ʜᴇʀ ꜱᴛʀɪᴘᴘᴇʀ

{Κεφ 2}

Alesia
«Και assemblé,tour en l'air...Και...Πόζα ένα δυο τρία τεσσερ...ΚΑΙ grand jeté ΚΑΙ grand jeté ΚΑΙ-

Έλεγε ασταμάτητα,με την γαλλική προφορά του, ο,τι κίνηση του ερχόταν στο μυαλό του δίχως να απαιτεί τίποτα λιγότερο από την τελειότητα!

Κρατουσα συνεχώς τους μυς μου σφιχτούς...Δεν έπρεπε να φανώ ατσούμπαλη...ή ακόμα χειρότερα χαλαρή...

Δεν έπρεπε να ακουστεί η προσγείωση μου στο ξυλινο πάτωμα!

Το σαγόνι μου συνεχώς σφιγμένο γιατί δεν έπρεπε να φανεί ότι έχω δείγμα από προγούλι!

Τα μάτια μου καρφωμένα μπροστά μου καθώς δεν έπρεπε να κοιτάω ποτέ το έδαφος!

Τα χέρια μου...τα δάχτυλα μου ανεβοκατέβαιναν συνεχώς,με τον ίδιο τρόπο λες και ήμουν ρομπότ...σαν μια μαριονέτα!

Αυτό ήμουν βασικά...Ή μάλλον...αυτό έπρεπε να γίνω!Η τέλεια μαριονέτα...Να εκτελώ αμέσως,χωρίς περιθώριο κανενός λάθους, οποιαδήποτε χορογραφία θελήσουν!

«Και ΣΤΟΠ!»

Ακούστηκε απρόσμενα και με ηχώ η δυνατή,τρομακτική φωνή του καθηγητη Aubert όταν βρισκόμουν ακόμα στον αέρα.

Προσγειώθηκα αργότερα από τους υπόλοιπους έχοντας χάσει το σωστό μέτρημα..

«ΚΑΙ...ΚΑΝΤΕ άκρη Όλοι!Humphrey ΣΥΝΕΧΙΣΕ!»

Συνέχισε να μου φωνάζει την μια κίνηση μετά την άλλη καθώς εγώ προσπαθούσα να συμβαδίσω με τον εξαιρετικά γρήγορα ρυθμό του...

Ήταν λες και ήθελε να κάνω λάθος!Μετά από λίγη ώρα δεν μπορούσα να ακούσω καν τι μου έλεγε...

Όποτε όταν ούρλιαξε για ακόμα μια φορά ΣΤΟΠ από το πουθενά...Προετοιμασμένη να συνεχισω το μοτίβο που επαναλάμβανε τα τελευταία λεπτά προσγειώθηκα στραβά γυρίζοντας τον αστράγαλο μου...με αποτέλεσμα να πέσω με δύναμη στο ξυλινο πάτωμα...

Όλα τα μάτια ήταν καρφωμένα πάνω μου κι ειδικότερα του κυρίου Aubert!

Κουνησε το κεφάλι του προτού πάρει απαξιωτικά το βλέμμα του από πάνω μου.

«Αύριο την ίδια ώρα παιδιά!...»
Αναφέρθηκε στους υπόλοιπους και έπειτα έστρεψε το βλέμμα του πάνω μου.