{Κεφ 5}

330 28 0
                                    

Cayden
«Ρε γιατί είσαι τόσο μαλακας στις φίλες τις Lauren;»

Ρώτησε ο Ian ο οποίος την τελευταία ώρα δεν είχε σταματήσει να χαχανιζει και να σαχλαμαρίζει με μια από αυτές....Την Maya!

Μην παρεξηγηθώ δεν είχα κανενα πρόβλημα με εκείνη...ούτε με την Lauren!Αλλα η τριτη...Μαλακα μου δεν έδινα δεκάρα αν με συμπαθήσει!

Βλέποντας την ξενερωμενη έκφραση στο πρόσωπο της δεν μου πήρε ιδιαίτερη προσπάθεια για να συνειδητοποιήσω ότι ήταν η κοπέλα που με είχε κάνει να ρίξω όλα τα πράγματα κάτω τις προάλλες όταν αντικατέστησα τον Adrian!

Είχε ένα πρόσωπο που δύσκολα ξεχνάς!Τα μαλλιά της ήταν σχεδόν ξανθά και μακριά...οι γωνιές του προσώπου της έντονες και τα χαρακτηριστικά της λεπτεπίλεπτα!Το δέρμα της δίχως καμία ατέλεια!...Τα μάτια της ανοιχτό μελι και το βλέμμα της ελαφρως άδειο!

Είχε αναμφισβήτητα από τα πιο όμορφα πρόσωπα που συναντά κάποιος στη ζωή του!

Ενα πρόσωπο που δεν ξεχνάς εύκολα...

Αλλά όσο έμοιαζε με τις κοπέλες από παλιους,φημισμενους πίνακες ζωγραφικής...ήταν άλλο τόσο κρύα όσο εκείνους!

Οι φωνές της όταν τσακωνόταν με τους γονείς της της προαλλες ,σαν κακομαθημένο παιδί, ακούγονταν σε ολόκληρο το μαγαζί!

Ποτέ δεν πήγαινα τους ανθρώπους που εκμεταλλεύονται την οικονομική τους κατάσταση σε βάρος των υπολοίπων...νομίζοντας ότι γίνονται ανώτεροι με τον οποιονδήποτε τρόπο!...Ότι οι κανόνες ευγένειας δεν υπάρχουν για εκείνους!

Θεέ μου απεχθάνομαι αυτούς τους ανθρώπους!

«Δεν είμαι μαλακας στις φίλες της απλά δεν ενδιαφέρομαι για γνωριμίες αυτή τη στιγμή!Εμ...Να σου πω τώρα κάτι άσχετο-

Ξεκίνησα να λέω αφού είδα για μια στιγμή την ώρα στο κινητό μου.Έπειτα σήκωσα το πρόσωπο μου αρχίζοντας να ψάχνω τα πρόσωπα ανάμεσα στον χώρο.

«-αν βρεις τον Adrian πες του ότι πάω για δουλειά...και πολύ κάθισα!Δεν με παίρνει να αργω τα Σαββατοκύριακα!Θα καταλάβει!»

«Πρέπει να φύγεις τώρα;»
Ρώτησε ξεφυσώντας και έγνεψα γρήγορα θετικά βαζοντας το κινητό μου πίσω στη τσέπη μου.

«Ήδη άργησα πολύ!Λοιπον!Εγω φευγω!Εσυ...Φρόνιμα!Αντε μπαϊ»

Χτύπησα φιλικά τον ώμο του παιρνοντας το μπουφάν μου,το οποίο είχα παρατήσει προηγουμένως στον καναπέ.

ʜᴇʀ ꜱᴛʀɪᴘᴘᴇʀ Where stories live. Discover now