taehyung ve Hoseok beni tutarak tekrar oturttu .

-Jimin biliyoruz çok zor bir durum .Neler hissettiğini en iyi biz biliyoruz .Lütfen güçlü olmak zorundasın .