ʜᴇʀ ꜱᴛʀɪᴘᴘᴇʀ

{Κεφ 23}

Adrian
Ένιωθα τα πλευρά μου να πονάνε υπερβολικά πολύ...Ένα βογγητό ξεφυγε από τα χείλια μου δίχως να το ελέγχω όταν άλλαξα πλευρό...

Πότε το κρεβάτι μου έγινε τόσο μικρό;Θεέ μου πρέπει να πάρω καινούργιο!Δεν χωράω εδώ πέρα πια!

Λες να πάχυνα;

Άνοιξα τα μάτια μου ξεφυσώντας ώστε να φτιάξω το μαξιλάρι μου...Εσμιξα μπερδεμένος τα φρύδια μου μόλις παρατήρησα ότι δεν βρισκόμουν στο δωμάτιο μου.

Επεξεργάστηκα τον χώρο γύρω μου...

Ήμουν ξαπλωμένος σε έναν καναπέ...Τα πράγματα μου βρίσκονταν παρατημένα στο πάτωμα...Το μέρος ήταν αρκετά ακατάστατο.

Χρειάστηκα λίγη ώρα για να συνειδητοποιήσω ότι βρισκόμουν στο σπίτι του.

Ξεφυσηξα προσπαθώντας να θυμηθώ πως διάολο κατέληξα εδώ...
Έπιασα το κεφάλι μου προσπαθώντας να σταματησω το έντονο βουητό στα αυτιά μου.

Άκουσα κάποιον να περπατάει πίσω μου.
Γύρισα να κοιτάξω και είδα τον Elian να στέκεται λίγα βήματα μακριά μου.

Τα χέρια του,τα ρούχα του και ελαφρως το ένα μάγουλο του ήταν λερωμένα με διαφόρων χρωμάτων μπογιές.

«Ξύπνησες;»
Αναρωτήθηκε κρατώντας ένα ποτήρι νερό στο χέρι του.

Τον κοίταζα μπερδεμένος δίχως να ξέρω πως διάολο βρέθηκα εδώ...Τι συνέβη εχθες;Τόσο πολύ ήπια;

Έγνεψα θετικά.Κοίταξε το ποτήρι στο χέρι του και έπειτα εμένα.

Πλησίασε προς το μέρος μου δίνοντας μου το ποτήρι.

«Έχω παυσίπονα μέσα στο κουτί μπροστά σου στο τραπεζάκι!»

Η χροιά της φωνής του ήταν κάπως περίεργη...Δεν μου μίλαγε όπως συνήθως!Ακουγοταν κάπως διαφορετικός αλλά-κάπως άβολα;

Συνήθως μου μιλάει κάπως απότομα ή και ειρωνικά θα έλεγε κάποιος.

Αυτή την ευγένεια σίγουρα δεν την έχω δει ξανά από το μέρος του.

Έπιασα μπερδεμένος το ποτήρι και απομάκρυνε απότομα το χέρι του...Έμοιαζε σαν να μην ήθελε καν να με ακουμπήσει...μπορεί να ήταν και η ιδέα μου όμως.

«Συμβαίνει κάτι;»

Ρώτησα και εκείνος έγνεψε αρνητικά γελωντας άβολα.

«Όχι απλά είμαι κάπως κουρασμένος!Δεν έχω κοιμηθεί ιδιαίτερα και όλο το πρωί ασχολούμαι με μια εργασία που μου έχουν αναθέσει!Αυτο είναι όλο!»