Eva-❤️-Wolfs

En toen

P.O.V. Wolfs
"Pap, ik moet je iets vertellen." Zegt Fleur op ernstige toon tijdens het avondeten. "Het is belangrijk dat je het weet." Gaat ze verder. "Ik ben al twee en een halve maand zwanger." Er gaat een schrok door mijn lichaam. Mijn meisje is zwanger?! Moet ik hier nu blij mee zijn of niet? Even weet ik niet wat ik moet doen maar dan sluit ik mijn armen om Fleur heen en knuffel haar. "Ik houd van je meisje." Fluister ik in haar oor. "Ik ook van jou." Fluistert ze terug. "Pap, Eef, ik heb morgen de eerste afspraak bij de verloskundige en Roy gaat niet mee, dus zouden jullie mee willen?" Zegt Fleur als ze los is uit onze omhelzing. "Ja tuurlijk!" Zeg ik. "Ja, maar hoelang is het?" Zegt Eva. "Twaalf uur volgens mij." Antwoordt Fleur. "Oké mooizo. Ik heb namelijk om half één een afspraak, dan kan ik meteen door." Zegt Eva. O ja, ik was helemaal vergeten dat Eva ook naar het ziekenhuis moet morgen. "Ik ga nu even naar huis. Maar dan zie ik jullie morgen weer!" Zegt Fleur en ze vertrekt.
"Eef, hoelang wist je dit al?" Zeg ik als Fleur weg is. Ik zag aan Eva's reactie dat ze het al wist. "Sinds gisternacht. Ik hoorde haar huilen en toen heeft ze het me vertelt. Ik had beloofd niks tegen jou te zeggen en met haar afgesproken dat ze het je zelf zou vertellen." Antwoordt Eva en ze geeft me een kus. "Ik bel Mechels even, dat ik morgen niet kom. "Oké schat, ik ruim de tafel wel af." Zegt Eva. "Doe je wel voorzichtig met je rug!" "Jaahaah"
Als ik de keuken weer in kom is Eva de borden in de vaatwasser aan het zetten."en wat zei Mechels?" Vraagt Eva als ze me ziet. "Ja, goed, ik zei dat jij naar het ziekenhuis moet, ik heb niks gezegd over Fleur." Antwoord ik. "Oké schat."

Een paar uur later liggen we samen in bed. "Eef, wat vind jij er eigenlijk van?" Vraag ik als het tijdje stil is. "Van Fleur bedoel je? Eerlijk gezegd weet ik niet zo goed wat ik daarvan koet vinden. En jij?" Krijg ik als antwoord. "Ik denk dat ik het wel leuk vind, maar ook wel raar, ken net vader en dan word ik ook meten opa. Fleur lijkt het zelf wel leuk te vinden, dus dan vind ik het ook wel leuk." Laat ik mijn mening weten. "Daar ben ik het wel mee eens. Zullen we nu maar gaan slapen?" Zegt Eva. Op dat moment hoor ik Tibbe vanaf de babykamer huilen. "Nee nog niet, eerst ons mannetje troosten. Zal ik ze allebei maar hier in bed nemen? Kunnen we met z'n vieren slapen." Zeg ik op grappige toon. "Is goed, gezellig." Is Eva's antwoord. Ik loop naar de babykMer en kom even later terug met twee baby's op mijn arm en leg ze tussen ons in. "Welterusten schatjes van me." Zeg ik als ik weer onder de dekens lig. "Welstrusten." Antwoordt Eva en ze geeft me een kus.

De volgende dag zitten we met z'n vijven in de wachtkamer in het ziekenhuis. Eva, met Tessa op schoot, ik, met Tibbe op schoot, en Fleur. Ik zie aan Fleurs gezicht dat ze het spannend vindt en ik sla mijn arm om haar heen. "Mevrouw Wolfs?" Hoor ik de stem van Ria, dezelfde verloskundige als die van Eva. "Ja dat ben ik!" Zegt Fleur. Eva en ik leggen Tessa en Tibbe weer in de kinderwagen en lopen de juiste kamer binnen. "Hey Wolfs en Eva, wat doen jullie hier?" Zegt Ria. "Fleur is mijn dochter." Maak ik het duidelijk. "O, vandaar!" Zegt ze en ze kijkt in de kinderwagen. "Zozo, die zijn groot geworden!" Zegt de duidend op Tessa en Tibbe. "Ja, die groeien gewoon door!" Zegt Eva. "Nou Fleur, dan mag je je buik even bloot maken en hier gaan liggen." Zegt Ria tegen Fleur. Fleur doet wat Ria zegt en ik ga naast haar zitten en houd haar hand stevig vast. "Ben je nog samen met de vader?" Vraagt Ria terwijl ze aan de echo begint. "Nee... Is dat er?" Zegt Fleur twijfelend. "Nee hoor, het is alleen wel handig als ik het weet." Vertelt Ria. "Oké, en is alles goed met de baby?" Vraagt Fleur. "Ja, zo te zien gaat alles helemaal goed!" Ria doet nog een paar kleine testjes en dan kunnen we gaan. Naja gaan, naar de volgende ziekenhuisafspraak. Als we de kamer uitlopen zie ik Fleur glunderen. "Mooi hè!" Zeg ik tegen haar. "Ja, gewoon niet te geloven dat er een mensje in mij groeit." Is Fleurs antwoord. "Geniet er maar van!" Zegt Eva. "Dat zal ik zeker doen!" Zegt Fleur vrolijk.
"Mevrouw Wolfs?" Wordt er geroepen. "Ja, kom eraan!" Zegt Eva. "Zal ik hier ven wachten met kindjes?" Stelt Fleur voor. "Ja is goed." Antwoordt Eva en ik loop samen met Eva de kamer binnen. "Mevrouw, u mag uw korset en uw shirt even uitdoen en hier gaan zitten." Zegt de arts. Eva doet wat er wordt gezegd en gaat zitten. De arts duwt voorzichtig op wat plekken op Eva's rug en ik zie dat Eva pijn heeft. "Mevrouw, hoelang is het ongeluk nu geleden?" Vraagt de arts. "Ongeveer twee weken." Is het antwoord. "Dan wil ik voor de zekerheid nog wat foto's maken, het zou kunnen zijn dat de breuk verder uit elkaar is geschreven en dan zou het nodig kunnen zijn om een operatie uit te voeren. U kunt nu meteen door lopen naar de röntgeafdeling voor de foto." Vertelt de arts. Eva doet haar shirt en korset weer aan en we lopen richting de röntgeafdeling. Daar worden foto's gemaakt en dan kunnen we terug en horen we de uitslag meteen.
"Mevrouw, er is geen operatie nodig, maar u moet wel rustiger aan gaan doen! Het liefst zelfs bedrust, maar ik snap dat dat moeilijk gaat met twee baby's. Probeer dus zo min mogelijk te doen, anders zal een operatie alsnog nodig zijn." Vertelt de arts ons. Even later gaan we met gemengde gevoelens weer naar huis. We zetten Fleur bij haar eigen huis af en gaan daarna met z'n vieren naar ons eigen huis. Daar zitten we de rest van de dag gezellig met elkaar op de bank.