ʜᴇʀ ꜱᴛʀɪᴘᴘᴇʀ

{Κεφ 24}

Alesia
«Τι συνέβη;Που πας;»
Άκουσα τη φωνή της Iris όταν κατευθυνόμουν προς την έξοδο κρατώντας τα πράγματα μου.

«Πάω σπίτι δεν αισθάνομαι πολύ καλά!Και έτσι και αλλιώς το πάρτι χάλασε οπότε δεν νομίζω να έχουν θέμα ούτε η μαμά με τον μπαμπά!»

Είπα βιαστικά θέλοντας απλά να σηκωθώ να φύγω όσο πιο γρήγορα γινόταν.

Πήγα να απομακρυνθώ όμως τελευταία στιγμή αισθάνθηκα το χέρι της γύρω από το μπράτσο μου.

«Al...είναι σίγουρα όλα καλά;»

Ρώτησε κοιταζοντας με στα μάτια...Χαμογέλασα εξουθενωμένη.

«Όλα καλά είναι Iris μου!Μην ανησυχείς...απλά είμαι κουρασμένη αυτό είναι όλο!»

Της χάιδεψα απαλά το χέρι.

«Καληνύχτα!»
Συμπληρωσα προτού αρχισω να κατευθυνομαι προς το πάρκινγκ του ξενοδοχείου.

Μόλις ο παρκαδόρος επέστρεψε το αυτοκίνητο μου...μπήκα στη θέση του οδηγού ξεφυσώντας.

Παράτησα τα πράγματα μου στα πίσω καθίσματα και πήρα μια βαθιά ανάσα...

Προσπαθούσα ακόμα να συνειδητοποιήσω τι είχε συμβεί...Τι ήταν όλο αυτό το περιστατικό!

Ποια ηταν αυτά τα άτομα;Γιατί του απευθύνονταν με άλλο όνομα;

Πως ξέρει άτομα που ξέρουν οι γονείς μου ο Cayden;

Από ΠΟΥ και ως που έχει ΑΥΤΟΣ κοινούς φίλους με τους γονείς μου;

Πήρα μια βαθιά ανάσα τοποθετώντας το κλειδί στη μηχανή προτού βγω βιαστικά απο το πάρκινγκ μόλις ακούστηκε μια κόρνα απο το αμάξι ακριβώς πίσω μου.

Υπάρχει περίπτωση να γνωρίζεται με τους γονείς μου;

Για αυτό με βοηθάει;Τον ξέρουν οι γονείς μου και προσπαθούσε να τους κρατάει ενήμερους για ο,τι κάνω και-

Θεέ μου τι λέω;Παραλογίζομαι!

Έπιασα το μέτωπο μου ξεφυσώντας όταν άκουσα μια ειδοποίηση από το κινητό μου.

Στην οθόνη μου εμφανίστηκε μια ειδοποίηση από μήνυμα του Blake.

«Να περάσω από το σπίτι σου;Μπορουμε να μιλήσουμε;»

Γέλασα πνιχτα δίχως να το ελέγχω.

Εσυ μου έλειπες τώρα...

Ήταν η πρώτη σκέψη που πέρασε στο μυαλό μου.

Ρολαρα τα μάτια μου πετώντας αδιάφορα το κινητό στην θέση του συνοδηγού.