ʜᴇʀ ꜱᴛʀɪᴘᴘᴇʀ

{Κεφ 11}

Alesia's PoV
Έκλεισα τα μάτια μου πηγαίνοντας το κεφάλι μου προς τα πίσω όσο το καυτό νερό κυλούσε πάνω μου.

Έπαιρνα βαθιές ανασες και απλά προσπαθούσα να αδειάσω το μυαλό μου...Δεν αντέχω έπειτα από όλη αυτή την ημέρα να καταρρεύσω...Ειλικρινά ένιωθα ότι ούτε το σώμα μου αλλά ούτε και η ψυχολογία μου θα το άντεχε....

Ήθελα απλα να κοιμηθώ...

[...]

Περιπλανιόμουν σαν φάντασμα στους διαδρόμους μετά από το δίωρο μάθημα της παιδικης ψυχολογιας,το οποίο παρακολούθησα κανονικά,ώσπου βρέθηκα στην κεντρική καφετέρια.

Μπαίνοντας μέσα είδα ότι σε ένα τραπέζι κάθονταν η Maya,με τον Ian,την Lauren,τον Adrian και τον Elian.

Στην αρχή ήθελα να κάνω μεταβολή και να φύγω αλλά μόλις το βλέμμα της Maya έπεσε πάνω μου και μου έκανε νόημα να τους πλησιάσω αυτή η εκδοχή αποκλείστηκε.

Κάθισα ανάμεσα στην Maya και τον Elian ενώ διπλό τσέκαρα τα μανίκια από το μεγάλο φούτερ που φόραγα για να βεβαιωθώ ότι ειχα κρύψει τις μελανιές στους καρπούς μου.

«Παιδάκι μου δεν έχεις σκάσει;;Σήμερα λένε ότι θα φτάσει 42 βαθμούς!Ολες οι αίθουσες έχουν ανοιχτά τα κλιματιστικά και ΟΛΟΙ έχουν έρθει με σορτσάκια και ραντακια!»

Σχολίασε με έναν ελαφρως ενοχλητικό τρόπο η Lauren και ρούφηξα τη μύτη μου αποφεύγοντας να κοιτάξω κάποιον στα μάτια.

«Εμ...Βγήκα με βρεγμένα μαλλιά τις προάλλες έξω...Μπορεί να με περιτριγυρίζει τίποτα!Εχω λίγο κρυάδες!»

Μουρμούρισα ενώ πήρα μια βαθιά ανάσα.

«Να πιω λίγο;»
Ρώτησα δείχνοντας το σφραγισμένο μπουκάλι του νερού του Elian και έγνεψε θετικά αδιάφορα.

«Τι με ρωτάς μωρε;»
Γκρίνιαξε και το πήρα δειλά πίνοντας αρκετό μιας και το στόμα μου ήταν ακόμα πολύ στεγνό δίχως να ξέρω γιατί.

«Εσυ δεν έχεις προπόνηση κανονικά τέτοια ώρα;»

Ακούστηκε η φωνή του Elian και με το που άκουσα τη λέξη προπόνηση πνίγηκα έτσι όπως έπινα νερό και ένιωθα μια μικρή δόση πανικού να με κατακλύζει.

«Σιγά σιγά καλε!Χριστός!!»

Σχολίασε έτσι όπως άρχισα να βήχω ενώ όταν ένιωσα το χέρι του να ακουμπάει την πλάτη μου,για να με βοηθήσει να συνέλθω χτυπώντας με...τραβήχτηκα αυθόρμητα και απότομα.